Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Doekle de Boer. Ik ben geboren op 23 december 1947 in het Friese plaatsje Makkum. Ik ben de oudste van drie kinderen, mijn broers zijn drie en dertien jaar jonger. Mijn vader werkte bij de Kingma’s Bank, deze ging later op in de ABN AMRO. Mijn jonge jaren bracht ik in Sneek door, daar zat ik ook op het gymnasium.
Daarna ging ik in Groningen wonen, de stad waar ik theologie studeerde. Na deze studie afgerond te hebben werd ik godsdienstleraar in Leeuwarden, hier ging ik ook wonen. Op latere leeftijd werd ik alsnog dominee. Britsum was mijn eerste gemeente, daarna volgden Middelstum-Huizinge en tot slot Uithuizermeeden. Sinds drie jaar woon ik met veel plezier in Leeuwarden.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben alleenstaand en woon daarom bewust in een woongroep voor fitte senioren. Dat is heel gezellig, we wonen er met ongeveer twintig mensen in een appartementencomplex waar iedereen dus zijn eigen ruimte heeft. We ondernemen regelmatig dingen met elkaar en we proberen naar elkaar om te zien. Maar het geeft je dus ook de kans om je alleen terug te trekken.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wist al vrij vroeg dat ik wel iets met mijn geloof wilde doen. Ik ben opgegroeid in een baptistisch gezin, we zaten bij de Unie van Baptisten. Daar werd je pas gedoopt als je bewust voor Jezus koos. Ik ben tijdens mijn middelbare schooltijd gedoopt, ik was toen een jaar of 15. Ik kon goed leren en dus kon ik na het gymnasium naar de Rijks Universiteit in Groningen om theologie te studeren.
Normaal een studie van een jaar of zes maar ik heb er iets langer over gedaan. Dat kwam doordat er een baantje vrijkwam als godsdienstleraar. Dit was eerst voor één dag in de week maar het werk beviel zo goed dat het jaar er op mijn uren uitgebreid werden. Het orde houden, ging mij goed af en ik vond het leuk om met jonge mensen te werken.
Na mijn theologiestudie afgerond te hebben, bleef ik eerst godsdienstleraar op dezelfde HAVO/VWO in Leeuwarden. Daar werd ik ook schoolpastoor, een soort van vertrouwenspersoon. Ik ging vaak met mijn leerlingen op pad. Naar een klooster bijvoorbeeld maar ik ben ook wel met ze naar Taizé geweest.
In 1986 werd ik voor het eerst predikant, ik was toen 38 jaar. De Hervormde Gemeente Britsum bestond naast Britsum uit Cornjum en Jelsum. Ik was daar parttime dominee want ik bleef ook godsdienstleraar. Dat veranderde toen ik in 1999 naar Middelstum vertrok waar ik Hervormd predikant werd van Middelstum en Huizinge. Na hier tien jaar te zijn voorgegaan, kwam er nog een onverwacht beroep vanuit Uithuizermeeden. Hier ben ik nog vier jaar dominee geweest.
Achteraf gezien is mijn periode in Middelstum best wel moeilijk geweest. Het was een kleine gemeente zonder veel jeugd en het Samen Op Weg proces verliep moeizaam. Toch heb ik ook hier mooie contacten opgebouwd. In Uithuizermeeden was het SOW-proces al afgerond, ik heb er nog mooie jaren beleefd. Ik kan niet kiezen wat ik nu leuker vind, dominee of leraar zijn. Ik kijk met dankbaarheid terug op mijn werkzame jaren.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Drie jaar geleden ben ik gestopt als predikant en keerde terug naar Leeuwarden. Hoewel ik mij er direct thuis voelde, moest ik wel even wennen aan mijn nieuwe leven. Ik was natuurlijk jarenlang dorpsdominee geweest en miste af en toe het praatje maken en het onder de mensen zijn. Maar ik heb een nieuwe levensinvulling gevonden hoor. Vroeger vond ik het maar zo, zo wanneer mensen mij vertelden dat ze het nog drukker hadden na hun pensionering als ervoor maar nu kan ik dit beter begrijpen.
Ik ga nog steeds één keer per maand voor. Daarbij verricht ik ook het nodige bezoekwerk bij de gemeenteleden. En als voorzitter van de woongroep, komt er het nodige op mijn pad. Verder ben ik bezig met het traject om geassocieerd lid te worden van een kloosterorde, namelijk die van de Karmel. Een kleine week per maand ben ik in een van deze kloosters van de orde, gelegen bij Zenderen dat vlakbij het Overijsselse Almelo ligt, te vinden voor momenten van bezinning of om lezingen te geven.
Elke vrijdagmorgen ga ik naar Groningen waar ik een schildercursus volg. Dit vind ik heel leuk om te doen. Met acrylverf maak ik vaak dorpsgezichten en laat mij hierbij inspireren door de bekende ‘Ploeg-schilders’. Daarnaast probeer ik het contact te onderhouden met een vrij grote groep vrienden en bekenden. Ik maak lange wandelingen in de natuur, het liefst in mijn eentje, en mag graag lezen. Ik zit ook bij een leesgroep, we bespreken gezamenlijk regelmatig een boek.
