Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Itamar Kool dus, geboren in Haifa, Israël. Ik ben onlangs 65 jaar geworden. Mijn ouders waren Nederlandse joden, die na de Tweede Wereldoorlog in 1948 naar het toen net gestichte Israël verhuisden. Ik heb nog een oudere zus, zij is in 1946 geboren en woont nog steeds in Israël. In 1956 zijn we terug naar Nederland gegaan. Mijn moeder kon slecht tegen de hitte, mijn vader kon geen geschikte baan vinden. Hij was accountant, en hield dus van de cijfertjes.
Op mijn 19e ben ik terug gekeerd naar mijn geboorteland. Ik was in die tijd zionistisch ingesteld en wilde terug naar Israël. Maar uiteindelijk kon ik er mijn draai niet vinden en in 1972 ben ik definitief terug gegaan naar Nederland. Wel ga ik regelmatig naar Israël, mijn zus woont er immers nog steeds. In 1972 ben ik rechten gaan studeren in Groningen. Groningen werd ook mijn thuisbasis, ik heb er tot 2000 op verschillende plekken gewoond.
In de loop der jaren kwam ik er achter dat ik rustiger werd, wanneer ik de stad uitreed. Voor mij de reden om mijn heil op het Groninger platteland te gaan zoeken. Ik stuitte op dit mooie huis aan de Heemweg in Westerwijtwerd en was direct verkocht. Ik woon hier dus al weer ruim 15 jaar met heel veel plezier en ben echt liefhebber geworden van het Hogeland. Ik krijg wel eens een brok in de keel wanneer ik naar buiten kijk. Hier wonen voelt soms als een gunst dat mij gegeven is. Ook door mijn omgeving ben ik gastvrij ontvangen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben inmiddels al weer ruim 9 jaar getrouwd met Eveline van Duyl, we kennen elkaar 10 jaar. Ik heb haar ontmoet via een datingsite. Je kunt inderdaad wel stellen dat het liefde op het eerste gezicht was. We hadden afgesproken in Amsterdam, waar Eveline woonde, en zouden doorrijden naar Den Haag om een museum te bezoeken. Van dat bezoek is niets terecht gekomen. Ik heb haar, bij wijze van, direct ‘ontvoerd’ naar Westerwijtwerd.
Gelukkig voelde ook Eveline zich hier direct thuis. Zelf heeft ze een hele tijd in Zeeland gewoond en ze is daardoor het platteland gewend. Ze zegt altijd dat Groningers gastvrijer zijn dan Zeeuwen, die wat stugger zijn. Eveline is beeldend kunstenaar, haar atelier staat naast ons huis. Ze maakt o.a. beelden, sculpturen en foto’s. Op mijn website staan filmpjes van haar creaties. We beoordelen regelmatig elkaars werk. Door de fotografie heeft Eveline een scherp oog voor plaatjes en kleuren en daar kan ik als filmmaker weer van profiteren.
Eveline heeft uit een eerdere relatie 2 kinderen. Eén woont in Den Haag, de andere in Shanghai. Dit leverde ons in 2012 en 2014 2 bonustrips op naar China. Ook heeft Eveline 2 kleinzoons waardoor ik mijzelf ook een beetje als bonusopa beschouw. Zelf heb ik een zoon van 34 jaar, hij woont in Groningen.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik heb mijn studie rechten wel afgerond in 1977 maar ben daarna het rechte pad afgegaan, bij wijze van. Ik werkte tijdens mijn studie reeds in diverse cafés en ben hier aanvankelijk blijven hangen. Ik heb wel eens gesolliciteerd naar een rechtenfunctie maar vond mijzelf uiteindelijk niet geschikt voor een ambtenarenbestaan. In 1981 ben ik bij toeval met het videowerk in aanraking gekomen. De vader van iemand die ik wel kende en die zich met videowerk bezighield, was overleden en zijn zoon vroeg aan mij of ik hem hiermee wilde helpen.
We waren echte pioniers en de eersten in de buurt die hiermee begonnen. Het stelde in het begin ook allemaal niet zo veel voor maar ik vond het wel leuk om te doen. Pas halverwege de jaren ’80 werd het allemaal serieuzer en heb ik er ook daadwerkelijk mijn werk van gemaakt. Eerst onder de naam Kool, de Smeth en anderen, later zelfstandig als Kool En De Anderen.
In de loop der jaren heb ik mijzelf het vak aangeleerd. Ik keek graag en veel naar de camera- en geluidsmensen die ik voor bepaalde projecten inhuurde. Als ‘regisseur’ leerde ik zo de fijne kneepjes van het vak. Gaandeweg lukte het mij ook om zelf de camera te hanteren en om te monteren en animaties te maken. Ik leer nog steeds bij. De techniek is wat dat betreft enorm in ontwikkeling. Er valt nog zoveel te leren, bijvoorbeeld op het gebied van kleur en kleurontwikkeling. Maar ook op computergebied.
In de loop der jaren heb ik hele mooie klussen mogen doen. Zo heb ik voor de NAM bijvoorbeeld de documentaire ‘Aardgas’ gemaakt, een project waar ik anderhalf jaar over heb gedaan en die zelfs in Amerika in de prijzen is gevallen. Dat is uiteraard iets waarop ik met trots terugkijk. Voor die tijd was het een gigaklus. Tegenwoordig houd ik mij op jaarbasis met 15 a 20 projecten bezig, grotere producties maar ook kleinere. Vaak in opdracht maar soms ook op eigen initiatief. Zo heb ik bijvoorbeeld met behulp van subsidie van het SNS-fonds de documentaire ‘Stillevens’ gemaakt, over het huiskamercafé van Tinus en Eke. Ook ‘Onbewogen land’ is op eigen initiatief gemaakt.
Klik hier voor de prachtige film: Film Onbewogen Land
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Je begrijpt dat van een pensionering nog lang geen sprake is. Ik ga graag op dezelfde wijze door zolang mijn gezondheid het toelaat. Naast mijn passie voor het filmen mag ik ook graag sporten: hardlopen, fietsen, met vrienden crossfietsen in Drenthe of samen lekker een potje basketballen. En uiteraard ben ik ook altijd bezig met het verzinnen van nieuwe projecten.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Mijn trouwdag met Eveline was een prachtige dag. We zijn op een mooie nazomerdag getrouwd op Melkema in Huizinge om vervolgens het feest groots te vieren in Westerwijtwerd. Verder beschouw ik de geboorte van mijn zoon en het feit dat ik hier uiteindelijk in Westerwijtwerd ben terechtgekomen als hoogtepunten uit mijn leven!
En de dieptepunten?
De periode 1996/1997 was een zwar(t)e periode in mijn leven. Zakelijk gezien ging het slecht en een toenmalige goede vriendin kreeg kanker. Deze combinatie drukte zwaar op mijn gemoed.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Over mijn trouwdag met Eveline heb ik het al gehad. Het was op 15 september 2005, een datum die ik nooit meer zal vergeten. We zijn namelijk met een trekker door het Groninger land ‘gesleept’. Achter de trekker hadden ze een soort van matrasconstructie gemaakt waarop we konden liggen. Hierdoor hadden we ook mooi zicht op de lange sliert auto’s die achter ons aan kwam. Dit in combinatie met het mooie Groninger landschap gaf ons een prachtig uitzicht.
Op sommige projecten die ik heb mogen uitvoeren, kijk ik met veel genoegen terug. Vorig jaar mocht ik bijvoorbeeld een heel bijzonder project doen voor de Stichting De Hoven in Onderdendam. Zij hebben namelijk een medewerker aangetrokken die onderzoekt wat de mogelijkheden zijn met dementeerde oudere mensen. Normaal worden ze vaak ‘opgesloten’ maar deze vrouw onderzocht wat je nog meer met deze mensen zou kunnen bereiken om het leven wat aangenamer te maken.
In deze hoedanigheid heb ik een film gemaakt over een man die in de Damsterheerd opgenomen was in Appingedam. De man was vroeger postbode in Appingedam en hierdoor gewend om dagelijks uren door dit stadje te lopen. Door dit project mocht hij zich weer vrij door Appingedam bewegen. Ik heb hem gevolgd en van zijn tochten en avonturen een korte film gemaakt. Eerst door alleen achter hem aan te lopen, later filmde ik hem ook van voren. Hier had hij helemaal geen erg in. De film heet ‘Het dilemma van de open deur’ en is op mijn site terug te vinden.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Met een camper een lange reis door Amerika maken. Misschien dat ik dan van deze reis ook een film maak, dat weet ik nog niet.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Achteraf had ik natuurlijk nooit rechten moeten studeren maar naar de Filmacademie in Amsterdam moeten gaan.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een 7 of een 7,5. In elk geval een ruime voldoende. Soms heb ik wel eens een slechte bui waardoor ik er de pest in heb. Vooral de pest in mijzelf. Op deze dagen zal het cijfer ongetwijfeld lager uitvallen, haha…
Wilt u verder nog iets kwijt?
Misschien moet ik je eerst vragen of je nog een kop koffie wilt. Dat ik van deze prachtige omgeving geniet, is je inmiddels wel bekend. Misschien is het leuk om een linkje naar mijn website op te nemen, www.koolendeanderen.nldan kunnen de mensen zien wat ik zoal voor films maak. De website heb ik overigens zelf gemaakt. Ik had zoiets van, als ik films kan monteren dan moet dit ook lukken. Maar het viel mij zwaarder dan verwacht. Kijk maar eens naar het eindresultaat. Ik voeg nog regelmatig nieuwe projecten toe.