Het is op het moment van schrijven uitzonderlijk rustig in de Berkenlaan. Een snelle natelling leert mij dat 6 van de 10 gezinnen hun heil tijdens de vakantie elders gevonden hebben. Dichtbij in Nederland (Texel en Limburg) maar ook verder weg in Europa (Denemarken, Zweden, ja zelfs de wereldberoemde bocht 7 van d’Alp Huez werd door vertegenwoordigers van de Berkenlaan aangedaan). En dus maakt het kleinste laantje van Middelstum een uitgestorven indruk. Buurman Wim is ongetwijfeld al weer bezig om zich voor te bereiden op 2 dagen Delft…
“Bert, we gaan een huis bouwen!” Het is een koude winteravond in januari 1999 wanneer mijn afstudeervriend en toekomstig buurman Wim mij op het voetbalveld tijdens een jeugdtraining benaderd met deze confronterende vraag. “Is goed!”, antwoord ik prompt, wellicht ietwat bevangen door de kou. Zonder er echt bij na te denken waar ik mij precies in stort. Dit wordt de komende maanden duidelijk wanneer wij al hoger op de bouwkavellijst komen te staan van ‘De Groene Long’. Op den duur is er geen houden meer aan en uiteindelijk krijgen we inderdaad een kavel toegewezen om een twee-onder-een-kap op te bouwen…
Een intensieve tijd volgt. Hoeveel geld kan ik lenen met wat voor soort hypotheek, wat voor type huis moet het worden, wat voor keuken moet er in, hoe gaat het er om het huis uitzien, wie worden mijn buren? Dat laatste wordt in de 2e helft van 1999 steeds duidelijker. De familie Van Dijken-clan heeft zijn handen ineengeslagen en beslag gelegd op bijna een derde van de kavels. We krijgen uitzicht op onze voetbalvrienden Goossen en Zijlstra + aanhang die net zoveel last van horizonvervuiling krijgen als wij. Maar wie zijn toch de families Holtman en Zwerwer? En Barry en Heleen zeggen mij zo 1,2,3 ook niets…
Wel wordt de naam van onze straat bekend: de Berkenlaan. Deze straat moet mijn nieuwe bestemming worden in Middelstum na 21 jaar G.A.-straat. Regelmatig ga ik begin 2000 kijken hoe de grond bouwrijp gemaakt wordt. Na een bezoek aan notaris Van Hoogdalem in Groningen (thans beter bekend onder de noemer LambeckHarms Notarissen) is er geen ontkomen meer aan. Ik heb mijn hals in een financiële lus gestopt waarvan ik maar nauwelijks de gevolgen kan overzien. Wanneer ik op een dag iets van een kleine 30 heipalen van bijna 20 meter ontwaar, weet ik inmiddels dat een groot gedeelte van het geld linea recta in de grond geslagen wordt. De rest gaat grotendeels via een aflossingsvrije beleggingshypotheek in rooklucht op…
Maar het is een pracht proces hoor. In de loop der maanden komt er steeds meer boven het maaiveld uitsteken. En niet alleen bij ons maar ook bij de rest van de straat. Een gevoel van trots bekruipt mij wanneer via een grote kraan de dak van onze woning geplaatst wordt. En dan gaat het snel. Halverwege juli krijg ik de sleutel waarna spuiter Medema, woninginrichter Folly Hemmes van Mulder Wonen en kraanmachinist Roetert druk aan de slag gaan waarna Janco de bestrating afrondt. En zo slaap ik in de nacht van 17 op 18 augustus 2000 voor het laatst in het ouderlijk huis. De avond er na loop ik nog even door het Middelstumer bos om vervolgens zeer tevreden en trots als een pauw met 7 staarten tussen de benen als een blok in slaap te vallen in mijn nieuwe huis…
En dat is deze augustusmaand al weer 15 jaar geleden! Wat is de tijd voorbijgevlogen. Soms roerige tijden met het nodige lief en leed. Barry en Heleen zijn vervangen door Hans en Lineke. Als ik goed gok zijn in onze straat in de loop der jaren 5 kinderen geboren op de nummers 4, 6 en 11. Helaas hebben we ook veel te vroeg afscheid moeten nemen van onze markante straatgenoot Ritzo Holtman. Onheilstijdingen op 1 en 2 werden overwonnen en af en toe stormde het hevig op 3 en 5 terwijl de ambulancebroeders gelukkig levensreddend werk verrichten op nr. 7 terwijl op 8 rustig doorgewerkt wordt om onze aardbevingsschade te herstellen…
Hoogtepunten werden bereikt tijdens de feest- en lichtweken in Middelstum. In 2002 moesten we nog aan elkaar wennen en vielen we ver buiten de prijzen. Dit werd ruimschoots goedgemaakt in 2007 en 2012 waarin we de 2e en 1e plaats wisten te veroveren in de categorie mooist versierde straat met prachtige feestavonden in Vita Nova als gevolg. Of was dit toch te danken aan de markante bewoonster op 3? De tijd zal het leren. Zij zorgde er in elk geval wel voor dat alle grote televisiestations van Nederland en ver daarbuiten onze Berkenlaan wisten te vinden!
De jaarlijkse barbecue proberen we in stand te houden maar af en toe wordt deze ingeruild voor een geïmproviseerd spontaan samenzijn. Regelmatig verzamelen we ons gedurende de zomermaanden rond de stamtafel op 3. Het huis waar ook regelmatig de escapades van onze FC gevolgd worden.
En zo zijn 15 jaar voorbijgevlogen. Stiekem ben ik wel eens benieuwd hoe het er over 15 jaar uit zal zien. Ongetwijfeld zijn dan nog meer kinderen uitgevlogen. Zouden we er als huidige huiseigenaren allemaal nog wonen? Kunnen we het aardbevingsgeweld en overige stormen overwinnen? De tijd zal het leren maar deze 15 mooie jaren pakken ze ons niet meer af. Want goede buren zijn doorgaans een stuk aangenamer dan verre vrienden…