Wat zijn de dieptepunten uit uw leven?
In mijn middelbare schooltijd kwam ik er achter dat ik homo was. Daar zat ik erg mee, ik durfde er niet over te praten en heb me in die tijd vaak eenzaam gevoeld. Ik was altijd al een verlegen jongetje en toen kwam dit er ook nog bij. Toen ik op de universiteit zat, voerde ik hele gesprekken met dominee Lindeman. Dit was een hele aardige, open en progressieve man. Dankzij hem heb ik gedurfd mijn coming out te maken en daar heb ik nooit spijt van gehad.
Tot de dieptepunten uit mijn leven behoort ook het jong overlijden van mijn moeder. Zij had kanker en mocht slechts 49 jaar worden.
En de hoogtepunten?
Na de gesprekken met dominee Lindeman ben ik in therapie gegaan en dit heeft mij geweldig geholpen. Niet om van het homo zijn af te komen hoor maar ik begon weer te leven en bloeide helemaal op. Daardoor durfde ik aan goede vrienden uit te leggen hoe ik echt in elkaar zat. Kort daarna werd ik godsdienstleraar en ik genoot van het lesgeven.
Eén van die leerlingen is later getrouwd en heeft twee zoons gekregen die mij als hun opa beschouwen. Hun andere opa’s zijn al overleden maar ik weet zeker dat ik ook anders als hun opa beschouwd zou zijn. Ze kwamen wel eens te logeren toen ik nog in Middelstum woonde. We gingen dan samen naar het dolfinarium of naar het zeeaquarium in Delfzijl of naar de insectenwereld in Leens. Ik vind dit ‘grootvaderschap’ fantastisch en leef op afstand met mijn ‘kleinzoons’ van 15 en 12 jaar oud mee. Toen ik afscheid nam in Uithuizermeeden, waren ze er ook.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Een van de allereerste gemeenten waar ik begon te preken was Kiel-Windeweer. Ik was hier één keer eerder geweest en dacht dus dat ik de consistoriumkamer (de kamer waar de kerkenraad zich van te voren verzameld) zo wel wist te vinden. Dat ging niet helemaal goed want ik belandde uiteindelijk in de pastorie. De pastoraal werker had waarschijnlijk een weekend vrij en ik liep maar zo zijn slaapkamer binnen waar hij nog met zijn vrouw in bed lag te slapen. Ik dacht dat ze me niet gehoord hadden maar hij zei later dat hij toch wat gestommel opgemerkt had.
Ik moest eens voorgaan rond de kerstdagen in een zangdienst. Het thema van de dienst was: ‘Kerstfeest wil zeggen, er is nog hoop!’. Daar ik niet zo groot ben, hadden ze voor mij een vlondertje op de preekstoel gezet zodat ik wat beter te zien was. En terwijl ik druk aan het uitleggen was waarom Kerst in het teken van de hoop staat, zakte ik zelf door het vlondertje. Gelukkig leidde dit niet tot lichamelijke ongemakken, haha.
Vroeger had je stenen tablets waarop je kon schrijven, tegenwoordig tablets waarop je tekst kan intikken. Het komt regelmatig voor dat gemeenteleden de schriftlezingen voorlezen en op een zondag ging een dergelijke lezing over Zacherias die niet meer kon praten. Johannes de Doper schreef toen zijn teksten op een stenen tablet maar de lezer had het over een hedendaagse tablet. Dit leidde natuurlijk tot de nodige commotie.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Eigenlijk heb ik dit onlangs al gedaan toen ik mijn levensverhaal op papier gezet heb. Roelien Tjalsma uit Middelstum heeft mij nog geholpen om de teksten digitaal op te slaan. Binnenkort gaan ze naar de drukker en ik ben van plan om de levensboeken in mijn vriendenkring te verspreiden. Schrijven vind ik leuk om te doen en hier wil ik graag mee door gaan op een meditatieve manier. Vroeger schreef ik al regelmatig voor de Groninger Kerkbode.
Ook zou ik nog wel eens een week op een onbewoond eiland door willen brengen. Ik hou van stiltes, vandaar ook mijn regelmatige bezoeken aan het klooster.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Niet van grote dingen hoor. Achteraf had ik vroeger moeten leren typen toen ik daar de kans voor had. Ik ben pas op latere leeftijd begonnen met het computergebruik. Een mail versturen kan ik wel, maar het gaat alleen niet zo snel.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik ben een dankbaar en gelukkig mens. Ik ben blij met de vrienden die ik heb en vind het aan de andere kant ook niet erg om alleen te zijn. Doe maar een 8,5 als cijfer.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik ben heel blij dat het met Middelstum en Huizinge goed gaat op kerkelijk gebied. Huizinge heeft een florende gemeente en in Middelstum is het fusieproces achter de rug met veel aandacht voor het jeugdwerk. Ik denk dat het goed geweest is zo. Mochten mensen benieuwd zijn waar ik nu woon, check dan even de website www.woongroepblynanker.frl. Naast veel foto’s staat hier ook een verhaaltje van mij op. Het gaat u allen goed!
(Foto’s Doekle de Boer zijn afkomstig van Roely van Leeuwen.)