Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Pieter Maat, roepnaam Piet. Ik ben geboren op 25 april 1937 in Appingedam. Ik was de oudste uit een gezin van 5 kinderen. Ik heb 3 broers en een zus, één van mijn broers is inmiddels overleden. Mijn vader werkte als accountant bij de firma Brouwer in Groningen.
Toen ik ging studeren, verhuisde ik naar Groningen waar ik een kamer huurde. Na ons trouwen bracht het werk mij naar Arnhem. We huurden een gedeelte van het huis van een tante van mijn vrouw en gingen in De Steeg wonen, een plaatsje vlakbij Arnhem. In 1969 kwam Middelstum weer in beeld. Eerst gingen we aan de Johan Lewestraat wonen. In 1975 volgde ons voorlopig laatste verhuizing, hier naar de Molenweg richting Kantens.
We wonen dus al weer ruim 46 jaar met heel veel plezier in Middelstum. Een groot contrast met ons flatje op 10 hoog in Arnhem, haha. In het begin was het best wel wennen dus. Ook voor mijn vrouw die oorspronkelijk uit Roden komt.
Wat is uw burgerlijke staat?
Mijn vrouw leerde ik kennen toen ik een jaar of 17, 18 was. Dit was tijdens de toogdagen van het Christelijk Jongeren Verbond, een soort van uitwisselingsdag tussen verschillende afdelingen. Je kunt wel stellen dat het liefde op het eerste gezicht was! We hebben een lange verkerings/verlovingstijd gehad, want we trouwden in 1964. Ik was toen 27 jaar.
In 1968 werd onze dochter Heleen geboren, zij woont nu in het Friese Burum. Zoon Peter kwam een jaar later, hij woont in Groningen. Wij zijn in het rijke bezit van 3 kleinzoons waar we regelmatig met veel plezier op mogen passen. Dinsdag is de vaste oppasdag, verder worden we ook incidenteel ‘ingezet’.
Toen we in De Steeg woonden, werkte mijn vrouw op een kleuterschool. Later heeft ze bij diverse openbare basisscholen in Noord Groningen godsdienstige vorming gegeven. Daar heeft ze nog een diploma voor gehaald. Ze reisde de hele provincie door want deze lessen waren vaak maar voor één uur in de week.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik had vroeger geen flauw idee wat ik wilde worden. Na de lagere school, volgde de Rijks HBS in Appingedam. Daar we van hervormde afkomst waren, zou het logischer geweest zijn wanneer ik naar de Christelijke HBS in Groningen was gegaan. Maar mijn vader toonde zich daarin eigenwijs, vandaar dat ik mooi naar de school kon die maar 2 straten verderop lag.
Na deze school succesvol afgerond te hebben, moest ik toch een keuze maken. Ik besloot Engels te gaan studeren aan de universiteit van Groningen. In het 2e jaar kwam ik er achter dat deze studie toch te theoretisch voor mij was en ik stopte met de opleiding. Dit hield voor mij automatisch in dat ik opgeroepen werd voor militaire dienst. Door mijn studie had ik uitstel gekregen maar na te zijn gestopt, was ik alsnog aan de buurt.
Ik heb de officiersopleiding in Breda gedaan en zwaaide af als 1e luitenant. Mijn parate tijd bracht ik door in Appingedam, lekker dicht bij huis dus. Ik zat bij de luchtmachtafdeling. Ik was 20 jaar toen ik afzwaaide en daar het onderwijs mij toch wel heel leuk leek, ging ik naar de Rijkskweekschool in Appingedam. Daar ik een HBS achtergrond had, kon ik mijn hoofdakte wat sneller halen dan de voorgeschreven 4 jaar.
Er waren in die tijd weinig vacatures in het onderwijs en dus was ik blij dat ik voor het Christelijk Pedagogisch Centrum in Arnhem mocht werken. Het was een experimentele lagere school waar kinderen van allerlei pluimage uit de wijk heen konden. Het experimentele gaf mij ook een bepaalde vrijheid en dat maakte het werken heel leuk. In deze tijd, 1964-1968, pakte ik ook de studie Engels weer op aan de Gelderse leergangen voor de middelbare akte. Na afronding hiervan mocht ik dus les geven aan de middelbare school.
Ik heb nog één jaar les gegeven aan een scholengemeenschap in Heelsum-Renkum maar dit werd geen succes. Toen voel mijn oog op een vacature aan de MAVO in Middelstum. Ik besloot een brief te schrijven en mocht op 1 augustus 1969 met mijn dienstverband beginnen. Ik gaf les in de vakken Engels, Nederlands, biologie en natuurkunde. Ik heb tot 1981 les gegeven aan de MAVO in Middelstum en beschouw dit als een geweldige tijd! De leerlingen waren aardig en intelligent, je kon er heel veel mee. De sfeer was prima en ik heb er nooit problemen gekend met mijn collega’s, het bestuur of de leerlingen…
Toen ik nog op de MAVO werkte, gaf ik tijdens de avonduren ook les aan volwassenen op het Christelijk Avondcollege in Groningen. Dit staat nu bekend als het Alfa College. Vanaf 1981 ging ik hier fulltime aan het werk. In die tijd was ik ook bezig met het opzetten van de ‘Moeder-MAVO’s’ in Noord Groningen. Dit werd een enorm succes. De laatste jaren groeide ik ook meer naar een managersfunctie waarin ik mij bezig hield met het werven van nieuwe leerlingen en scholen/lokalen. Het was ook een tijd van veel vergaderen, o.a. met diverse gemeenten.
