Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Tineke van der Molen, verzorgende en inpakmedewerkster Vast Bakeries

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Mijn officiële naam luidt Jantina van der Molen-Kuizenga maar voor de meesten ben ik beter bekend als Tineke van der Molen. Ik ben 66 jaar geleden geboren in Sauwerd, als oudste in een gezin van 3 kinderen. Mijn jongere zus woont in Vinkhuizen. Mijn jonger broertje was een nakomertje, hij was 10 jaar jonger dan ik. Helaas is hij op jonge leeftijd overleden. Mijn vader werkte vroeger bij Philips in Uithuizen. Daarvoor is hij jarenlang vrachtwagenchauffeur geweest.

Naast Sauwerd heb ik ook in Rasquert, Baflo, Eenrum, Winsum en Uithuizen gewoond. In Eppenhuizen ben ik tot rust gekomen, hier woon ik al weer 28 jaar aan de Eppenhuizerweg. We genieten hier van de rust en ruimte rond het huis.

Wat is uw burgerlijke staat?

In 1986 ben ik hertrouwd met Nico van der Molen. In december zijn we dus 30 jaar getrouwd, een mooie mijlpaal inderdaad. Het was geen liefde op het eerste gezicht want we waren elkaar al een paar keer tegengekomen op een voor jou bekende plaats: het huiskamercafé van Tinus en Eke Hazekamp in Westerwijtwerd. De klik kwam later. Het heeft dus even geduurd voordat we gingen samenwonen in Uithuizen.

Ik heb een zoon en een dochter, beiden afkomstig uit mijn eerste huwelijk. Dochter Karina is de oudste, zij wordt binnenkort 46. Ze woont in Zoutkamp en heeft 3 kinderen. Geert-Jan, jou wel bekend van het voetballen (het gaat dus om Geert-Jan Zijlstra van Noordpool) is mijn zoon. Hij is 44 jaar en woont in Uithuizen. Hij heeft 2 kinderen, in totaal heb ik dus 5 kleinkinderen.

Wat is uw voormalig beroep?

Na de lagere school ben ik naar de huishoudschool (vroeger ook wel gekscherend de Spinazieacademie genoemd) gegaan in Warffum. Na deze school afgerond te hebben, ging ik eerst in een delicatessenwinkel werken in Groningen. Kolgat heette deze winkel, gevestigd in de Herestraat vlakbij de Vismarkt. Ik verkocht daar luxe broodjes, slakken, chocolade en diverse soorten wijn. Dit was het toch niet helemaal.

Op 18-jarige leeftijd kwam ik in de gezinsverzorging terecht. Ik hielp mensen mee in de huishouding en maakte diverse huisjes schoon. Dit heb ik gedaan totdat de kinderen kwamen. Op 30-jarige leeftijd ben ik weer begonnen met werken, nu bij de thuiszorg. En ik heb zelfs l3 jaar in het Hippolytushoes in Middelstum gewerkt. Begonnen bij Gerrit Little in de keuken om vervolgens weer de zorg in te gaan, inclusief het draaien van nachtdiensten. Ik leerde het vak door met ervaren personeelsleden mee te lopen.

Daarna kwam ik weer in de thuiszorg terecht. De gevreesde ziekte kanker gooide vervolgens roet in het eten. Na deze ziekte overwonnen te hebben, durfde ik eigenlijk niet zo goed meer de zorg in te gaan. Ik was bang dat ik de mensen niet goed meer zou kunnen verzorgen. In 2001 kon ik afgekeurd worden maar dit wilde ik niet. Ik heb hierna nog enige jaren bij Vast Bakeries gewerkt. Eerst in de bakkerij bij de diepvriesproducten, later in de inpakafdeling.

Helaas kreeg ik in die tijd steeds meer last van artrose. Ik had veel pijn in mijn armen en benen. Nico zei regelmatig tegen mij: “Stop maar met werken!” maar ik wilde er aanvankelijk niet aan. Uiteindelijk ben ik in de ziektewet beland en afgekeurd. Ik ben altijd met veel plezier aan het werk geweest maar mijn hart lag en ligt in de zorg.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Hoewel ik het jammer vond dat mijn Vast Banket tijd er op zat, ben ik gelukkig niet in een zwart gat terechtgekomen. Mijn man werkte als interieurverzorger bij Zwartwoud. Maandagmorgen ging hij altijd weg om vervolgens vrijdag weer terug te keren. Dit gaf mij de tijd om voor onze dieren zorgen. We hebben postduiven, konijnen, kippen, honden en katten. Een hele veestapel dus.

