Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Albert van der Knaap, Door dik en dun.

Lang geleden woog ik achtenzestig kilo schoon aan de haak. Dat was in de tijd dat ik kon eten en drinken wat ik wilde. Er kwam geen grammetje aan. Ik sportte zo veel dat alle calorieën weer netjes werden verbrand. Dat veranderde toen ik in Leiden ging studeren. De gezonde maaltijden van mijn moeder werden vervangen door studentenkost. En bier. Veel bier. Sport maakte plaats voor muziek en mijn gewicht liep tijdens de studiejaren gestaag op tot zo’n tachtig kilo. Dat proces werd onderbroken door militaire dienst. Als één van de laatsten mocht ik – samen met onze gastheer Bert Koster – als dienstplichtige onder de wapenen. En hoewel er in het leger ook genoeg bier werd gedronken en de vette happen er ingingen als koek, werd er meer gelopen en gesport. Er verdween wat gewicht, maar dat was tijdelijk. Na mijn diensttijd kreeg ik een kantoorbaan en kwamen de kilo’s er gestaag weer aan. Op mijn veertigste woog ik rond de negentig kilo en toen…… stopte ik met roken. Ik ben blij en nog steeds verbaasd dat het is gelukt, maar mijn lijf ontplofte. Binnen ‘no time’ tikte ik de honderd kilo aan.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat gebrek aan beweging en stoppen met roken niet de enige oorzaken waren. Want ik ben gek op alles wat vet, warm en zout is. Gebakken eieren met spek, saucijzenbroodjes, kroketten, friet, frikandellen, gehaktballen, mexicano’s, kippenvleugels, vlammetjes, loempia’s, hamburgers. Ik vind het allemaal even lekker en er stond iedere dag wel iets op het menu. Niet normaal en eigenlijk dwangmatig. Een verslaving, zoals roken dat ook is: niet tanken zonder ook een saucijzenbroodje te kopen en niet naar de supermarkt zonder even langs de snackbar te rijden.

Ik wist natuurlijk dat het niet goed was. Ik voelde dat ik veel te dik was. Veters strikken was vervelend omdat mijn buik in de weg zat. Een stukje lopen met de hond was een opgave. Knellende schoenen vanwege dikke voeten en schrikken van mijn spiegelbeeld: ben ik dat? Als ik een bekende van vroeger tegenkwam, werd ik niet herkend en zei ik geen gedag. Ik had geen zin in opmerkingen als “Het gaat je goed zo te zien!”. Ik ging af en toe fietsen of hardlopen, maar dat is geen feest als je te zwaar bent. Ik was de laatste jaren ook regelmatig met een calorietellertje in de weer. Het maakt je bewust van de dingen die je eet en drinkt maar, na een enthousiast begin en een paar kilo eraf, kwam steevast de klad er in.

Vorig najaar zag ik de film ‘Fat, Sick & Nearly Dead’ van Joe Cross. Een Australische beurshandelaar die als gevolg van een mateloos leven honderdveertig kilo woog en daardoor last had van allerlei kwalen. Hij was er klaar mee en besloot zestig dagen te vasten. Hij dronk alleen zelf geperste groente- en fruitsap. In die zestig dagen viel hij veertig kilo af. Het effect op zijn lijf was enorm. Zijn kwalen verdwenen en hij hoefde geen medicijnen meer te gebruiken.

“Extreem hoor”, dacht ik. Maar ik moest er in het afgelopen jaar vaak aan denken. En toen ik begin oktober langs ging bij een vriend en zag dat hij kilo’s was afgevallen door dertig dagen lang alleen maar sap te drinken, besloot ik het te proberen. Op 13 oktober begon ik met sap van boerenkool, broccoli, tomaten, komkommer, courgette, bleekselderij, appel, peer en sinaasappel. Twee en een halve liter per dag en je perst je dus een ongeluk. Maar het is goed te drinken, zeker als het gekoeld is, en eigenlijk heb ik het zonder problemen dertig dagen volgehouden.

De effecten op mijn lichaam waren dan ook spectaculair en dat maakt het makkelijker. Ik ben in die dertig dagen van honderdtwee kilo naar negenentachtig kilo gegaan en dus dertien kilo afgevallen. Mijn hartslag ging in rust van circa vijfenzestig naar zo’n vijfenvijftig slagen per minuut. Mijn bloeddruk daalde van een ruime honderd – honderdvijftig naar iets boven de tachtig – honderdtwintig. Mijn cholesterol heeft nu een waarde van drie en ik mag van de dokter stoppen met de dagelijkse portie statine. De pas aangeschafte leesbril ligt ongebruikt in de kast: mijn ogen doen het beter. De gevoelloze plekjes op mijn handen en voeten, die ik in de afgelopen jaren kreeg, zijn verdwenen. Mijn huid voelt goed. Mijn buik en onderkin zijn een heel stuk kleiner geworden en er is weer een bijzonder mannelijke kaaklijn zichtbaar. ‘Last but not least’: mijn vrouw is blij dat ik niet meer snurk…en dat alles binnen twee maanden (het lijkt wel een reclame).

En ondertussen durf ik te beweren dat de afgelopen periode ook voor een gedragsverandering heeft gezorgd. Tanken kon in de afgelopen acht weken ook zonder een saucijzenbroodje en boodschappen doen lukt tot nu toe zonder bezoek aan de plaatselijke snackbar.

Maar dertig dagen niet eten en alleen maar sap drinken is, zoals gezegd, extreem en dat merkte ik al snel toen ik weer ging eten op 13 november. Het lijf is zuinig geworden en wil nieuwe reserves aanleggen. Ik weet zeker dat ik, als ik niet oppas, binnen de kortste keren weer op mijn oude gewicht zit. Om dat te voorkomen moet ik gezond en niet teveel eten. Groente en fruit, voorzichtig met koolhydraten, weinig vlees en veel bewegen. Drie keer per week hardlopen, twee keer per week zwemmen, fietsen en lange wandelingen met de hond.

In de drie weken dat ik weer aan het eten ben, krijg ik per dag gemiddeld achttienhonderd calorieën per dag binnen en verstook ik er zo’n tweeëndertighonderd. En toch ben ik een kilo aangekomen. Dat zal ook door het sporten komen, maar ik beschouw het als een waarschuwing dat ik niet terug mag vallen in mijn oude patroon. Want uiteindelijk moet er nog vijf kilo af om de voor mij geldende bovengrens van een gezonde Body Mass Index (BMI) te bereiken. En daarna levenslang opletten waarschijnlijk. Maar dat is, zo goed als ik me nu voel, zonder meer de moeite waard!

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69