Ik heb mij ook nog 3 jaar beziggehouden met het lesgeven op MEAO niveau aan zogenaamde drop-outs. Dit waren jeugdigen die school zonder diploma verlaten hadden. Sommigen waren in aanraking geweest met justitie. Het gaf veel voldoening om deze jongeren weer op weg te helpen naar een nieuw leven, inclusief passend diploma. Door een gebrek aan financiële middelen, bleef het helaas bij die 3 jaar.
Misschien is het ook nog wel even leuk om te vermelden dat ik in 1964, 1965 en 1973 op herhaling geweest ben voor militaire dienst. Dit was toen verplicht. Wanneer dit gebeurde, zorgde de school waar ik voor werkte voor een vervanger.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik heb tot mijn 65e doorgewerkt. In 2002 ben ik met pensioen gegaan. Van een zwart gat was gelukkig geen sprake. Mijn laatste jaren in het onderwijs was ik al een beetje een regelaar geworden waardoor het leerling-contact minder werd. Door dit afbouwproces was de klap ook niet zo groot meer.
Vanaf de tachtiger jaren, toen de kinderen uit huis waren, breng ik vele uren door in onze mooie tuin. Dit is echt een grote hobby geworden. Na mijn pensionering ben ik dwerggeiten gaan fokken, we hadden toch heel veel ruimte achter het huis. Ik kwam in de Hervormde kerkenraad en werd scriba. Mijn vrije tijd werd dus door allerlei werkzaamheden snel gevuld. Ik heb dan ook nooit gedacht van ‘wat moet ik nu weer doen’.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Wat betreft de hoogte- en dieptepunten uit het leven, beperk ik mij tot het onderwijs. Het lesgeven aan de MAVO in Middelstum is hierin mijn hoogtepunt geweest. Zoals eerder vermeld, beschouw ik dit als een heel leuke en plezierige tijd.
En de dieptepunten?
Het onderwijsdieptepunt was mijn eenjarige periode in Heelsum-Renkum. Onderling had het personeel de nodige ruzie en dit escaleerde bij een rapportvergadering. Toen de directeur tegen één van mijn collega’s zei dat hij in het vervolg alleen nog maar met u of meneer aangesproken wilde worden was het voor mij duidelijk. Hoe jong ik ook was, hier wilde ik niet zijn. Achteraf was dit een heel goede keuze want hierdoor kwam ik in Middelstum terecht.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Toen ik op de basisschool in Arnhem werkte, moesten we altijd lopend naar het gymnastieklokaal. Tijdens één van die wandelingen kwamen we langs een rij met vuilnisbakken. Ik hoorde een luide knal en zag dat één van de vuilnisbakken omver getrokken was, waardoor de vuilnis op straat lag. ‘Stoppen’, brulde ik natuurlijk met als logische vervolgvraag ‘Wie heeft dit gedaan?’.
Het was angstvallig stil en dat bleef het ook na herhaaldelijk vragen. Dit duurde net zo lang totdat iemand zei dat ze natuurlijk wel wisten wie het gedaan had maar dit niet wilden zeggen. “Maar wat als wij nu zelf weer het vuilnis in de bak doen?’ Dit leek mij ook wel een passende oplossing…
De donderdagmiddag op de MAVO in Middelstum stond vaak in het teken van de natuurkundeproefjes. De ‘bol en ring proef Van ’s Gravesande’ was altijd een beruchte proef. In koude toestand ging de bal gemakkelijk door de ring maar na verwarmen zette de bal uit en kon er niet meer zo gemakkelijk doorheen. Henk Grommers, bij jou misschien ook wel bekend, liet zich echter niet zo snel uit het veld slaan. Met grof geweld sloeg hij de bol door de ring heen, wat natuurlijk tot veel commotie leidde. Proefjes waarbij onhandig geknoeid werd met heet water staan mij ook nog helder voor de geest.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Vroeger hebben we vaak gekampeerd met onze kinderen. Wat dat betreft hoef ik ook niet meer zo nodig te reizen. Ik ben bijna 80 en heb niet meer zoveel wensen. Ik vind het mooi zodat als het nu gaat en hoop hiermee nog enige tijd in goede gezondheid door te kunnen gaan.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Die ene jaar in Heelsum-Renkum had achteraf niet gemoeten. Hoewel we een huis aangeboden kregen en de omgeving heel mooi was.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een 8!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik weet zo één, twee, drie niet wat voor boodschap ik aan de lezers mee moet geven. Maar ik vind het wel leuk te kunnen melden dat ik met veel plezier op mijn werk terugkijk. En de hartelijke groeten aan alle oud-leerlingen van de MAVO die dit lezen!