Ik mocht ook altijd graag fietsen. Maar 2 jaar geleden kreeg ik een herseninfarct. Gelukkig gaat het nu weer wat beter maar ik ben lange tijd vermoeid geweest en ook mijn gezichtsvermogen is aangetast. Het is soms net alsof ik door een koker kijk. Autorijden mag hierdoor niet meer, ik heb mijn rijbewijs dan ook ingeleverd. Die vrijheid ben ik helaas kwijt.

Maar ik moet zeggen dat ik, sinds ik paardenmelk ben gaan drinken, minder snel vermoeid ben. Dit geeft mij in elk geval de kans om het fietsen weer wat meer op te pakken. Verder kan ik genieten van de activiteiten van de dorpsvereniging hier in Eppenhuizen zoals barbecueën, ‘neut’n schaiten’ en de fietstochten. Ik heb ooit deze dorpsvereniging min of meer uit gein samen met nog 2 personen opgericht en heb 23 jaar in het bestuur gezeten.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Daar kan ik heel kort over zijn: de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen.

En de dieptepunten?

Die kankertroep die ik gehad heb en uiteraard is ook mijn herseninfarct heel ingrijpend geweest. Tien jaar geleden is mijn jongere broer plotseling overleden aan de gevolgen van een hartstilstand. We waren heel close met elkaar dus zijn overlijden hakte er stevig in.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Ik kijk met veel plezier terug op de jaren dat ik bij Vast Banket aan het werk was. Eerst in de bakkerij dus, later in de inpak. Daar ben ik begonnen aan de cakelijn, later verhuisde ik richting de eierkoeken. Ik ben getuige geweest van de Sonja Bakker-house waardoor we op den duur zelfs ’s nachts aan het werk moesten om maar te kunnen leveren. Dat verliep niet altijd vloeiend hoor, bij een storing kon het voorkomen dat je tot aan de enkels in de eierkoeken stond…

We hadden altijd een gezellig clubje met onder andere Andrea, Anneke en Rina. Op de dinsdag nam ik standaard een visje mee die we ’s avonds lekker op konden eten. Ooit heeft lijnchef Roelof mij eens in een papiercontainer gegooid. Ik ben klein van stuk en kon er niet meer uitkomen. Uiteindelijk moest er een heftruck aan te pas komen om mij er weer uit te takelen, haha…. Man, wat hebben we wat afgelachen in de inpakafdeling, soms zelfs tot tranen toe. Het was echt een mooie, gemoedelijke tijd….

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Een cruise maken richting de Caribbean of er met een camper op uit trekken. Dan nemen we de hondjes mee en zien we wel waar we uitkomen. Turkije is lange tijd ons favoriet vakantieland geweest maar door mijn herseninfarct mag ik niet meer vliegen.

En wie weet verhuizen we ooit nog eens naar Zoutkamp. Dat lijkt mij een heel mooi plaatsje om te wonen. Mijn dochter woont er ook. Maar zie je huis maar eens te verkopen voor een redelijke prijs hier in het aardbevingsgebied….

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Nergens van als ik er zo eens over nadenk.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Een mooie 8, ik heb altijd wel plezier gehad in het leven.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Je moet het leven accepteren zoals het komt maar dit valt niet altijd mee. Ik heb leren omgaan met mijn lichamelijke ongemakken. Maar het leven gaat door, dus dan moet je de schouders er onder zetten. Wanneer je je richt op positieve zaken dan lukt dit vanzelf wel weer.

Zo kon ik afgelopen weekend genieten van een heerlijke maaltijd in ‘De Kleine Munt’ en ook de diplomauitreiking van mijn kleindochter gisteren was een heel bijzonder moment. En ik vond het leuk om even weer te kunnen babbelen over onze gezamenlijke Vast Banket tijd…..

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69