Harold, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Harold Walraven dus, 26 jaar, geboren en getogen in Bedum. Bedum is de plaats waar ik bijna mijn hele leven gewoond heb. Tegenwoordig aan de Emmalaan, om precies te zijn sinds oktober vorig jaar. Een klein maar knus huisje, voor mij ideaal. En vlak bij het Hotel ’t Gemeentehuis dus. Het hotel inderdaad waar ik sinds anderhalf jaar de trotse eigenaar van ben.
Je bent min of meer met het hotel opgegroeid?
Ik was zeventien toen ik voor de MBO opleiding gastheer/gastvrouw twee dagen in de week stage liep in Hotel ’t Gemeentehuis. Deze opleiding was voor mij ter opvulling want ik kwam er al snel achter dat mijn eerste keus, bouwkunde, niets voor mij was. En dus hield ik het na een half jaar voor gezien. De stage in het Hotel was voor mij bijzonder leerzaam want ik werd als het ware achter de bar in het diepe gegooid. Gelukkig had een van de stamgasten de nodige horeca-ervaring en van hem heb ik heel veel geleerd…..
Na deze opleiding kwam ik op de Middelbare Hotel School terecht en daar voelde ik mij veel beter thuis. Met mooie stages en werkervaringsplaatsen in Scheveningen en Duitsland deed ik ook de nodige ervaring in de keuken op. Een pracht tijd waarin ik veel geleerd heb. In deze 2,5 jaar was ik dus niet bij Hotel ’t Gemeentehuis aan het werk maar dat veranderde toen ik tijdens de Nacht van Roden toenmalig eigenaar Jaap Elzinga uit Peize tegen het lijf liep.
Hij vertelde mij dat er een vacature vrij was voor de functie van (assistent) bedrijfsleider en vroeg of ik hier oren naar had. Dat had ik zeker en zo kwam ik op 22-jarige leeftijd in vaste dienst op de plek waar ik vroeger met zo veel plezier stage gelopen had.
Een droom kwam uit toen je eigenaar werd?
Het verhaal werd inderdaad nog gekker toen Elzinga aan mij en toenmalig kok Andre Jutstra vroeg of we de zaak over wilden nemen. De datum waarop hij met pensioen kon, kwam namelijk steeds dichterbij. Dat was in oktober 2015. En daar hadden we wel oren naar, zeker voor mij kwam een droom uit. In het verleden vroegen enige vaste stamgasten al wel eens wanneer ik de zaak over zou nemen en nu was het dus zover.
Voor we daadwerkelijk ja gezegd hadden, moest er natuurlijk nog wel het nodige uitgezocht en geregeld worden. Maar toch zeiden we binnen drie maanden allebei volmondig ja waarna we in januari 2016 de toko over konden nemen. De eerste maanden verliepen hartstikke mooi. We hadden een goede taakverdeling, we kregen mooie reacties van onze gasten en het liep als een trein. We hadden het beiden prima naar ons zin…… Tot in augustus 2016 mijn wereld tijdelijk instortte.
Maar het plotseling overlijden van mede-eigenaar Andre Jutstra was een nachtmerrie?
Dat nieuws kwam inderdaad als een donderslag bij heldere hemel. De avond ervoor zei ik nog ‘tot morgen’ tegen hem. Maar die morgen kwam er een heel ander telefoontje. En toen brak een heel intensieve tijd aan. Want naast de schrik en het verdriet moest er natuurlijk op korte termijn ook heel veel geregeld worden. Naast een zeer verdrietige was het ook een heel leerzame tijd want ik moest nu richting het personeel toe toch een voortrekkersrol vervullen. Ik lichtte iedereen in en ieder verwerkte het op zijn of haar eigen manier. Ik kan achteraf stellen dat ik enorm trots ben op het team, hoe ze de zaken hebben opgepakt.
Ook de aangeboden hulp van vrienden en familie was geweldig, dat heeft mij er zeker doorheen gesleept. Van een aanbod om op het pand te passen wanneer ik er niet was tot de nodige financiële en juridische ondersteuning, dat heb ik enorm gewaardeerd! Want er moest zoveel geregeld worden in korte tijd en daarbij viel dus ook mijn maatje, sparring-partner en mede-eigenaar weg. En dé man in de keuken. Die taak heb ik in het begin met mijn broertje Sander opgepakt en ingevuld. Sinds november heeft Danny Boerema de leiding over de keuken. Dit gaf na een korte inwerkperiode de nodige rust.
Sinds februari ben ik in wat rustiger vaarwater terechtgekomen. Het normale leven ging in die tussentijd natuurlijk gewoon door, inclusief enige grote feesten zoals het Dickens Festijn wat hier in de Grotestraat georganiseerd werd. Maar je kunt gerust stellen dat het overlijden van Andre een enorme impact op ons allemaal gehad heeft.
Hotel ’t Gemeentehuis biedt heel veel mogelijkheden?
Dat klopt inderdaad. Want eigenlijk is het een bruin café, een hotel en een restaurant in één. Daarbij verhuren wij ook nog een grote zaal waar vergaderd of gefeest kan worden en we hebben ook een gezellig terras inclusief loungeset waar je kunt genieten van zo wel een lunch als een diner. Legio mogelijkheden dus.
Het pand stamt overigens uit 1826 en in de periode 1868-1928 was het gemeentehuis van Bedum op de bovenverdieping gevestigd. Een rijke historie dus. Het hotel ademt nog steeds een authentieke sfeer uit, iets wat mensen erg waarderen. Dat geldt ook voor de elf medewerkers gelukkig. Langzaam maar zeker worden er wat veranderingen doorgevoerd maar de sfeer van toen proberen we vast te houden.
