‘Hoe is het met de inspiratie?’ Het is mijn overbuurman die deze prangende vraag stelt terwijl we buiten in de brandende septemberzon taart weg eten, ons aangeboden door mijn jarige buurman. ‘Goed’, mompel ik, terwijl ik mij bijna verslik in een aardbei. Overbuurman wellicht opgelucht maar ik iets minder. Want ik heb werkelijk waar nog geen idee waar over te schrijven.
Ik had net enige telefoontjes gepleegd. Met potentiële adverteerders. Eén concrete afspraak, een hoopgevende doorverwijzing naar januari, één agendapunt op de vergadering, één interne familiebespreking en één afspraak voor het maken van websiteteksten. Niet slecht voorlopig, na ook meerdere keren nee gehoord te hebben trouwens. Want het is niet alles goud wat er blinkt. Na de vakantie weer vol aan de bak dus om nieuwe adverteerders te werven. Want de laatste maanden zijn er toch enige afgehaakt. En dat verloren gebied wil ik graag terug veroveren.
Je zult het beleven. Deze maand wordt, denk en hoop ik, een magische grens doorbroken. Dagelijks weten gemiddeld meer dan 2.000 bezoekers de website te vinden. Duizelingwekkende aantallen voor uw simpele columnist. Wat dat betreft ‘staat’ de website ook. Met aan het begin van de week de (gast)columns en aan het einde de interviews. En twee keer per week de kijkcijferkanon ’25 vluggertjes’ waarmee een geheel nieuw publiek in vooral De Marne wordt aangeboord. Met de nieuwsflitsen op de achtergrond kan ik alle kanten op. Plus het feit dat je ook meer betrokken wordt in allerlei bijzondere initiatieven in de omgeving.
Dagelijks tien keer zoveel ‘toeschouwers’ als in het begin. En dan hoop je natuurlijk ook dat dit zich doorvertaald naar het aantal adverteerders. Stiekem had ik de magische 40 grens in gedachten. Momenteel zakt het aantal echter naar even boven de 30. Ook niets mis mee hoor. In combinatie met de overige opdrachten is het prima te doen. Maar het commerciële hart wil graag iets meer zekerheid. Terwijl het verstand nog steeds blij is met een prachtige gastcolumn of opzienbarende interviews waarop vele reacties komen…..
Schreef ik ‘vroeger’ nu veel gemakkelijker? Nee toch? Misschien gebeurden er meer bijzondere dingen. Ik had natuurlijk ook een boeiende tijd achter de rug. Ontslagen worden, de zoektocht naar een nieuwe baan, een mislukt avontuur in Winschoten, genoeg om over te schrijven natuurlijk. En we zaten midden in de aardbevingen waarna minister Kamp ons wist te vinden. En over mijn ouders en partner viel ook wel het een en ander te schrijven uiteraard. En wat te denken van allerlei herinneringen uit vele fases van een bewogen leven. Die moesten natuurlijk allemaal een plekje krijgen op de website om nader uitgekristalliseerd te worden. Uit het leven gegrepen uiteraard.
Ook de politiek werd nog wel eens beschreven. Dat leverde vaak wel enig vuurwerk op, op het landelijke nujij.nl. Grappig eigenlijk dat ik daar tegenwoordig niets meer op publiceer en toch veel meer bezoekers trek. Ik geloof er dan ook niets van dat de inspiratie minder wordt. Ondanks het feit dat we als gezin in rustiger vaarwater terecht lijken te zijn gekomen. Hoewel?
Er valt zoveel te beleven op het Hoogeland, zoveel te genieten ook. En als je goed inzoomt op je naaste omgeving dan zijn er altijd markante personen en gebeurtenissen te ontdekken. Taferelen die het verdienen om vereeuwigd te worden op de digitale snelweg.
‘Of ik nog inspiratie heb?’ Gelukkig wel. En anders ga ik gewoon achter de PC zitten. Er borrelt vanzelf wel wat naar boven. Maar nu lonkt het weekend. Met in het verschiet een prachtige gondelvaart door het Boterdiep en wellicht een leuk feestje na die tijd. Morgenvroeg mag ik onze jongste jeugd fluiten en ’s middags wacht de prachtige streekderby tegen KRC 2 uit het zeer nabijgelegen Kantens. Allerlei mooie activiteiten waarop ik mij kan verheugen. En misschien lonkt heel in de verte wel weer een smakelijke anekdote. Maar nu eerst even koffie drinken, zonder taart helaas. Gelukkig kan ik dan ook niet stikken in een aardbei. Ieder nadeel heb inderdaad zijn voordeel…