Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Grietje ten Have-Slagter oet Hippolytushoes

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Mijn volledige naam luidt Grietje ten Have-Slagter, geboren op 10 juni 1929 in Feerwerd, gemeente Ezinge. Ik kom uit een groot gezin van elf kinderen. Zelf was ik nummer acht. Mijn vader werkte voor verschillende steenfabrieken, als laatste op die van Boerdam. Hij moest soms ver lopen om op zijn werk te komen.

Ik ben in mijn leven regelmatig verhuisd. Zo hebben we ook in Ten Post en Kantens gewoond. Toen ik 10 jaar was, verhuisden we naar Fraamklap. Dat weet ik nog heel goed want we gebruikten een praam om onze spullen over te brengen. Ik kreeg mijn hand nog tussen schip en wal toen we druk op zoek waren naar takjes om de kachel, die op de praam stond, aan de loop te houden want het was erg koud. Toen we aan wal kwamen, moest ik direct naar de dokter.

Het was een mooie tijd op Fraamklap, ondanks de armoede. Je kon ’s winters mooi schaatsen op het Boterdiep, de schaatsen werden toen in huis ondergebonden en ik werd naar het ijs gedragen. Ook hielp ik wel eens mee met het opendraaien van de brug. Ondanks de oorlogsjaren heb ik geen honger hoeven te lijden. Wel was er armoede waardoor het maar zo kon gebeuren dat ik in een jongensjas naar school moest. Daar schaamde ik mij dan wel eens voor. Mijn moeder is op Fraamklap overleden, pa in het Hippolytushoes. Hij is 96 jaar geworden, moe 78.

Wat is uw burgerlijke staat?

Toen ik eens op het ijs liep, kwam ik Arjen ten Have uit Winsum tegen. Ik weet het nog heel goed want ik had een pleister voor het oog tegen de pijn. Arjen was met bekenden mee geschaatst naar Middelstum en ging alleen terug. Ik kende hem al wel een beetje want ik hielp mee in het huishouden van mijn oom en tante die ook in Winsum woonden. We raakten op het ijs aan de praat en zo is het eigenlijk een beetje begonnen.

Na 3 jaar verkering te hebben gehad, zijn we in 1952 met elkaar getrouwd. We zijn in Winsum gaan wonen, in een heel klein huisje aan de Havenstraat. Daar is onze dochter Anneke in 1953 geboren. Het werd nu wel heel krap, dus volgde een verhuizing naar een huis vlak bij het ‘jeneverbrugje’. Daar diende Klaas zich aan, in 1956. We zijn daarna nog 1 keer in Winsum verhuisd, naar Lombok. Daar zijn Aaldert (in 1959) en Bert (in 1961) geboren.

Mijn man werkte in een steenfabriek, op het laatst in nachtdiensten. Hij wilde graag in de bouw werken en kon bij Bouwbedrijf Van Dijken aan het werk. Een verhuizing naar Westerwijtwerd volgde, naar de Dorpsweg om precies te zijn. Daar hebben we 10 jaar gewoond. Onze jongste zoon Ronnie is er in 1966 geboren. Toen volgde een verhuizing naar de Schoolstraat in Middelstum. Aaldert en zijn vrouw wonen er nu weer. Mijn man werkte op metaalfabriek Stallaart, helaas ging deze fabriek failliet.

We verhuisden weer, nu naar een flat in Appingedam. Daar kon mijn man niet goed tegen. Het was in de tijd dat hij ziekelijk werd en hartritmestoornissen kreeg. Hij vroeg of ik het goed vond wanneer we weer naar Winsum zouden verhuizen. Ik vond dat niet zo erg, ik zou er vast wel weer bekenden tegenkomen. Al met al heb ik nog 10 jaar met veel plezier aan het Hooge Heem in Winsum gewoond. In 2011 volgde de laatste verhuizing naar een aanleunwoning in Hippolytushoes.

Het bevalt mij hier ook erg goed. Ik kan mij nog ‘schier’ redden. Zo doe ik zelf de boodschappen, ik kook en was zelf ook nog. Wekelijks krijg ik hulp van de thuiszorg. Hier kan ik genieten van de kinderen, 13 kleinkinderen en 11 achterkleinkinderen. Eén kleinzoon is zelfs in Canada terechtgekomen. Gelukkig heb ik tegenwoordig een tablet waarmee ik berichtjes kan versturen en foto’s kan ontvangen.

Wat is uw voormalig beroep?

Mijn lagere schooltijd heb ik in Kantens doorgebracht en ook enige jaren in Middelstum. Na mijn schooltijd heb ik nog een tijdje meegeholpen bij mijn oom en tante in Winsum, dit was gedurende de oorlogsjaren. Daarna heb ik als dienstmeid bij 3 verschillende boeren gediend. Bij de eerste 2 boeren moest ik best wel zwaar werk verrichten, zoals het schoonmaken van de melkbussen. Er werd in die tijd gewrichtsreumatiek bij mij geconstateerd.

