Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Jannie Dijkstra, meisjesnaam Dijkema. Ik ben op 11 april 1942 geboren op Toornwerd. Na mij werd nog een dochter geboren, Annie genaamd. Zij is met Reinder Tuitman getrouwd en woont nog steeds in Middelstum, aan de Oude Schoolsterweg om precies te zijn. Mijn vader werkte vroeger op de steenfabriek tussen Kantens en Usquert, ter hoogte van Rottum.
Later zijn mijn ouders naar de Hemonystraat in Middelstum verhuisd. Zelf woonde ik toen al in Assen waar ik een opleiding tot verpleegkundige volgde. Deze opleiding heb ik overigens niet helemaal afgerond. Na ons trouwen, woonden we nog 2 jaar in Middelstum aan de Delleweg. Mijn man vond een baan bij de Hoogovens in Velsen. Maar het was in die tijd moeilijk om daar een woning te vinden.
Uiteindelijk lukte het ons om ‘een flatje’ in Alkmaar te krijgen. Afkomstig van het platteland vond ik dit eigenlijk maar niets. Gelukkig hebben we hier maar 2 jaar gewoond. Toen kochten we een eengezinswoning in Ouddorp. Hier woon ik inmiddels al weer 52 jaar met heel veel plezier. Ik heb nooit heimwee naar Middelstum gehad.
Wat is uw burgerlijke staat?
Toen ik in Assen mijn opleiding volgde, kwam ik tijdens het stappen militair Dijkstra tegen, die in Assen zijn militaire dienst vervulde. Het was liefde op het eerste gezicht. Hij kwam oorspronkelijk uit Friesland, uit Augustinusga om precies te zijn, maar verhuisde later met zijn ouders naar Zuidhorn. Wij zijn in 1962 in Middelstum getrouwd. In Middelstum is ook onze oudste zoon Klaas nog geboren. Hij is inmiddels 53 jaar en woont in Alkmaar, vlakbij dus.
Onze jongste zoon Jan is in Alkmaar geboren, hij is 51 jaar. Hij woont in Hoogezand en heeft 2 kinderen. Een dochter van 24 en een zoon van 20. Ik ben dus in het rijke bezit van 2 kleinkinderen.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ben ik naar de huishoudschool in Warffum gegaan. Toen moest ik op den duur kiezen wat ik wilde worden. Verpleegkundige leek mij wel wat toe en hiervoor moest ik dus verhuizen naar Assen want daar werd deze opleiding gegeven. Hoewel ik de opleiding niet heb afgerond, ben ik later wel het verpleegstersvak ingerold.
Wanneer ik vroeger kwaad was, zei ik wel eens dat ik naar Holland zou verhuizen. Ik had een vooruitziende blik dus want ik ben uiteindelijk in Noord Holland terechtgekomen. Toen de kinderen ouder werden, ben ik op 35-jarige leeftijd in een verpleeghuis in Ouddorp gaan werken als verpleegkundige. Mensen wassen en verzorgen, medicijnen rondbrengen, dat soort werk. Ik heb het altijd heel leuk werk gevonden. Dit heb ik al met al 25 jaar gedaan.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Toen ik 60 jaar werd, ben ik gestopt als verpleegkundige. Bij mijn afscheid hebben ze gevraagd of ik niet als vrijwilliger terug wilde keren. En zo was ik een week later al weer als vrijwilligster in het zelfde verpleeghuis te vinden. Dit doe ik inmiddels al weer 14 jaar met veel plezier. Vaak ben ik dinsdagmorgen aanwezig maar tijdens bijzondere aangelegenheden en uitstapjes help ik ook vaak mee. Zo gaan we binnenkort naar de dierentuin.
Naast het vrijwilligerswerk mag ik ook graag zingen. Ik ben lid van 2 zangkoren: 1 gemengd koor en een vrijwilligerskoor. Daarnaast mag ik graag tuinieren, lezen en puzzelen. Zo kom ik de dagen wel door.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Mijn trouwdag en de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. De diverse vakanties met de kinderen en kleinkinderen springen er ook bovenuit. Sowieso heb ik samen met mijn man vele reizen mogen maken, onder andere naar Indonesië, Israël (Jeruzalem), Dominicaanse Republiek en enige Spaanse en Griekse eilanden. Ook gingen we één per jaar met vrienden op fietsvakantie in Drenthe.
En de dieptepunten?
Anderhalf jaar geleden kreeg mijn man te horen dat hij alvleesklierkanker had, een heel agressieve vorm van kanker. Vier weken later was hij al overleden. Hij was net 75 jaar geworden. Mijn leven stond op de kop, dat kun je wel begrijpen.
Stukje bij beetje gaat het beter, ik krijg gelukkig veel steun van mijn kinderen, familie en vrienden. Je moet op den duur ook verder, aldoor blijven treuren helpt ook niet. Maar wanneer je alleen thuiskomt en er is niemand waaraan je je verhaal kwijt kunt, dan is dat best wel eens moeilijk hoor…
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
De vakanties met de kinderen en kleinkinderen springen er toch wel bovenuit hoewel dit niet acuut tot leuke verhalen leidt. Ik heb veel voldoening gehaald uit het vrijwilligerswerk wat ik nu doe. Hoewel mensen helaas wel steeds slechter worden als ze in het verpleegtehuis binnen komen. Vroeger waren ze vitaler, ik heb met veel mensen de nodige lol gehad.
Nog steeds wel hoor. Ik probeer regelmatig een praatje aan te knopen. We praten dan wat over het voetbal bijvoorbeeld, over AZ dus die hier vlakbij in Almaar speelt. Maar het kan maar zo zijn dat ze de uitslag al weer zijn vergeten. Sommige mensen zijn zo slecht als ze binnenkomen, dat ze een paar dagen later al overlijden. Het wordt er dus niet beter en gezelliger op als je ouder wordt en van de hulp van anderen afhankelijk bent.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik zou het zo 1,2,3 niet weten. De mooie reizen heb ik gelukkig vroeger met mijn man reeds gemaakt. Naar Indonesië en Jeruzalem bijvoorbeeld. Of 4 weken naar Spanje en de Canarische Eilanden. Dat zijn mooie herinneringen om op terug te kijken. We mochten ook altijd graag fietsen en wandelen in deze mooie omgeving. Of even naar het strand gaan, dat is hier ook niet zover vandaan.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou het niet weten eigenlijk. Niet van mijn verhuizing in elk geval. Maar ik kom nog wel regelmatig in Middelstum hoor. Soms wel 2 a 3 keer per jaar. Dat ik geen auto kan rijden is op zich wel jammer. Gelukkig brengt mijn zoon mij vaak tot halverwege, waarna ik verder mee kan rijden met Reinder en Annie. Mooi dat het zo kan!
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik ga ondanks de laatste heftige periode van anderhalf jaar toch voor een 8.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Probeer zo lang het kan lekker te genieten met zijn tweeën en stel geen zaken uit wanneer je nog allerlei plannen hebt. Ik heb aan den lijve ervaren hoe betrekkelijk alles kan zijn.