Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Ik ben Gerrit Slopsema, geboren op 5 november 1950 in Ezinge. Als een na jongste in een gezin van 7 kinderen. Als enige jongen ook nog wel want ik heb 5 zussen en een zusje. Ik heb heel lang in Ezinge gewoond, ruim 50 jaar. Na een korte tussenstop in Ulrum zijn we in 2006 in Middelstum aan de Korenlaan gaan wonen. Dat was 2 jaar nadat ik het pand van Machinefabriek Feenstra op het industrieterrein in Middelstum had overgenomen.
We hebben het heel goed naar de zin in Middelstum. Het dorp wordt bevolkt door vriendelijke en gemoedelijke mensen en het is een plaats met heel veel activiteiten. Ik zie ons hier niet zo snel vertrekken.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben bijna 38 jaar getrouwd met (mijn) Betsy van Dijk. Ik heb haar leren kennen in de kroeg in Ezinge waar haar vader kroeghouder was. Café ‘De Brug’ heette deze kroeg die nog steeds bestaat. Het was liefde op het eerste gezicht, een liefde die er gelukkig nog steeds is.
Samen hebben we 2 zoons gekregen. Ze zijn 37 en 34 jaar en wonen in Usquert en Almelo. Inmiddels hebben we een kleinzoon en kleindochter en we wachten vol verwachting op ons 3e kleinkind die hopelijk binnenkort het levenslicht ziet.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik ben op mijn 14e gestopt met school. Min of meer noodgedwongen want bij mijn vader werd kanker geconstateerd en ik moest zijn werk overnemen. Hij was melkrijder. En zo ging ik 7 dagen in de week op de trekker met aanhanger bij de boeren langs om dagelijks 600 melkbussen op te halen. Dit werk heb ik tot mijn 18e gedaan, toen ging de melkfabriek dicht. Hierna heb ik nog 1 jaar als chauffeur bij Lommerts Delfzijl gewerkt.
Daarna ben ik zo rond 1970 eigen baas geworden. Ik nam het transportbedrijf van mijn beide ooms over. Dit bedrijf heb ik 22 jaar gehad. Een mooie tijd en het werk beviel prima. Ik was er eigenlijk dag en nacht mee bezig. In 1992 heb ik het bedrijf verkocht aan Sentruck’s in Winsum. Dit kwam min of meer uit de lucht vallen. Ik kreeg een prima bod van de eigenaar die mijn bedrijf graag wilde hebben en ergens wilde ik het bedrijf ook wel graag kwijt. We waren er snel uit.
Daarna ben ik in de handel gegaan. Ik mag wel stellen dat ik met de verkoop van bepaalde machines en voertuigen vaak vooraan liep. Zo kocht ik als een van de eersten een vierasser met de stuur aan de linkerkant. ‘Daar kun je toch nooit mee bij de boeren op hun erf komen?’ Dat bleek best wel mee te vallen. Ik was ook een van de eersten met een containercombinatie. De containerverkoop was toen in opkomst. Ik verkocht containerbakken met een inhoud variërend van 5 tot 40 kuub. Het eerste jaar heb ik er wel 200 stuks van verkocht.
Daarna volgden combikeepers, dumpers, minigravers, minishovels (als enige in Noord Nederland) en heftrucks. Ik kwam veel bij loon- en grondverzetbedrijven. ‘Verkoop je ook kranen?’ Dit was een vraag die ik regelmatig te horen kreeg. En zo kwam ik uiteindelijk ook in de verkoop van kranen terecht. En ik verkocht niet alleen machines en voertuigen maar ik repareerde ze ook bij ons in Ezinge.
In 2004 heb ik dus een bedrijfspand aan de Pompsterweg in Middelstum gekocht. Met de Eemshaven vlakbij en gelegen dicht aan de Eemshavenweg zag ik het helemaal zitten. Maar hier heb ik mij toch een beetje op verkeken. Ik dacht juist dat ik voor mijn klanten gemakkelijker te bereiken zou zijn maar blijkbaar vonden ze Middelstum te ver. In 2007 heb ik het bedrijfspand aan de firma Robbe verkocht.
Ik ging daarna dagelijks met de auto op pad om mijn machines en kranen te verkopen. Helaas verslechterde de economie zienderogen. Bedrijven hadden geen geld meer om dure machines aan te schaffen en konden hiervoor ook geen financieringsmogelijkheden meer krijgen. Na 48,5 jaar gewerkt te hebben, hield ik het in 2013 voor gezien.
