Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Kornelis Hendrik Geut, roepnaam Kees inderdaad. Ik ben op 16 augustus 1955 geboren aan de G.A.-straat in Middelstum. Ik ben de op een na jongste telg uit een gezin met vijf kinderen. Mijn vader was handelaar in granen en vlas, met een duur woord ook wel commissionair genoemd. Ook was hij kassier (bankdirecteur) van de Rabobank in Kantens.
Echt veel omzwervingen heb ik in mijn leven niet gemaakt. Na de G.A.-straat volgde dit huis aan de Oude Schoolsterweg. Hier zijn we in 1983 gaan wonen. Het verhuizen had wat voeten in aarde want we hebben het huis eerst vijf jaar grondig verbouwd alvorens we er in zijn gaan wonen. Ik vind Middelstum een prachtige plaats om in te leven. Ik geniet van de sociale contacten, in het bijzonder binnen het verenigingsleven.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1983 getrouwd met Trieneke Pot. Ze woonde vroeger altijd net voorbij brug ‘Nij Til’. Je zou zeggen dat ze een geboren en getogen Middelstumer is maar dit stukje grond is toch echt Toornwerd. Maar dat zal vast niet de reden zijn geweest dat ik haar voor 1973 nog nooit gezien had.
Ze was een vriendin van iemand uit mijn vriendenkring waarmee ik regelmatig naar de Posthoorn van Otto Pakes in Kantens ging. Op een zaterdagavond gaf ze aan dat ze ook een keer mee wilde, ik heb haar toen meegenomen achter op ‘mien plof’. Sinds die tijd zijn we onafscheidelijk…..
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wist vroeger nooit echt wat ik wilde worden. Het moest wel iets met ´mijn handen werken´ zijn maar dat is uiteindelijk mislukt, haha. Na de lagere school volgde de MULO in Middelstum. Hierna ben ik aan het werk gegaan bij meubelfabriek Miske in Middelstum. Hier heb ik anderhalf jaar gewerkt, toen sloot de fabriek. Echt rouwig was ik hier niet om want ik was toch al op zoek naar wat anders.
Dit werd verfwinkel Bossina aan het Zuiderdiep in Groningen. De grootste, oudste en meest gerenommeerde verfzaak van Groningen. Schilders uit de hele provincie kwamen langs voor adviezen. Mijn grootste passie lag in de kleuradviezen. Niet alleen voor schilders en particulieren maar ook grotere bedrijven. Vaak was ik bij de weg te vinden, we werden vaak ingeschakeld bij restauratiewerkzaamheden. Wanneer ik nu door de binnenstad loop, zie ik nog regelmatig mooie panden staan die wij qua kleurstelling hebben geadviseerd.
In 1987 ging dit pand, en daarbij ook min of meer mijn levenswerk, letterlijk en figuurlijk in rook op toen het pand compleet uitbrandde. Ik was bedrijfsleider en zou de zaak op korte termijn overnemen. Mijn baas was samen met zijn vrouw enige weken eerder nog langs geweest om dit te bespreken. Helaas is dit er door de brand niet van gekomen. Het pand zou op dezelfde plek worden herbouwd maar dat werd door personele omstandigheden door de rechter verboden. We zijn dus een half jaar voor niets bezig geweest met de ontwikkeling van allerlei herbouwplannen.
Na dit hoofdstuk afgesloten te hebben, werd ik ‘keukenboer’. Ik heb als keukenverkoper gewerkt in Siddeburen, Delfzijl en Appingedam, onder andere voor Keukenallure en Menno Bos. Ook prachtig werk maar toch beschouw ik mijn periode bij Bossina als mooiste werkperiode uit mijn leven. Helaas kwam er in 2010 door de nodige lichamelijke ongemakken na veertig jaar een eind aan mijn actieve werkzame leven voor een baas….
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Op mijn 40e werd er namelijk artrose in mijn lichaam ontdekt. Dit leidde tot de nodige ontstekingen en inmiddels heb ik al vijf bottransplantaties moeten ondergaan. Maar van verveling of een zwart gat is gelukkig nooit sprake geweest. Vanaf 2010 heb ik mij op het vrijwilligerswerk gestort. Voor die tijd kwam daar door drukke banen en veel werkzaamheden aan het eigen huis, gelukkig wel een hobby van ons beiden want we hebben 85% van alle verbouwingen zelf gedaan, niets van terecht.
In 2010 heb ik samen met Albert Stol, Hennie Toolsema en Hilda Groeneveld de Historische Vereniging Middelstum opgericht. Voor die tijd was er wel een historische commissie vanuit ’t Nut maar echt een vereniging was er nog niet. Inmiddels ben ik penningmeester en ik beheer de ledenadministratie. De HVM is een bloeiende vereniging want we hebben bijna 200 leden!
