Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Jaap Huizinga, identiteit-, spiritualiteit en zingevingscoach

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Mijn naam is Jaap Huizinga, ik ben op elf oktober 1949 geboren in Middelstum aan de Barthold Entensweg. Als ‘middelste’ kind uit een gezin van vijf waarvan vier van het mannelijk geslacht. Ik noemde mijzelf ook wel eens gekscherend de jongste van de oudste kinderen en de oudste van de jongste kinderen. Mijn vader was brandstofhandelaar en verkocht onder andere petroleum, gas en turf. Aanvankelijk per bakfiets en toen ben ik er achter gekomen dat Middelstum toch echt een wierdedorp is. Ik moest vroeger namelijk op de zaterdagen de brandstof rondbrengen en dat viel met een volle bakfiets zeker niet mee. Gelukkig kregen we later zo’n vrachtwagen met een diepe laadbak en daarmee tufte mijn vader dan door Middelstum, Huizinge en Westerwijtwerd.

Ik heb tot mijn 20e aan de Barthold Entensweg nummer 24 gewoond. Onze straat werd wel de Jordaan van Middelstum genoemd vanwege de vele kinderen. Het was een heel gezellige straat om op te groeien. Daarna volgden twaalf jaar Kollum en 2,5 jaar Aduard. Het was helemaal niet de bedoeling dat mijn vrouw en ik in Middelstum zouden gaan wonen maar toen mijn vader en moeder ziek werden, waren we vaak voor verzorgende taken in Middelstum te vinden.

Daardoor kwam ik weer in contact met oude vrienden en bekenden en mijn vrouw vond Middelstum toch wel een erg mooi plaatsje. Inmiddels wonen we al weer 33 jaar aan de Burchtstraat nummer 26 en we voelen ons helemaal thuis in Middelstum. Een pracht dorpje waar je lopend wel van vijf of zes verschillende mooie wandelroutes kunt genieten.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben inmiddels al weer ruim dertig jaar getrouwd met Joke van der Lugt. Ik heb Joke voor het eerst ontmoet op het vliegveld in Stockholm. Ze is geboren in Eindhoven, de plaats waar ze ook haar jeugd heeft doorgebracht. Toen ik haar beter leerde kennen, via enige vrienden, woonde ze in Den Haag en in die tijd sloeg de vonk over. In het eerste jaar van onze verkering reisden we regelmatig ’s weekend op en neer. Ik had al een paar keer gesolliciteerd naar banen in de regio rond Deventer maar werd twee keer afgewezen. Toen Joke eens aan haar baas vroeg of ze overgeplaatst kon worden naar Groningen, was het direct raak.

En zo kwamen we dus in Middelstum terecht. Samen hebben we drie kinderen gekregen. Arjan is de oudste, hij is 29 en woont in Utrecht. Daar woont Gemma ook, zij is 28. Onze jongste dochter Inge is 26 en woont in Eindhoven. Al onze kinderen zijn uitgevlogen dus, hoewel ze wel alle drie in Groningen gestudeerd hebben.

Wat is uw voormalig beroep?

Na de lagere school ging ik naar de Mulo in Middelstum. Hierna wilde ik naar de kweekschool maar dat mocht niet want ik had geen wiskunde in mijn pakket. Ik zag mij vroeger niet de boekhoudkundige kant op gaan. Na de MULO ging ik op zestienjarige leeftijd aan het werk op het werkvoorzieningsschap Het Hogeland in Uithuizen. Ik kwam daar op de afdeling personeelszaken en loonadministratie terecht. In diezelfde tijd volgde ik ook tal van cursussen in Groningen. Het waren best wel lange dagen want ’s morgens ging ik om 07.00 uur met de bus naar Uithuizen om vervolgens de 17.00 uur bus naar Groningen te pakken. En dan kon het gebeuren dat ik rond 23.00 uur thuis was om vervolgens aan mijn avondeten te beginnen.

In mijn begin twintiger jaren kwam ik in de gemeente Kollumerland terecht, na een kleine acht jaar volgde de gemeente Aduard. In die jaren heb ik ook de opleiding ‘Sociale Verzekeringen I en II’ gevolgd en daarna de cursus ‘Hoger maatschappelijk werk’. Na leiding te hebben gegeven aan diverse afdelingen welzijn en sociale zaken kwam ik hoe langer hoe meer in de management-/beleidsferen terecht. De gemeente Aduard ging in 1990 tijdens de herindeling over in de nieuwe gemeente Zuidhorn. Daar heb ik ook op verschillende afdelingen gewerkt.

In 2000 ben ik begonnen aan een post HBO-opleiding waarbij identiteit, spiritualiteit en zingeving centraal stonden. Na mijn diplomering in 2006 was ik senior capital coach. Sowieso heb ik mijn hele leven lang doorgeleerd, met heel veel plezier inderdaad. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een cursus conflicthantering. Ik kwam in de loop der jaren ook steeds meer in het coachwerk terecht en kwam bij probleemgezinnen thuis of bij gezinnen die in de schulden zaten.

