Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Albert Gramsbergen, hoogleraar ontwikkelingsneurologie

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Mijn naam is Albert Gramsbergen en ik ben in 1941 geboren in de stad Groningen. Als jongste telg uit een gezin van vier kinderen. Mijn vader was werkzaam in de laagspanningswerken in wat later de EGD zou gaan heten. Mijn moeder was de dochter van een pianofabrikant.

Ik heb mijn hele leven in de provincie Groningen gewoond ondanks dat ik voor mijn werkzaamheden wel naar Amsterdam of het buitenland moest. Zo heb ik nog een tijdje aan de Dorpsweg in Westerwijtwerd gewoond in het voormalig armenhuisje van de kerk. Maar inmiddels wonen we al weer vijfenveertig jaar op de boerderij aan de Westerhornseweg. Op een prachtige plek inderdaad net buiten Usquert met een weids uitzicht op de landerijen.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben inmiddels al weer bijna vijfenveertig jaar gelukkig getrouwd. Mijn vrouw komt oorspronkelijk uit Nijmegen, ik heb haar leren kennen tijdens mijn studie in Groningen. Soms krijgt ze wel eens de vraag of ze helemaal ingeburgerd is in Groningen maar daar we hier al zo lang met veel plezier wonen, lijkt mij dat een overbodige vraag. Mijn vrouw is gek op tuinen en tuinieren en kan haar hart hier dus helemaal ophalen.

Samen hebben we twee kinderen. De één is kinderarts in Groningen en de andere financieel controller bij een internationaal opererend bedrijf in Amsterdam. Wij zijn in het rijke bezit van drie kinderen.

Wat is uw voormalig beroep?

Het onderzoekswerk heeft mij altijd getrokken. Voor mij was het dus een logische stap om na de HBS naar de RUG te gaan om medicijnen te studeren. Over deze opleiding heb ik zeven jaar gedaan. Aan het eind van de studie ging mijn interesse steeds meer uit naar het onderzoekswerk van de hersenen. En dan vooral over de ontwikkeling van de hersenen bij kinderen. Ik heb hierover veel onderzoekswerk verricht op de afdeling neurologie.

Door het vele onderzoekswerk, volgde uiteindelijk de promotie tot hoogleraar. In die hoedanigheid ben ik tien jaar lang hoogleraar geweest op de Universiteit van Amsterdam. Ik ging één a twee dagen in de week die kant op om les te geven en studenten te begeleiden bij hun stages en afstudeeropdrachten.

Het onderzoekswerk vond ik fantastisch om te doen. Het eindeloos vergaderen en de vele tijd die ging zitten in het aanvragen van allerlei subsidies waren de mindere kanten van het werk. In Groningen mocht ik werken op de afdeling ontwikkelingsneurologie. Wij hadden een heel mooi onderzoeksteam bestaande uit onder andere een bioloog, een kinderarts, een psycholoog en een natuurkundige. We werkten samen met onderzoekers uit de hele wereld, bijvoorbeeld uit Japan, Amerika en vele Europese landen, die regelmatig langskwamen om mee te helpen met de onderzoeken.

De moeilijkheidsgraad van het werk maakte het ook zo leuk. Je bent soms jarenlang bezig met complexe processen. Zo mocht ik onderdeel zijn van het onderzoeksteam dat zich bezig hield met de ontwikkeling van het zenuwstelsel van jonge kinderen. Dit onderzoekswerk begon zelfs al in het stadium van voor de geboorte van het kind. Het heeft tot baanbrekende conclusies geleid.

Vroeger werd een kind al vroeg gezien als een kleine volwassene. Wij zijn er achter gekomen dat het zenuwstelsel zich in elke leeftijdsfase ontwikkelt en zich aanpast aan de omgeving waarin het zich bevindt. Hetzelfde geldt voor onze hersenen die zich vormen en gebouwd worden door informatie uit de omgeving.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Hoewel ik in 2006 op 65-jarige leeftijd officieel met pensioen ben gegaan, geef ik nog steeds les. Ik ben docent en zit in het bestuur van de Stichting Instituut voor Toegepaste Neurowetenschappen in Haarlem. En dus lees ik veel om bij te blijven en ik schrijf ook nog steeds artikelen. Maar wel in mindere mate natuurlijk dan toen ik nog officieel aan het werk was.

Dat is maar goed ook want in en om de boerderij is het nodige te doen maar dat vind ik helemaal niet erg hoor. Ik heb het vaak druk met verven, bomen kappen, enz. enz., en in de zomerperiode ben ik een dag in de week kwijt met het grasmaaien. Muziek maken vind ik ook heel leuk om te doen, ik speel vaak op het orgel en de piano. Niet alleen thuis maar orgel spelen doe ik ook op locatie in Uithuizen en Loppersum.

