Wim, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Wim van Leeuwen dus, 30 jaar, geboren in het ziekenhuis in Groningen maar getogen in het prachtige Huizinge. Tussendoor een uitstapje gemaakt van een jaar naar Groningen en Amsterdam. Ik ben een allround timmerman die positief in het leven staat en in het rijke bezit van lieve familie en vrienden.
Het timmeren zat er al op jonge leeftijd in trouwens. Ik was altijd al in en om het huis bezig met hamer, hout en spijkers. En, dat is vast de reden voor je komst, ik heb er net een avontuur van 8,5 maand opzitten in het Gooi. In het spraakmakende televisieprogramma Utopia om precies te zijn!
Hoe kwam je er op om je op te geven voor Utopia?
Ik zat vorig jaar samen met een vriendin naar Utopia te kijken. Daar ik mij ergerde aan bepaalde inwoners zei ik voor de gein dat ik mij voor het programma op zou geven want dan kon ik ze er mooi uitstemmen. En ergens vond ik het ook best wel een bijzondere uitdaging om er aan mee te doen!
Na een tijdje niets meer gehoord te hebben, kreeg ik opeens bericht of ik langs wilde komen voor een gesprek. Niet lang daarna volgde de mededeling dat ik mijn koffers in moest pakken. Toen werd het natuurlijk wel serieus…
Verrast toen je uiteindelijk het huis/de loods in mocht?
Uiteraard! Maar er bestond de mogelijkheid dat ik na 5 dagen al weer uit het huis gestemd zou worden. Toen ik deze eerste stemmingsronde overleefd had werd het natuurlijk andere koek. Ik stond er met een dubbel gevoel in. Aan de ene kant was er het besef dat het wel eens een langdurige geschiedenis kon gaan worden. Aan de andere kant had ik ook altijd zoiets van: ‘het ergste wat mij hier kan overkomen is dat ik er uit gestemd wordt en dan mag ik weer naar huis!’
Maar toen ik de stemmingsronde overleefd had, wilde ik mij ook graag waar maken. De Utopia BV verkeerde financieel in zwaar weer. Er kwamen al vrij snel aanvragen voor mij binnen voor het maken van meubels dus ik kreeg het smoordruk. Daardoor kon ik aardig wat geld generen voor de BV. Ook was er nogal wat achterstallig onderhoud en heb ik mij op nieuwe projecten gestort.
Er zijn natuurlijk geen wetten en regels hoelang je aan het werk moet, daar ben je vrij in. Maar dagelijks was ik gemiddeld toch wel een uurtje of 6 in de weer met allerlei werkzaamheden. Daarbij had je natuurlijk ook nog de huishoudelijke klusjes en er werden regelmatig evenementen georganiseerd waarin de nodige tijd ging zitten.
Hoe heb je je tijd in Utopia ervaren?
Als een hele mooie en leerzame tijd waarin ik leuke mensen heb mogen leren kennen. De keerzijde van de medaille is natuurlijk het moeten missen van je dierbaren. Ik had niet verwacht dat dit zo heftig zou worden. Twee keer per jaar mag je 5 mensen uitnodigen die langs mogen komen. De eerste keer was dit mijn familie, maar ook mijn vrienden zijn langs geweest.
Voor de rest ben je zo goed als afgesloten van de buitenwereld. Het enige contact met de buitenwereld is de dagelijkse krant. Zo blijf je een beetje op de hoogte van de wereld om je heen. Je mag geen contact hebben met vrienden en familie. Niet telefonisch maar ook niet via socialmedia. Een keer per maand kreeg ik post. Dat waren altijd momenten waar ik erg naar uit keek.
Terugkijkend kan ik stellen dat ik absoluut geen spijt heb van deelname aan dit programma. Het is een unieke ervaring geweest, voor weinigen weggelegd.
Was je je de hele tijd bewust van de camera’s?
De eerste 3 a 4 dagen wel. Dan ben je voortdurend bezig met uit te zoeken waar ze hangen en of ze je aan het filmen zijn. Soms vraag je je dan af of dit fragment uitgezonden zou gaan worden. Nee, spijt van uitspraken of bepaalde handelingen heb ik nooit gehad.
Na die eerste dagen ben ik er mij bijna niet meer van bewust geweest, je gaat bezig met je eigen ding. Ik was vanaf het begin af aan toch bezig met het aanpakken allerlei zaken. Het heeft een weekje of 2 geduurd voordat ik mijn draai gevonden had. Je moet natuurlijk eerst even acclimatiseren en ervaren hoe alles reilt en zeilt binnen deze gemeenschap.
Kon je het met iedereen even goed vinden?
Eigenlijk kon ik met bijna iedereen wel goed door één deur. Vooral met Mark, Gina, Naomi, Stefanie, Nicole en Björn had en heb ik een heel goed contact. Met Bas had ik eigenlijk de minste klik terwijl hij toch voor de buitenwereld één van de populairste gasten is. Hij is min of meer mijn tegenpool.
Blij toen je weer naar huis mocht?
Ja, zeker toen bijna al mijn maatjes het huis hadden verlaten. Ik had al een paar keer aangegeven dat mijn tijd in Utopia er op zat. Dat werd door mijn medebewoners ‘beloond’ met een record aantal stemmen toen ze iemand moesten nomineren die het huis zou moeten verlaten haha…
Gelukkig werd het mij door de nieuwe bewoner gegund om naar huis te gaan. Dat was best nog wel even spannend hoor, voor hetzelfde geld had hij toch voor iemand anders gekozen. Het was een heel raar gevoel om de poort uit te lopen en alles achter te laten. Maar het was heerlijk om mijn familie weer te zien!