Tegenwoordig zit ik ook in allerlei werkgroepen, dit is ook heel leuk om te doen. Het winkelproject bijvoorbeeld waarbij we zo veel mogelijk oude winkels uit de voormalige gemeente Middelstum in kaart proberen te brengen om dit in een later stadium in boekvorm uit te brengen. Ook ben ik coördinator van de vrijwilligers ‘Herstel begraafplaats Middelstum’. Ik onderhoud de contacten met de vrijwilligers, sponsoren en de gemeente. Ook zit ik in de werkgroep ‘Ewsum De Hoop’. We zijn onder andere verantwoordelijk voor de bouw van het nieuwe Hoogholtje over het Boterdiep en er zijn serieuze plannen om het Pakhuis bij de molen te herbouwen.
Verder ben ik nog actief tijdens Open Monumenten- en Klassendagen waarbij we met de leerlingen van de oudste klassen van de lagere scholen langs allerlei monumenten en andere bijzonderheden in Middelstum gaan. Binnenkort verschijnt de tweede druk van het boek ‘Knikkeren in spertijd’, een verhalende terugblik van de jongensjaren van Meile Bakker tijdens de Tweede Wereldoorlog in Middelstum. Ik mag me weer met de bestellingen en de financiële afwikkeling hiervan bezig houden. Prachtig vrijwilligerswerk inderdaad.
En dus tegelijkertijd ook een mooie hobby. Ik verzamel ook nog allerlei Kameleonspulletjes zoals boeken, posters, unieke voorwerpen en dvd’s maar deze hobby heeft zijn langste tijd gehad. Dan ben ik ook nog regelmatig te vinden in de Hamsterborg waar ik de mensen met een verstandelijke beperking wat wegwijs maak in ons digitale tijdperk.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dit is tien november 1973 geweest, de dag dat ik Trieneke tegenkwam!
En de dieptepunten?
De brand waardoor het pand van mijn werkgever Bossina in 1987 volledig verwoest werd en dus ook een deel van mijn levenswerk. En het verlies van twee van mijn zussen op jonge leeftijd in 1999 en 2015. Limmy mocht slechts 46 worden, Anneke 64.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ooit heb ik een keuken verkocht aan iemand in Peize die bij de brandweer werkte. We raakten wat aan de praat en het toeval wil dat hij ook actief was bij de brand bij mijn werkgever. Ik heb hem zelfs nog op videobeelden staan, terwijl hij boven in een hoogwerker druk bezig was met blussen. Hij heeft achteraf veel geluk gehad want tussen de bluswerkzaamheden door, rookte hij een sigaret. En dat terwijl hij vlak in de buurt stond, zonder het zelf te weten, van bijzonder ontvlambare stoffen. Als dat in de hens gegaan was dan was hij ongetwijfeld richting de Martinitoren geknald…..
Ooit heb ik heel veel geluk gehad. Op een kruispunt bij Appingedam ben ik namelijk aangereden door een automobilist die zo de weg op reed terwijl ik er met een gangetje van 100 kilometer per uur aan kwam zetten. Mensen die toen mijn auto gezien hebben, zeiden tegen elkaar: “Daar kan nooit iemand levend uitgekomen zijn!” Maar ik dus wel, eigenlijk zonder dat ik noemenswaardige verwondingen had. Ik ben niet zo heel gelovig maar toen ik ongedeerd uit de auto stapte, keek ik toch even naar boven om vervolgens het volgende schietgebedje te prevelen: ‘Bedankt hé!’ Toen ik thuis in de badkamer mijn schoenen en sokken uitdeed, kwamen er enige Sinterklaasbonnen te voorschijn. Die waren vanuit het dashboardkastje in mijn schoenen terechtgekomen…..
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Echt bijzondere wensen heb ik niet meer. We gaan regelmatig op fietsvakantie, richting België bijvoorbeeld. Inmiddels hebben we er duizenden fietskilometers opzitten. Trieneke en ik mogen sowieso graag fietsen. Groningen en Friesland zijn onze favoriete fietsprovincies. Met onze ‘fietsen met ondersteuning’ leggen we maar zo 60 a 70 kilometer af op een dag.
En ik zou ooit nog wel eens tijdens een zonsopgang met een heteluchtballon willen vliegen. Dit heb ik al wel eens tijdens een zonsondergang gedaan en dat is prachtig om mee te maken. We vlogen van Middelstum naar Hoogezand. Tijdens de landing raakten we een boomtop. Mensen die dit gezien hadden, belden de politie want het leek net alsof we verongelukten. En zo kon het gebeuren dat de politie langs kwam om poolshoogte te nemen en niet veel later volgde een cameraploeg van RTL 4 die schijnbaar lucht gekregen hadden van dit ‘ongeval’….
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Het is gegaan zoals het is gegaan. Ik heb volop genoten van het leven en doe dat gelukkig nog steeds.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een 8!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik ben trots op alle vrijwilligers die actief zijn op de begraafplaats Middelstum. Een prachtige groep van ongeveer dertig mensen die ‘mit mekoar hail wat oet stro zet hebben’! We beleven enorm veel lol met elkaar. Zo blijkt maar weer waarin een klein dorp groot kan zijn….