Gelukkig kreeg ik het bij boer Bosman in Ter Laan wat rustiger. Hier was ik kind aan huis en ik heb er menig kind geboren zien worden. Vrouw Bosman hielp mij regelmatig mee. Na ons trouwen, stopte ik met werken. Zo ging dat in die tijd. Mijn man wilde ook niet dat ik ging werken, ook al hadden we het niet breed in die tijd. Maar we waren blij met wat we hadden.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Van een officiële pensionering is dus nooit sprake geweest. Maar ik heb mij nooit verveeld hoor, ook nu nog niet. Mijn tablet is mijn grote hobby. Niet alleen om berichten te versturen of te ontvangen maar ook om te rummikuppen. Mevrouw Evenhuis zegt wel eens gekscherend: ‘Winst altied zeker?’ Maar dat is zeker niet het geval.

Ook mag ik graag haken, ik maak veel poncho’s. Dat heeft Anneke mij geleerd. Breien wil niet meer sinds ik aan mijn arm ben geopereerd. Ik loop nog regelmatig naar de winkel om boodschapjes te halen. Toen ik hier in het begin kwam te wonen, maakte ik lange wandelingen met mevrouw Van Wolde. Toen had ik nog veel aan mijn in Appingedam met de gymnastiek opgebouwde conditie. Tegenwoordig lukt dit niet meer.

Ik zing nog regelmatig in mijzelf maar wel zo dat niemand anders het hoort. Daarvoor gebruik ik ook wel eens liedjes vanaf mijn tablet. Af en toe ga ik naar beneden om thee te drinken of bezoekjes bij andere mensen af te leggen. Bingo vind ik ook leuk om aan mee te doen. En gelukkig krijg ik nog regelmatig mensen op visite. Ze brengen soms vingerhoedjes mee die ik in een speciale kast bewaar. Dat deed ik vroeger ook al maar toen we naar Appingedam verhuisden, ben ik er mee gestopt. Maar mijn kinderen en kleinkinderen hebben het nieuw leven ingeblazen…

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Onze trouwdag was een eenvoudig gebeuren maar zeker een mooie dag. En de geboorte van onze kinderen natuurlijk. Ik heb nooit gezegd van ‘wat verschrikkelijk’ ondanks dat het allemaal ‘zware potjes’ waren. Ik was altijd dankbaar dat ze gezond ter wereld kwamen. Ook geniet ik van de klein- en achterkleinkinderen. De jongste is net een half jaar oud, een ‘hail mooi wichje!’

Begin 2007 moest mijn man een zware operatie ondergaan aan het hart. In totaal heeft hij het eerste halfjaar van 2007 6 operaties gehad. Tot 3 keer toe zei de dokter ‘dat kon hem wel niet meer worden’, maar hij redde het elke keer weer. In juni kwam hij broodmager thuis. Met hulp van de thuiszorg krabbelde hij langzaam weer op. Op den duur was hij zelfs weer aan het wandelen en hij zat met regelmaat op de scootmobiel. Hij is nog anderhalf jaar bij mij geweest en in die tijd konden we overal over praten. Dat was nog een heel mooie tijd!

En de dieptepunten?

Maar op den duur was het over. Hij was aan de medicijnen maar wilde niet meer geholpen worden. ‘Ik ben nait lang meer bie die’, zo zei hij tegen mij. Op 20 oktober 2008 is hij op 78-jarige leeftijd overleden. Dat was natuurlijk een zware periode. Ook al omdat zijn moeder vlak ervoor was heengegaan en een tijdje later ging zijn broer. En van de 11 kinderen ben ik de enige die nog in leven is….

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Aaldert is in het ziekenhuis geboren. Anneke kwam toen met mijn schoonzuster op bezoek. Toen ze naar de babykamer gingen, wees tante Aaldert aan. Anneke zei toen in plat Gronings: “Woarom kriegen we die baby met dat plekje op zien kop mit noar hoes?!”

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Ik heb niet veel gereisd in mijn leven, ik ben ook absoluut geen vakantieganger. Ik vond het vroeger vreselijk om in een tent of caravan te slapen. Wanneer we zaterdags met de kinderen weggingen dan vroeg ik dinsdag al wanneer we weer naar huis zouden gaan. Toch heb ik met mijn man, Anneke en haar man en haar schoonouders nog mooie reizen gemaakt naar Duitsland en Zwitserland. Daar hebben we beiden van genoten. Mijn dochter wil nog wel een keer met mij naar Canada maar daar is geen denken aan. Ik heb namelijk vliegangst!

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Ik heb vast wel dingen gedaan die anders hadden gekund maar ik zou het zo niet weten. Ik heb het nu goed. Ik vind het mooi dat ik nog regelmatig naar een kerkdienst van een baptistengemeente kan luisteren. Daar preken wel eens voorgangers die ik zelf vroeger ook heb voor zien gaan.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Dat is geen gemakkelijke vraag. Moet ik een hoog of laag cijfer geven? Maar zeker wel een voldoende hoor. Doe maar een 8, je moet positief blijven.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Ik zou het niet weten. Het bevalt mij goed in het Hippolytushoes, ik hoop hier tot de laatste snik te mogen blijven. De kinderen zijn gezond van lichaam en geest, wat wil je nog meer. Ik ben een gezegend mens!

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69