Onvoorstelbaar toch. Morgen nog een Babbelen met Bert en vrijdag een Pensionadoverhaal en dan is het vakantie. De hoogste tijd om weer eens een cliché uit de koelkast te trekken: “Wat is het jaar weer voorbijgevlogen!” En dat terwijl we nog maar op de helft zitten. Uiteraard heb ik het dan ook over het werkjaar. Volgende week om deze tijd zit ik, ijs en weder dienende maar misschien is Deo Valente ook wel een mooie term, samen met het gezin en Frans in Italië. Ergens vlak bij Venetië heb ik mij door mijn enthousiaste partner laten vertellen…
Na gedane arbeid is het goed rusten. Ik kan dan ook terugzien op een goed half jaar. Heel af en toe denk ik nog wel even terug aan angstige en onzekere momenten uit mijn recente arbeidsverleden. Toen Vaste deuren zich voor mij sloten, toen 4 weken proeftijd in Winschoten een week te lang duurde, toen ik na een intensieve Live your Dream voorbereidingsperiode te kampen had met een lege agenda + mailbox en mij afvroeg waar ik in vredesnaam aan begonnen was…
2015 zou voor mij het jaar van de waarheid moeten worden, zo bedacht ik mij eind vorig jaar. Ik besefte toen wel dat er omzettechnisch het een en ander moest gebeuren. De ondernemerstwijfel sloeg weer eens toe. Zou het mij allemaal wel lukken om het hoofd boven water te houden? Enige nieuwe opdrachten kwamen net op tijd, voor bepaalde adverteerders mocht ik meer doen en ook de Club van 25/50 bleek een mooie steun in de rug. Het aantal adverteerders blijft gelukkig tussen de 25 en 30 stuks. Een mooie stabiele basis om op door te kunnen borduren.
Ergens ga ik dan ook met een gerust gevoel op vakantie. Maar dat is altijd een betrekkelijk gevoel natuurlijk, ingegeven door de waan van de dag. Toch heb ik het idee dat ik in een lift gestapt ben die momenteel naar boven zoeft. Boven het maaiveld inderdaad waar de kans groter is dat je kop er af gehakt wordt. Er wordt meer op je gelet en dat maakt je misschien ook wel wat kwetsbaarder. Een uitglijder ligt altijd op de loer. En eens zal de liftsnelheid af gaan nemen natuurlijk en zal je meegezogen worden naar de begane grond. Het is dan zaak om de knop naar een hogere etage weer te vinden…
Ooit zal ook wel eens de tijd komen dat de mensen www.bert-koster.nl zat zijn. Dat kan haast niet anders toch? Maar voorlopig ben ik zeer content met de ontwikkeling van de kijkcijfers. In 2013 klikten dagelijks gemiddeld 200 mensen de website aan, in 2014 waren dit er al 300. De meimaand in 2015 was een feestelijke want toen doorbrak de site de dagelijkse 400 bezoekersgrens. En wat ik niet voormogelijk had gehouden, gebeurde in de junimaand. De website hikte tegen een gemiddelde van 500 bezoekers aan en brak weer alle records. Wie had dat 2 jaar geleden kunnen bevroeden?
Ik niet in elk geval. En eigenlijk is dat ook helemaal niet interessant. Ook ik moet door in de vaart der volkeren. Nieuwe horizonnen lonken en de lift raast door. Waar zal het verzadigingspunt uiteindelijk liggen? Geen flauw idee. Maar ik merk wel dat ik de werkenergie heb om nieuwe uitdagingen aan te gaan. De tijd dat ik met verhoogde hartslag wakker werd omdat ik enorm tegen een nieuwe werkdag opzag, als ik al sliep, ligt gelukkig ver achter mij. En dat is eigenlijk een heerlijk gevoel. Ik hoop u dan ook nog lang te mogen lastig vallen met meer of minder geslaagde blogs, interviews, gastcolumns en nieuwsflitsen.
Maar nu, nu ga ik afbouwen. De vakantie lonkt en ik denk nog even terug aan een jaar geleden toen we Tsjechië aandeden. De vakantie waarin het Nederlands elftal brons pakte in Brazilië, mijn vader zijn heup brak, de MH17 uit de lucht geschoten werd wat leidde tot een dag van nationale rouw en waar ik middels een Facebookberichtje las dat een oud-collega plotseling overleden was. Maar gelukkig komen ook mooie herinneringen boven over de prachtige omgeving en hardwerkende campingondernemers die ons 2 zeer aangename weken bezorgden…
Het ga u goed de komende tijd. Ik hoop dat jullie ook mogen genieten van mooie rustmomenten. Thuis of in verre of nabije vakantieoorden. Ik zal het absoluut niet erg vinden als u vanuit uw luie zomerstoel nog eens een bezoekje brengt aan deze website. Hopelijk leidt dit niet tot ergernis maar tot een milde glimlach. Medio juli doemt voor ons de Middelstumer toren weer op in het verschiet……
Eind juli hoop ik mij dan weer te melden middels een mooie gastcolumn. Tussendoor laat ik jullie met rust. De eerste helft van 2015 zit er op. Het is pauze en het is goed zo. De 2e helft van een enerverende rad race lonkt. Bezoekers, adverteerders en gastcolumnisten bedankt! Waar zou ik zonder jullie geweest zijn?