Eigenlijk ben ik dus vanuit beleidsmatige functies richting een coachende rol gegaan om vervolgens weer in een beleidsmatige functie te eindigen binnen de gemeente Zuidhorn. Op het eind hield ik mij bezig met ontwikkelen van onder andere jeugd- en gehandicaptenbeleid voor de welzijnssector. Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn werkzame leven en had na mijn pensionering twee jaar nodig om af te kicken.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Waarbij ik niet gezegd wil hebben dat ik in een zwart gat terecht gekomen ben. Ik ben in december 2013 met prepensioen gegaan, een jaar dus voordat ik 65 werd. In al die tijd heb ik tijdens regenachtige dagen maar één of twee keer gedacht: ‘Is dit nu mijn verdere leven?’ Er komen gelukkig nog steeds genoeg interessante dingen op mijn levenspad.

Zo ben ik al sinds 2001 lid van ‘The Odd Fellows’, een club mensen die het beste voor hebben met de maatschappij. Je moet hierbij onder andere denken aan het verrichten van liefdadigheidswerk. We komen wekelijks bij elkaar in ons clubgebouw aan de W.A. Scholtenstraat in Groningen. Binnen deze club heb ik de nodige bestuursfuncties mogen vervullen.

Vroeger was ik actief bij muziekvereniging Concordia, de laatste drie jaar zing ik echter met veel pleizer in het Hippolytuskerkkoor. Ik ben lid geworden toen dit koor door een gebrek aan leden ‘op de wip stond’. Ook heb ik de laatste dertig jaar tal van functies vervuld binnen de PKN-kerk in Middelstum. Op dit moment ben ik bijvoorbeeld voorzitter van de kerkenraad.

Ik mag graag lezen hoewel dit sinds mijn pensionering wel minder geworden is, raar maar waar. We mogen ook graag op reis gaan en wanneer ik eenmaal op reis ben dan wil ik ook eigenlijk niet meer naar huis. We gaan sinds 1989 bijna ieder jaar op vakantie naar Italië en ook Vlieland wordt door ons steevast enige weken per jaar aangedaan. En jaarlijks trek ik er een lang weekend met Arjan op uit. Ook help ik mee met het organiseren van excursies voor de Stichting Groninger Kerken.

Mijn vrouw moet nog één jaar werken dan kan ook zij met pensioen. Daarna zullen we ongetwijfeld veel op zolder te vinden zijn want daar staan nog heel veel spullen opgeslagen wat uitgezocht moet worden. Je merkt het, er is nog genoeg te doen.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

De tijd dat ik mijn vrouw leerde kennen en de geboorte van onze kinderen. Dit zijn misschien wel de standaarddingen maar deze komen wel het eerste in mij op. Daarnaast heb ik een fijne jeugd gehad en ik heb veel voldoening gehaald uit de diploma’s die ik op latere leeftijd verworven heb. Toen ik vijftig jaar werd, zijn we voor het eerst naar Italië geweest. Daar kijk ik met veel plezier op terug want Italië is een prachtig land. En in 1966 werden we met muziekvereniging Concordia kampioen van Nederland. Ook een unieke gebeurtenis uit mijn jonge jeugdjaren.

En de dieptepunten?

Ik vind dieptepunten eigenlijk niet zo’n mooi woord, ik denk dat ik liever voor ingrijpende momenten ga. Ik had op mijn 34e al geen ouders meer en heb in de loop der jaren twee broers verloren. Vorig jaar werd ik getroffen door een lichte herseninfarct, hier heb ik gelukkig bijna geen last meer van. Dat ik doof ben aan mijn linkeroor is wel een gegeven waar ik dagelijks mee geconfronteerd word. En het dementieproces wat ik met mijn vader en schoonmoeder meegemaakt heb, ging mij ook niet in de koude kleren zitten.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Dat we met muziekvereniging Concordia Nederlands kampioen geworden zijn, heeft toch wel grote indruk op mij gemaakt. Dit gebeurde dus meer dan vijfig jaar geleden. Ik zie ons nog door Haarlem marcheren. Uniforms hadden we nog niet, sommige leden droegen lange jassen met van die slips. Na Haarlem volgde nog een mooie trip naar Kerkrade. De jaarlijkse muziekuitvoeringen van Concordia in Middelstum waren altijd legendarisch, inclusief de lange nazit in de foyer van Vita Nova. Ik kijk ook met veel plezier terug op de jaarvergaderingen waar Gerard Brink vaak in het Gronings aan het moppen tappen was.

Ik had vroeger een ietwat aparte manier om mijn tentamens te leren. Dit deed ik door de trein te pakken en dan naar Zwolle te gaan. Onderweg kon ik dan lekker studeren. Thuis hadden we hiervoor geen echte studeerkamer en boven was het vaak koud. En dus was de trein voor mij een logische en ideale oplossing.

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Gezond oud worden en actief blijven. We willen samen nog enige reizen maken zonder hierbij de hele wereld te willen zien. De paar weken die we op Vlieland doorbrengen worden wel gekoesterd.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Als ik mijn carrière over zou kunnen doen, was ik misschien wel theologie gaan studeren en dominee geweest. Aardrijkskunde- of geschiedenisleraar worden, dat leek mij ook wel wat toe. Wat dat betreft mag ik graag verhalen vertellen.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Een heel hoog cijfer want ik heb mijn hele leven lang alles gehad wat mijn hartje begeert. Toch heb ik best wel op de nodige kruispunten gestaan waarbij de ingeslagen wegen gelukkig niet tot een ongelukkig leven hebben geleid. Vaak kwam ik via een omweg wel weer daar uit waar ik heen wilde. Een 9,5 is een cijfer wat heel goed bij mijn leven tot dusver past.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Koester gelukkige momenten, maak ruimte voor jezelf en probeer te luisteren naar wat een ander je vertelt…..

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69