En ik ben actief voor het HOVO, het Hoger Onderwijs Voor Ouderen. Daarvoor houd ik mij bezig met vraagstukken over ons bewustzijn en hoe je hersenen je identiteit bepalen en dit vergt de nodige voorbereidingstijd inclusief discussies hoe het programma in te vullen. Van verveling is dan ook absoluut geen sprake.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Naast de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen is dit toch zeker ook het onderzoekswerk geweest. Soms was je jaren bezig zonder zo op het oog vooruitgang te boeken, dit was dan een dalletje. Maar wanneer er zich  een doorbraak aandiende dan was dat natuurlijk fantastisch om mee te maken.

En de dieptepunten?

Dat vind ik een lastige vraag want eigenlijk kan ik doen en laten wat ik wil en heb in mijn leven geen rare of nare dingen meegemaakt zoals een faillissement, scheiding of auto-ongeluk of iets dergelijks. Dat is natuurlijk een groot goed.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Met Willem van Wijnen ben ik twee jaar bezig geweest om de locatie van het voormalig klooster in Rottum te bepalen. Eerst hebben we allerlei metingen verricht en de resultaten hiervan zijn verwerkt in een speciaal programma. De uiteindelijke ontdekking van hoe het er in het verleden allemaal heeft uitgezien en het feit dat de resultaten worden geaccepteerd is een heel mooi proces om mee te maken en smaakte naar meer. Zo zijn we onlangs  begonnen met metingen om de ligging van het voormalig klooster van Warffum te bepalen…..

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Tja, ik kan hierover wel van alles zeggen maar je hebt te maken met beperkingen in tijd en mogelijkheden, mede ingegeven door het thuisfront. Vroeger zou ik gezegd hebben dat het leuk zou zijn om een ULV-vliegtuig te ontwikkelen met mijn zoon en ik zou ook wel de auto willen pakken om naar China te gaan. Maar mijn vrouw heeft weer heel andere interesses en daar hou ik graag rekening mee. Zelf heb ik hier ook nog genoeg uitdagingen. Gelukkig zijn het huis en de tuin inmiddels naar wens ingericht en gaat het musiceren mij steeds beter af.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Ik kan mij geen gigantische missers voor de geest halen. Ik heb wel eens ruzie gemaakt met iemand waar ik dat beter niet mee had kunnen doen of ben te lief of te goed van vertrouwen geweest voor iemand die dat achteraf niet verdiende. Maar dat lijkt mij niet meer dan menselijk….

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Ik heb onlangs les gegeven aan Het Hogeland College in Warffum en moest cijfers geven aan projecten waar de leerlingen zich mee bezig hielden. Ik vertelde ze toen dat een cijfer 8 voor heel goed staat en een 9 voor uitmuntend terwijl een 10 eigenlijk onmogelijk is om te halen. Dus vind ik een 8 een mooi cijfer om mijn leven tot dusver mee te waarderen.

Wilt u verder nog iets kwijt?

In de jaren ’50 van de vorige eeuw, de tijd waarin ik ben opgegroeid, heerste er een enorm optimisme in de wereld. Nu is er veel meer onzekerheid, ingegeven door populistische stromingen (denk aan Wilders en Trump) en ongebreidelde materialisme. Het is net alsof er vroeger ondanks de beperkte middelen meer optimisme en dankbaarheid was. Onze kinderen en kleinkinderen hebben het heel goed maar ik maak me wel eens zorgen over de generaties die er na komen.

Het groeiend wantrouwen tegen de huidige politiek deel ik ook. Er wordt hier voor miljarden uit de bodem gehaald maar een half miljoen voor een veilige spoorwegovergang lijkt al te veel gevraagd. Het optimisme waarmee ik ben groot geworden is een beetje kapot gemaakt.

Ik vind het ook een griezelige ontwikkeling dat een half procent van de mensheid 99% procent van al het kapitaal bezit. Vroeg of laat moet dat eens verkeerd gaan. Ook over enige wetenschappelijke ontwikkelingen maak ik mij zorgen. De genetische manipulatie zet zich door en wanneer we twintig jaar verder zijn dan kun je bij wijze van spreken kinderen op bestelling krijgen. Er heeft zich in de loop der jaren dus een kentering in mijn optimistisch denkproces voorgedaan. Ik zou dit graag weer anders zien…..

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69