Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Peter Goossen, niets

Tja…dan is daar ineens weer een mailtje van je overbuurman. Of ik nog een gastcolumn wil schrijven.

Daar zit je dan weer achter je laptop met een lege Word-pagina voor je. Met helemaal niets op je scherm. Leeg. Niets, noppes, nada. Witter dan wit. Je wordt er nog net niet bruin van. Een lege pagina zonder letters die in de juiste volgorde staan, zodat iedereen begrijpt wat je wilt zeggen. Ergens moet je beginnen. Anders geen verhaal. Geen gastcolumn. Zoals jullie kunnen lezen ben ik ergens begonnen maar ik heb nog steeds niets gezegd. Ik moet nu wel een beslissing gaan nemen. Waar gaat mijn column over? Er komt niets boven. Wacht……. Misschien moet mijn column daar maar eens over gaan. Over niets. Want niets is niet niets. Niets is heel veel. Niets verdient dat wel eens een keer.

Soms is niets wel even fijn. Heel fijn. En dan bedoel ik niet de “niets” die je de afgelopen week heel vaak hebt gehoord. “Helemaal niets. Helemaal niets in Amsterdammmm”. Ja… die niets was ook wel even fijn. Wat? Het voelt nog steeds fijn (Sorry Bert). Nee………….Die “niets” bedoel ik niet. Ik bedoel gewoon niets. Even helemaal niets.

We hebben het allemaal druk. Druk met het werk. Het gezin draaiende houden. Druk met andere activiteiten. Een avondstudie volgen. Een vergadering hier. Een vergadering daar. Even sporten. Vrijwilligerswerk. Noem maar op. Veel verplichtingen. Met geluk, na een lange dag, ergens op de avond even lekker op de bank. De beentjes omhoog. Maar de telefoon of tablet wordt dan vaak gepakt om alle Twitter-berichten nog even te bekijken. Hele timeline van Facebook wordt doorgelopen. Er wordt geliked en gedeeld. Ik doe dat ook veel. Ook op dit moment zijn jullie mijn column aan het lezen terwijl je ook had kunnen genieten van even niets.

Ik kan genieten van niets. Vaak wordt mijn niets gevuld met muziek. Ik zoek via YouTube mijn favoriete nummers op. Zet die nummers in een wachtrij en mijn televisie doet de rest. Mijn versterker gaat dan op standje twintig (Sorry Jan Jaap en Anneke) en ga dan even los. Dus Bert, als je af een toe uit je raam kijkt en je ziet iemand door de kamer springen en stuiteren dan ben ik even bezig met niets. Ik geniet van niets. Heerlijk. Ik denk dat het tijd wordt dat we meer gaan genieten van niets. Niets lijkt niet veel. Maar niets is heel veel. Voor mij in ieder geval.

Ik besef me nu ineeens dat ik jullie nu ook even “niets” kan geven via mijn column. Ik hoop dat Bert jullie het ook wil geven. Ik denk het wel. Het is natuurlijk wel kostbare zendtijd, ruimte op zijn site, die Bert zomaar even weggeeft. Of het uniek is, weet ik niet. Maar ik denk dat een schrijver, een columnist, dit niet snel zou gaan doen. Een columnist wil zo veel mogelijk schrijven. Wil zijn verhaal kwijt. Maar ik ga het toch doen. Gewoon omdat niets dat verdient. Ik ga namelijk nu ruimte geven in mijn column zodat jullie even niets hoeven te doen. Ga even 2 minuten niets doen. Of 10 minuten. Zet bijvoorbeeld je favoriete muziek op. Of sluit gewoon even je ogen. Zie maar. Maar pak even de niets die ik jullie geef. Pak de niets die Bert jullie geeft. Pak het niets dat je verdient. Mijn column gaat nu even stoppen voor jullie. Tot zo en enjoy!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik hoop dat jullie hebben genoten van even niets. Zonder dat je het had verwacht aan het begin van mijn column, heb je even niets gedaan. Was wel even fijn toch? Ik ga mijn column sluiten. Ik zoek mijn favoriete nummer op: “Motorcycle – As the rush comes”. De versterker gaat naar standje twintig. Kijk even uit het raam Bert! Ik ben even niets aan het doen. Zo heerlijk. Mede mogelijk gemaakt door www.bert-koster.nl.

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69