Inmiddels herinneringen opgehaald met andere oud Utopianen?
Toen ik thuis kwam, hadden vrienden ons huis al versierd. Dat was natuurlijk heel leuk. De zaterdag er na werd er een surpriseparty voor mij georganiseerd. Geblinddoekt kwam ik uiteindelijk in Garmerwolde terecht waar zich de nodige familieleden en vrienden verzameld hadden. Ook de oud inwoners Stefanie, Nicole en Naomi waren hierbij aanwezig. Heerlijk om even weer met iedereen bij te kunnen kletsen!
Of ik een bekende Nederlander ben geworden? Toen ik 2 weken geleden naar de Plus ging voor een pak yoghurt was ik drie kwartier onderweg. Ik werd regelmatig aangesproken door deze en gene die mij op tv hadden gezien. We hebben zelfs al fans aan de deur gehad. Na open gedaan te hebben, riep de vrouw naar iemand anders in de auto: ‘Hij woont hier echt!’. Dat zijn toch wel hele bijzondere dingen. Toen ik vorige week in Groningen op stap was, werd ik ook regelmatig aangesproken. Of ze wilden even met mij op de foto, haha…. Wat dat betreft zijn de Huizingers wat nuchterder.
Nee, eigenlijk kijk ik helemaal niet meer naar Utopia. Dat gebeurt bewust, ik probeer deze periode toch een beetje af te sluiten.
Wat waren je Utopia hoogte- en dieptepunten?
Ik ervaar de grote evenementen zoals de markt en de muziekparty in augustus, waarop diverse bekende DJ’s draaiden, als hoogtepunten. Ook de acties voor goede doelen, onder andere Stichting Ambulancewens en Stichting Heppie, kon ik altijd wel waarderen. En ik heb de nodige bekende Nederlanders mogen ontmoeten. Wie kan bijvoorbeeld zeggen dat hij een potje heeft mogen poolen met Xander de Buisonjé? Maar ook Nick & Simon, Angela Groothuizen en Frans Duits wisten ons te vinden.
En ik heb natuurlijk mee mogen helpen aan enige leuke projecten zoals de verbouwing van de werkschuur, het aanbrengen van een nieuwe pui en de nieuwe bar van het bruin café. Daartegenover staat het gemis van het thuisfront. Dat beschouw ik toch als een dieptepunt. Doordat je min of meer ‘opgesloten’ zit en geen contact mag maken met de buitenwereld komen bepaalde emoties 10 x zo hard aan. Je mag niet appen dus of met iemand bellen wanneer je het even niet meer ziet zitten. Ook was het altijd slikken wanneer iemand het huis verliet waar je een goede klik mee had.
Nog leuke Utopia anekdotes?
Bepaalde uitspraken zullen altijd blijven hangen of mij bijblijven. Vooral uitspraken van Gabriëlle, zij is van Surinaamse afkomst, zal ik niet snel vergeten. Soms vlogen deze uitspraken je ’s nachts om de oren. Vervelend inderdaad als je wilt slapen haha…
Mijn vorige werkgever, Timmerbedrijf Boer uit Middelstum, keek natuurlijk raar op toen ik op vrijdag vertelde dat ik maandag niet meer terug zou komen ivm Utopia. Maar ze vonden het wel leuk hoor en gunden mij een lang verblijf.
Nu weer alle tijd voor je hobby’s?
Zo langzamerhand krijg ik weer wat grip op mijn eigen leven inderdaad. Ik mag graag lezen en series kijken, dit zal ik binnenkort wel weer op gaan pakken. Tijdens mijn verblijf in Utopia ben ik 15 kg afgevallen, ik was vaak in de ‘sportschool’ te vinden. Ik moet nog even op zoek naar een sportschool hier in de omgeving want dat sporten houden we er natuurlijk in….
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor een McDonalds kroket. Dat valt qua bijzonderheid wel mee inderdaad, maar zo’n kroket heeft gewoon iets.
Waar staat Wim van Leeuwen over 10 jaar?
Binnenkort heb ik een gesprek met het UWV. Ik wil namelijk een soort van starterstraject ingaan waarbij ik met behoud van mijn uitkering een eigen bedrijf op wil gaan zetten. Dit is altijd een droom van mij geweest. Ik heb ook altijd gezegd dat ik eerst 10 jaar in loondienst wilde werken om ervaring op te doen om dan vervolgens op eigen benen te gaan staan. Ik sluit niet uit dat ik in de toekomst personeel aan ga nemen, wanneer de mogelijkheid zich voordoet. De naam voor mijn onderneming heb ik al: Creatief bouwbureau Wim van Leeuwen!
De komende dagen wil ik mij met de website bezig gaan houden en met het registreren van de domeinnaam. Naomi, ook een voormalig inwoonster van Utopia dus, is al druk bezig met het ontwerpen van een logo. Wat dat betreft heeft Utopia wel een positieve draai aan het leven gegeven. Ik wil graag eigen baas zijn en alles in eigen beheer doen.
Wil je verder nog iets kwijt?
Wil je mijn ontwikkeling blijven volgen, like dan mijn Facebookpagina: Facebookpagina Wim van Leeuwen. Utopia is een ervaring die ze mij nooit meer af kunnen pakken. Maar ik hoef ook niet zo nodig nog een keer aan zo’n dergelijk project mee te doen hoor. Maar een keer opdraven in het programma ‘Eigen huis en tuin’ mag natuurlijk altijd. Ik ben inmiddels gewend om mijn handen voor de camera’s uit de mouwen te steken, haha….