De hotelgasten komen uit heel Nederland?
De bezettingsgraad van de zeventien kamers is inmiddels gestegen tot ruim 80%. Door de week logeren hier veel hotelgasten die hun werk tijdelijk in de omgeving hebben. Over de hoeveelheid werk hebben we niet zoveel invloed natuurlijk maar je kunt het de gasten wel zo veel mogelijk naar de zin maken. We maken regelmatig een stamppotje of houden rekening met andere voorkeuren. Door het gezellig te maken, komen ze graag terug.
’s Weekends komen hier steeds meer toeristen die bijna allemaal onder de indruk zijn van de weidsheid van de omgeving en de vele mooie en kleine dorpjes. In het Westen wordt vrij negatief over dit gebied gepraat maar velen zijn verkocht door de schoonheid van het Hogeland wanneer ze hier geweest zijn…. Ook veel Duitse toeristen weten ons te vinden.
Maar ook de Bedumer ondernemers, bedrijven en stappers weten je te vinden?
Ondernemers komen hier inderdaad regelmatig lunchen en wanneer bedrijven een vergadering buiten hun eigen locatie willen beleggen dan weten ze ons te vinden. In het weekend mogen we veel stappers, voetballers en, vooral in de zomermaanden, hun supporters (de zogenaamde harde kern, ook wel vijfde colonne genoemd) begroeten.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten vanuit je Hotel ‘t Gemeentehuisperiode tot dusver ?
Dat het absoluut dieptepunt het overlijden van Andre geweest is, behoeft geen nadere uitleg denk ik. Gelukkig waren er ook vele hoogtepunten. Zoals het Festivalfair wat twee weken geleden op het plein hiervoor georganiseerd werd. En de Dickensmarkt natuurlijk waar jaarlijks heel veel mensen op af komen.
Heb je nog leuke horeca-anekdotes?
Veel gasten zijn inderdaad verbaasd dat ik al op zo’n jonge leeftijd eigenaar ben van dit fraaie pand. Toch had ik hier laatst een Duitse gast die op de manier waarop andere mensen en medewerkers mij benaderen kon opmaken dat ik de eigenaar ben. Soms halen ze mij en mijn broertje Sander door elkaar, want we schijnen erg op elkaar te lijken.
Zo stond ik laatst een hotelgast te woord die graag op dezelfde wijze bediend wilde worden als de dag er voor. Toen ik aangaf dat ze door mijn broer geholpen waren omdat ik een dag vrij had, schudde de man met zijn hoofd en hield zijn vrouw op. Ook zij kon maar niet geloven dat het mijn broer was die hen geholpen had….
Op dinsdagavond kwamen regelmatig enige vrienden langs om even te borrelen. Deze avond werd steeds gezelliger en ’s morgensvroeg begon het appverkeer al op gang te komen met daarin de boodschap dat ze ‘s avonds allemaal weer langs wilden komen. Maar bijna iedereen moest de dag er op weer aan het werk en daar het steeds gezelliger werd, en dus ook steeds later, stonden steeds meer kameraden woensdagmorgen met de nodige naweeën op. Tegenwoordig komen ze dus ’s weekends langs…..
Bedum is voor jou zeker ‘the place to be’ dus?
Ik heb prachtige stages gehad in zowel Scheveningen als in Duitsland waar ik veel nieuwe mensen heb mogen leren kennen. Maar zo gezellig als hier was het nooit. Ik kwam dan ook altijd met veel plezier weer terug. In Bedum heerst toch het thuisgevoel en ik heb hier in de loop der jaren ook heel veel mensen leren kennen. Daarbij biedt Bedum alles wat ik nodig heb.
Nog tijd voor hobby’s?
Steeds minder maar dat is qua drukte wel weer een goed teken natuurlijk. Voetballen vind ik nog steeds leuk om te doen maar ik moet helaas regelmatig een wedstrijdje missen. De trainingen schieten er sowieso bij in. Ik verwacht nog wel deel te kunnen nemen aan het bedrijvenvoetbal maar heb mij helaas als vrijwilliger af moeten melden.
Gelukkig is het werk ook mijn hobby, zeker wanneer ik achter de tap sta. Het ‘ouwehoeren en slap lullen’ met de gasten en mijn kameraden is het mooiste wat er is. Op zondag sta ik in de keuken, dat is niet echt mijn ding. Niet dat ik koken niet leuk vind en ik waardeer de positieve reacties van de eetgasten ook altijd zeer maar mis tussen de keukenmuren toch het contact met de mensen.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Hotelgasten mogen mij met eventuele klachten wakker maken maar verder slaap ik liever door. Zeker gezien de drukte van de laatste tijd.
Waar staat Harold Walraven over 10 jaar?
Als ik de afgelopen twee jaar iets geleerd heb, is dat wel dat het leven zich niet laat plannen. Wat dat betreft heb ik al de nodige verrassingen meegemaakt. Hoe het Hotel er over tien jaar uitziet, durf ik dus niet te zeggen. Maar gezien de passie en het plezier dat ik er aan beleef, lijkt het mij niet meer dan logisch dat ik dan nog steeds in dit pand zit…..
Wil je verder nog iets kwijt?
Neem gerust eens een kijkje op onze website (www.hotelbedum.nl) of, nog beter, kom eens langs in het Hotel of op ons sfeervol terras. Hotel ’t Gemeentehuis ligt op een pracht locatie, centraal gelegen in Bedum vlak bij het Boterdiep. Ik hoop dat de verbouwing in de smaak valt, medio volgende week moet alles klaar zijn. Zaterdag komt er een klusteam langs, allemaal ‘goeie’ jongens, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt……