Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Frans Martinus Niemeijer, geboren 24 mei 1945 in Onderdendam. Ik was de oudste van 3 kinderen. Mijn vader was vertegenwoordiger. Broer Tinus woont in Bedum, zus Dita aan de Groensingel in Middelstum.
Lang heb ik niet in Onderdendam gewoond. Eind 1945 verhuisden we naar Toornwerd. Toen ik een jaar of 15,16 was, vertrokken we naar Middelstum. Korte tijd woonden we aan de B.E.-weg om vervolgens naar de Hemonystraat te verhuizen. Na mijn diensttijd, ik diende voor de luchtmacht, kreeg ik verkering. Na ons trouwen zijn we eerst in Westeremden gaan wonen omdat er hier in Middelstum geen huis vrij was.
Dit heeft niet lang geduurd. Mijn vrouw werkte toen bij accountantskantoor Groeneveld in Middelstum en na 1,5 jaar in Westeremden gewoond te hebben werd ons een huis aangeboden in de Kwekerstraat in Middelstum. Hier wonen we nu al 44 jaar met heel veel plezier. In eerste instantie had ik dit huis graag willen kopen maar dat kon toen niet. Nu wel maar inmiddels heb ik hier geen belang meer bij.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben inmiddels 46 jaar getrouwd met Hannie Buikema. Ze komt oorspronkelijk uit Overschild. Haar vader ‘reed’ op een lijkwagen en kwam zodoende regelmatig bij de firma Robbe. Het was op een oudejaarsdag ergens midden jaren ’60 toen ik haar voor het eerst zag. Wat mij betreft was het liefde op het eerste gezicht. We maakten direct een vervolgafspraak en ik heb haar nooit meer losgelaten.
Samen hebben we 3 kinderen gekregen, zij wonen allemaal in Middelstum: Wijnand, Bianca en Marcel. We hebben 3 kleinkinderen: Marloes, Sander en Tim.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wist vroeger nooit echt wat ik wilde worden. Ik ben eerst naar de technische school gegaan. Toen ik deze afgerond had, kwam ik bij de firma Boelema terecht. In die tijd heb ik ook nog 2 jaar avondschool gedaan. Na mijn militaire dienstplicht vervuld te hebben, ben ik een andere kant op gegaan. Ik zag mijzelf meer als een verkoper en ging richting de detailhandel.
Ik kwam terecht op de afdeling verkoop binnendienst bij de firma Bronda in Groningen, een groothandel in elektrische apparaten, machines en staalartikelen. Telefonisch probeerde ik allerlei spullen te verkopen. Mijn laatste jaren bij deze firma was ik vertegenwoordiger in de Veenkoloniën en Noord-Drenthe. Bronda is in 1982 overgenomen door Lasaulec. Het personeelsbestand slonk van 60 naar 25. Hier heb ik tot 1986 gewerkt.
In dat jaar heb ik tegen mijn verkoopleider gezegd: “Ik stop er mee!” Dat verbaasde hem nogal gezien zijn reactie: “Waarom dan, het gaat ja hartstikke goed!” Maar qua gezondheid voelde het voor mij niet zo. Daarna ben ik bij de firma Boelema in de winkel terechtgekomen. Ik hield mij daar bezig met de in- en verkoop van diverse artikelen. Het was voor mij een prachtige tijd met prima mensen. Zowel met de oude Boelema als Sikke-Jan kon ik het prima vinden. Ik heb bijzonder genoten van die tijd en heb er 12 jaar gewerkt.
Verkopen was mijn lust en mijn leven. Dat zal wel in mijn genen zitten. Mijn opa verkocht met zijn hondenkar gereedschappen en mijn vader was vertegenwoordiger. Ik mag graag met mensen omgaan.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Het voetbalgebeuren is mijn hele leven al een grote hobby geweest. Zelf heb ik ook nog enige jaren gevoetbald in het 4e van de VV Middelstum met jongens als Eisse Dijkema, Willem Snijder en Klaas Pier. Maar ik beleefde veel meer plezier aan het jeugdleider zijn. Dit heb ik al met al denk ik wel 25 jaar gedaan, o.a. samen met Feike van der Veen en Marten Bullema. Ik zat voornamelijk bij de A- en de B-junioren. Marten en Feike waren meer voor de technische zaken en ik richtte mij op het vlaggen en het menselijk vlak.
Door de jaren heen, heb ik vele talenten langs zien komen. We boekten vaak succes en zijn regelmatig kampioen geworden. Kijk, deze bokaal heb ik ooit nog eens gekregen (Bedankt voor alles, B-junioren VV Middelstum), hier ben ik nog steeds wijs mee. Het was een gezellige tijd. De zaterdag stond altijd in het teken van het voetbal. Zo ben ik wel 40 jaar lang als supporter mee geweest met het eerste elftal. Zowel bij uit- als met thuiswedstrijden stond ik langs de lijn.
Toen ik nog jeugdleider was, stond er regelmatig een scout langs de lijn van Cambuur, Heerenveen, FC Groningen of Veendam. In de tijd dat Jan Jaap Zijlstra gescout werd door FC Groningen en Veendam ben ik nog wel een tijdje met hem op pad geweest. Later deed ik dat met mijn zoon Marcel die nog 2 jaar bij de jeugd van de BV Veendam heeft gezeten. Daardoor heb ik menig stadion in Nederland mogen bezoeken. Ik kijk hier met veel plezier op terug.
Tegenwoordig mag ik graag fietsen met Hannie of alleen. Overal en nergens, wij trekken er regelmatig op uit. Verder lees ik graag kranten en ik zit tegenwoordig op biljarten. Toen Cor de Hek eens met Siep Brink aan het golfen was in Losdorp merkte Cor op dat er nog wel een plekje vrij was voor Siep. “Dat is prima”, aldus Siep, “maar dan gaat Frans ook mee!” Aldus geschiedde. Siep heeft het tegenwoordig veel te druk met fietsen en is inmiddels al van het biljarten af maar ik beleef er nog steeds veel plezier aan. Ik ben dan wel niet zo’n topper als een Klaver of Medema maar kan toch wel een aardig balletje stoten…
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De dag dat Hannie mijn vrouw werd en de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen.
En de dieptepunten?
Zonder al te veel in detail te willen treden kan ik wel zeggen dat mijn ziek zijn een grote impact gehad heeft op ons gezinsleven. Ik ben voornamelijk Hannie maar ook mijn gezin ontzettend dankbaar voor alles wat ze voor mij gedaan hebben. Alle credits aan Hannie voor het feit dat we nu nog bij elkaar zijn! Samen hebben we nu een hele mooie tijd, ik zou wel een standbeeld voor haar willen maken…
Natuurlijk zijn het overlijden van dierbaren zoals mijn ouders ook dieptepunten. Maar het plotselinge overlijden van mijn zwager en buurman Henk Buikema heeft veel impact op mij gehad. We deden heel veel dingen samen. En opeens was hij er door de gevolgen van een hartaanval niet meer. Het gemis is er ook voor mij nog steeds.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Zoals eerder vermeld beleef ik heel veel plezier aan het biljarten. Dit zijn altijd gezellige avonden in Vita Nova. Wedstrijdleider Kees de Bont leidt ons met strenge hand en probeert een strakke wedstrijdplanning neer te zetten. Helaas wordt deze nogal eens gedwarsboomd door kameraad Sjoerd die zich soms maar zo verslaapt na een zware en lange werkdag. Niet dat Sjoerd hier anders van wordt hoor, als hij weer eens commentaar krijgt dat hij te laat is. Na de wedstrijden is het altijd gezellig aan de stamtafel waar ook heel veel voetbalkennis aanwezig is. Zelf ga ik altijd rond 23.00 uur naar huis maar dan ik echt nog niet de laatste.
Ook ben ik 25 jaar begeleider geweest tijdens het schoolvoetbal met de Wicher Zitsemaschool. Ik weet nog heel goed dat we wedstrijden in Uithuizen hadden, toenmalig burgemeester Henk den Boon was ook mee te kijken. De scheidsrechter floot zeer discutabel en op den duur kon Den Boon zich niet meer inhouden en banjerde met zijn lange regenjas en hoge ‘stevels’ het veld in. De scheidsrechter keek hem verbouwereerd aan: “En wie denkt u wel niet dat u bent?” Waarop Den Boon de legendarische woorden sprak: “Ik ben de burgemeester van Middelstum en ik vind dat u niet zo partijdig moet fluiten!”
Toen Den Boon afscheid nam als burgemeester van Middelstum, kreeg ik ook een uitnodiging. Om tussen allerlei hoge heren te moeten plaatsnemen, zag ik eigenlijk niet zo zitten. “Als je niet komt, dan haal ik je hoogstpersoonlijk op!” En zo beleefde ik een prachtig afscheid bij de burgemeester thuis. Ik moest maar niet te snel weggaan want er zouden zo allerlei mensen van de voetbalclub komen. En die kwamen er waardoor het een gezellige boel werd. En wel zo gezellig dat ’s nachts om 00.30 uur de politie op de stoep stond. “Dit feestje wordt gestaakt wegens geluidsoverlast!”, aldus de diender waarna onze burgervader wederom legendarische woorden sprak: “Wij gaan door, u kunt aanschuiven of weggaan!” Uiteindelijk werd het 04.30 uur alvorens de laatste gasten weggingen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Hannie en ik zijn echte vakantiegangers, we gaan regelmatig samen op pad en boeken dan een hotelletje of gaan naar een camping. Dit hoop ik nog lange tijd in goede gezondheid met haar te kunnen doen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb nergens spijt van. De keuzes die ik in mijn leven gemaakt heb, zijn allemaal bewuste keuzes geweest.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Mijn leven een 8, mijn gezondheid een 5.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik denk dat alles wel gezegd is. Wel wil ik de mensen vragen om voorzichtig te zijn in hun oordeel over andere mensen. Je kunt je niet altijd verplaatsen in wat een ander mens meemaakt. Tegen bepaalde zaken in het leven, kun je je niet wapenen. Mensen oordelen heel snel over andere mensen, vooral bij ziektes. Tegenwoordig trek ik mij van heel veel dingen niets meer aan. Ik interesseer mij voor en trek op met mensen die mij serieus nemen en die me dierbaar zijn. Die hebben me op de been gehouden in moeilijke tijden…