Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Eem noar pa toe…..

Twee keer per week ga ik even naar pa toe in het Hippolytushoes. Drie hoog op kamer 316 met een mooi opzicht op de Hamsterborg en de ingang van het Middelstumer bos. Vaak even vlak voor en na het weekend. Lange visites zijn het nooit, na een half uurtje ga ik weer naar huis. Vader en zoon zijn niet de grootste praters en zo veel beleven we nu ook niet in een paar dagen tijd. Af en toe neem ik een uitwerking van een interview mee of een column wanneer ik denk dat pa de persoon in kwestie wel kent of wanneer ik denk dat het onderwerp hem interesseert.

Laatst nam ik het verhaal mee dat ik geschreven had n.a.v. het bezoek aan moe haar graf. Als altijd slaat pa na ontvangst direct aan het lezen. Het is alsof hij de wereld om hem heen vergeet. Doet niets, hij had de Jinek uitzending van de vorige avond er voor en die had ik niet gezien. Even later zaten we beiden in ons eigen wereldje. ‘Mooi hoor’, zei pa toen hij mij het A4-tje terug gaf.

Hij was zichtbaar ontroerd. Snel ging zijn hand naar zijn gezicht om het verdriet te markeren. Wat moet het gemis van moe groot zijn. Ik slik even. Mijn eigen herinneringen gaan terug naar februari 2009. Toen werkte ik nog bij Vast Banket en op een vrijdagmiddag hoorde ik op de nieuwe rondweg de sirene van een ambulance. Niet veel later kreeg ik een telefoontje van Aukje dat pa hierin lag, hij had een hartaanval gehad. Toen herstelde hij snel van deze aanval. Niet veel later kreeg hij echter een herseninfarct. Die gevolgen hadden veel meer impact en pa moest revalideren in een verzorgingstehuis in Groningen. Het rampjaar 2009 werd overigens afgesloten met een maagbloeding…..

Dat was het begin van het einde. Voor die tijd fietste pa alsof het een lieve lust was. Drie keer daags werd de fiets gepakt voor een ruim rondje door de prachtige omgeving. Eerst even Oosterburen door om te kijken hoe de gewassen er bij staan. Vaak even een praatje met de boeren Anema of Bos. Na de koffie thuis gevolgd door een volgend rondje Huizinge of Westerwijtwerd. En na het middageten vaak nog weer een rondje Oosterburen. Dagelijks werden met gemak veertig of vijftig kilometer weggetrapt. En niet in een rustig tempo hoor. Met één hand op de rug werd er met gemak een hoge snelheid ontwikkeld. Pa genoot van deze tripjes….

Dat zat er na 2009 niet meer in. Af en toe nog een rondje Westerwijtwerd maar daarna was hij bek af. Het jaar 2009 had zijn tol dus geëist. Dat was misschien ook wel het jaar dat moe begon te kwakkelen en steeds meer moeite kreeg om de dagelijkse gang van zaken op een rijtje te houden. Steeds vaker werd pa ingeschakeld om iets te pakken of op te lossen. Maar pa’s energieboog was niet meer je van het. Dat proces, ook van moe’s dementieproces, moet hij met lede ogen hebben aangezien. De grote groentetuin achter het huis werd steeds groter. In plaats dat deze tuin hem toelachte, werd het steeds meer een kwelling. Gelukkig was Jur daar nog voor het nodige spitwerk…..

Uiteindelijk werd een fietsritje pa weer fataal. Dat was in 2014 toen hij even bij dochter Aukje wilde kijken. Bij het afstappen viel hij van zijn fiets en daar Aukje uit de nachtdienst kwam en dus lag te slapen heeft hij hier wel drie kwartier gelegen. Met als gevolg een gebroken heup en een nieuwe revalidatie van enige maanden in Innersdijk in Ten Boer. De fiets werd definitief aan de wilgen gehangen. De rollator deed zijn intrede….

En daarmee doet pa nog dagelijks een rondje Hippolytushoes. Heel in de verte ziet hij Oosterburen, Huizinge en Westerwijtwerd wel liggen. Maar de seizoenswisselingen krijgt hij niet meer van dichtbij mee. Ik had hem graag een mooiere oude dag gegund hoewel hij toch twintig jaar in goede gezondheid van zijn vrijheid heeft mogen genieten. Links en rechts ontvallen jongere broers en zussen en schoonfamilie hem. Moe verliet ons vorig jaar. Het wereldje wordt klein. Een kamertje drie hoog in het Hippyhoes om precies te zijn. Met een grote televisie en de krant als zijn trouwste metgezellen. Gelukkig wel met de goede zorgen van de nodige verpleegkundigen om hem heen. Hoe zat het ook al weer met oud worden en oud zijn…..     

 

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69