Met een kopje koffie zit ik rustig wakker te worden, todat ik een pop up krijg op mijn telefoon, een bericht van Bert Koster! Waar ik bang voor ben, klopt. ‘Ik heb nog ruimte voor een column, kun jij me helpen?’ Verwonderd zeg ik: “Alweer? Ik heb immers al 2 keer een column voor je geschreven!” Zijn antwoord en ik citeer: “Man, al meer dan een jaar geleden de laatste bijdrage, waar hebben we het over, haha. En vroeger op hyves was het ja schering en inslag…..”
Ja vroeger, Hyves!! Ik weet nog goed dat een vriendin van mij, me overhaalde om lid te worden van Hyves. In eerste instantie vond ik het maar niets, maar na verloop van tijd begon ik t toch wel erg leuk te vinden. Hyves, je kon je pagina zo maken als je wilde, kleurrijk, met leuke foto’s of afbeeldingen op de achtergrond, je kon je balkjes kleuren in je eigen favoriet, je had bewegende smileys, en krabbels. En….. wat mij nog het meeste aansprak, je kon er blogs schrijven. Sjees wat heb ik veel blogs geschreven.
‘s Nachts als ik niet kon slapen produceerde ik de één na de andere blog. En sommige waren best goed! Dat ze goed waren bleek uit t feit, dat ze beoordeeld werden door een team van Hyves, en soms werden “uitgelicht”. Dat betekende dat je blog erg goed was, en daardoor op de startpagina van Hyves kwam te staan. Ik wil niet opscheppen, maar ik heb diverse blogs gehad die werden “uitgelicht”.
Inmiddels was ik “Goldmember” van Hyves geworden en kon zo zien hoeveel bezoekers ik per dag had! Er is een tijd geweest dat mijn bezoekersaantallen Bert overtroffen (waar hebben we t over), we hadden er gein om! Kom op Rucky (zo noemde ik hem in die tijd….) zei ik dan, je kunt me toch wel overtreffen?! Niet wetende dat hij zo’n succes in de toekomst zou behalen! Wat ik hem uiteraard gun en waar ik vandaag de dag écht niet meer aan kan tippen!
Hyves was leuk, terwijl ik al vanaf 2004 lid was van Facebook, dit ook vanwege mijn familie in het buitenland, maar ik deed er weinig mee. Totdat Hyves ophield te bestaan en ik “verplicht” was om mee te gaan in Facebook! In t begin vond ik t maar niets, net als Hyves… maar, inmiddels ben ik helemaal gewend aan Facebook. Toch mis ik bepaalde dingen van Hyves nog steeds, die saaie blauwe kleur van Facebook zou ik graag willen veranderen in mijn eigen kleuren. En wat mis ik die bewegende smileys, ik kende de meeste uit mijn hoofd, je kon bijv. gewoon “:laundry:” intypen en dan kwam er een waslijntje met wapperende was. Alsof dat t belangrijkste was, lol, maar dat schiet me nu te binnen!!
Maar Hyves is weg… en Facebook is er nog, en Bert Koster ook!!! En die vraagt me nu dus weer om een column te schrijven. Wat is er dan toepasselijker dan een blog van Hyves hier met jullie te delen, vandaar 1 van mijn “uitgelichte blogs”:
Het stukje spiegel (2006)
Ik heb mijn doos terug gevonden! Gisteravond ben ik gaan zoeken. Bij mijn vriendin op zolder. Ik wist dat hij er tussen moest staan, die ene verhuisdoos. Aan de buitenkant hetzelfde als al die andere dozen. Maar als ik hem openmaak, is ie totaal anders dan de andere dozen. Deze doos bevat zo’n beetje mijn levensverhaal.
Mijn geboortekaartje zit er in, jongste van 8, ‘De Here verblijdde ons met de geboorte van een dochtertje en zusje.’ H.Wierenga, J.Wierenga-Roorda en kinderen. Het eekhoorntje (met inmiddels versleten piepje) dat mijn ouders kregen bij mijn geboorte. Mijn babyfoto’s …. Net alsof ik Demi haar foto’s bekijk…
Maar ook de foto’s van mij met die vreselijke gele blouse aan, met daaroverheen die zwarte spencer met dezelfde gele, maar ook rode en groene strepen. Mijn poëziealbums… een knal oranje met een groot rood hart voorop, maar ook een saaie donkergroene. Lieve leuke maar ook standaard versjes staan erin geschreven. “Rozen verwelken, bloemen vergaan, maar onze liefde blijft altijd bestaan!”
Er is er een die ik even wil noemen: ‘Een duifje vrij gelaten, vliegt blij het luchtruim in, want altijd in dat korfje is niet naar duifjes zin. Eens vlieg jij ook de wereld in, de wereld die jij nog niet kent, maar vergeet dan nooit t korfje, waar je eenmaal uitgevlogen bent.’ Oh zo waar! Dat korfje zal ik nooit vergeten, alléén t is er niet meer. Mijn beide ouders zijn overleden, en t korfje is verkocht!
Sommige rijmpjes zijn van mensen die er niet meer zijn, andere van mensen van wie ik echt niet meer weet wie ze zijn. Weer andere van vriendjes en vriendinnetjes, die ik nu weer via hyves probeer te traceren. Jan Koning en Jan Venhuizen zijn er o.a. 2 van, hen heb ik via Hyves “terug gevonden”.
En dan het grote dikke rode sprookjesboek van de Gebroeders Grimm. Gekregen op mijn 7e verjaardag van Jan en Pauline staat er voor in geschreven. De tekening die ik gemaakt heb, waar achterop staat: “Deze tekening heb je gemaakt toen je nog geen 2 jaar was”. Mijn zwemdiploma’s, mijn reddingsbevretten, mijn kampioensdiploma voor de schoolslagcompetitie. Al die medailles van de zwemvierdaagse en avondvierdaagse. De vieze geur van metaal blijft aan je handen zitten als je ze hebt vatgehouden…..
Het naamplaatje van mijn optreden in “Rad van Fortuin” bij Hans van der Togt. Mijn diploma’s van de MAVO en de KV/JV-OPM. En zo kan ik nog een hele tijd doorgaan.. Hele leuke, en hele verdrietige herinneringen zijn er gisteravond weer door mijn grijze massa gegaan.
Oh ja, wat ik ook nog vond was het stukje spiegel dat we kregen van Petra Elzes, als afscheidscadeautje van de opleiding KV/JV-OPM. Hiermee wilde ze aangeven, om vooral jezelf niet te vergeten, af en toe aan jezelf te denken, en ook… af en toe eens kritisch naar jezelf te kijken. Maar vooral… om jezelf lief te hebben. En dat is wat ik nu juist op dit moment probeer… Mezelf niet te vergeten, aan mezelf te denken, kritisch naar mezelf te kijken, maar bovenal…….. Mezelf lief te hebben!