Maar alle dagen thuis zitten, viel mij rauw op het dak. Ik moet wat omhanden hebben. Gelukkig had mijn zoon nog een bus over. Hij heeft een eigen zaak en verkoopt allerhande (industriële) schoonmaakmiddelen zoals hogedrukreinigers, autoshampoos, autopoets,truccleaners, poetsdoeken, enz. enz.. En zo ben ik nu weer 20, 25 uur in de week bezig met het opbouwen van een nieuwe klantenkring. Ik ga bijna dagelijks bij transport- en loonbedrijven in de 3 noordelijke provincies langs om schoonmaakspullen aan de man te brengen. Ik vind het prachtig werk en hoop hier net zolang mee door te gaan tot het echt niet meer wil. Ik word natuurlijk wel een dagje ouder.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van met pensioen gaan is in mijn geval dus geen sprake. Ik blijf veel liever in het arbeidsproces betrokken, mits de druk niet te hoog wordt. Hobby’s heb ik eigenlijk niet. Wel probeer ik regelmatig leuke dingen te doen met Betsy en ben ik als ouderling actief in het kerkenwerk wat toch ook wel de nodige tijd in beslag neemt door diverse vergaderingen en huisbezoeken. Vroeger mocht ik graag boekhouden en tegenwoordig zit ik ook regelmatig achter de computer.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Betsy en ik kijken zondags samen met wereldwijd 50 miljoen mensen regelmatig naar een uitzending van ‘Hour of power’, een Amerikaans programma waarbij het evangelie via de televisie overgedragen wordt naar de mensen thuis voor de buis. De uitzendingen komen uit een grote, glazen kerk waar je de zonnestralen vanuit de hemel de kerk ziet binnenkomen. Ik had altijd al iets van, hoe zou het toch zijn om in zo’n grote kerk een dienst mee te maken?
In 2008 kwamen we in bezit van papieren waarbij je je op kon geven om een dienst bij te wonen. En zo zijn we dus 10 dagen naar Los Angeles gegaan. De ervaringen die we daar hebben opgedaan zijn met geen pen te beschrijven. De 3 diensten op zondag werden alle door 3500 bezoekers bijgewoond. Ook maakten we uitstapjes naar bijvoorbeeld Santa Barbara, Beverly Hills, Hollywood enz.. Alles was tot in de puntjes verzorgd, prachtig om een keer mee te mogen maken.
Eigenlijk beschouw ik elke dag die je in goede gezondheid gegeven wordt als een hoogtepunt. Wij zijn beide positief ingestelde mensen die bijna alles als mooi en positief ervaren. Dat begint al ’s morgens bij het opentrekken van de gordijnen. Helaas zijn deze positieve gedachtes niet voor iedereen weggelegd.
En de dieptepunten?
Dat zou ik eigenlijk niet weten. Ik ben eigenlijk nooit chagrijnig en heb ook nooit last van slapeloze nachten. Ook niet als het zakelijk gezien wat minder ging. Natuurlijk heb ik wel dingen meegemaakt die niet zo leuk zijn maar ik ben er nooit in blijven hangen. Het helpt hierbij ook dat zowel Betsy als ikzelf positief zijn ingesteld. Miljonair hoef ik niet te worden. Dat zou pas een dieptepunt zijn, wanneer je alle dagen op je centen zou moeten passen…
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ooit moest ik naar een boer toe voor kraanwerkzaamheden. Ik kende hem wel, het was een misselijke kerel, altijd chagrijnig. We waren vlak bij een sloot bezig om palen in de grond te slaan. Op de een of andere manier gleed hij uit en ging kopje onder in een sloot vol met kroos. Inwendig had ik groot lol maar dat kon ik natuurlijk niet laten blijken. De boer is zonder een woord te zeggen met een kwade kop naar huis gelopen. Thuis gekomen had ik nog een tijdje ‘last’ van de nodige napret.
Tijdens de bietencampagne is er natuurlijk altijd sprake van een drukke tijd. Je maakte dagen van 12 uur op, 12 uur af. Zo was er een vrachtwagenchauffeur uit Winschoten die maar bleef doorrijden en zich weinig aantrok van de rijtijden. Toen kon je er ook nog wat gemakkelijker mee frauderen dan heden ten dage. Maar de lange dagen sloopten hem wel op den duur. Ik kwam hem ’s nachts eens tegen toen hij voor zijn vrachtwagen wild met zijn handen stond te zwaaien. Ik moest onmiddellijk omdraaien. Hij had UFO’s zien landen waaruit allerlei groene mannetjes waren gestapt. Ik had gelukkig wel genoeg slaap gehad en ben vrolijk gaan lossen. Marsmannetjes en UFO’s heb ik niet gezien.
Ooit heb ik eens een dure machine verkocht. De koper betaalde van te voren een groot bedrag en zou de machine in het weekend ophalen. Ik nodigde hem uit om van te voren de machine te bekijken want ik zat niet te wachten op gezeur achteraf. Maar dit vond hij niet nodig. Toen hij zich die zondag meldde, heb ik hem uitgenodigd voor een kopje koffie. Hij vertelde toen dat wanneer hij iets van zijn buurman zou moeten kopen of van iemand uit het westen dat hij dan zeker van te voren wel even was gaan kijken. Maar Groningers vertrouwde hij blindelings, hij had hier al zo vaak zaken gedaan en dit was altijd goed verlopen…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Onze reis naar Amerika hebben we dus al gehad, verdere wensen en uitdagingen hebben we niet. We zijn ook niet echt vakantiemensen. Af en toe een paar dagen weg in een hotel is mooi, daar hebben we genoeg aan. We hebben alles wat we graag zouden willen doen ook gedaan en het gaat ons zo goed naar de zin.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou het echt niet weten. Een ondernemer doet wel eens dingen waarvan hij later denkt: ‘Gerrit, dat had je beter niet kunnen doen, had ik dat nu maar anders aangepakt.’ Maar dat hoort bij het ondernemerschap vind ik. Ik ben geen ontevreden mens. Mijn naaste familie heb ik hoog in het vaandel zitten en die hebben het prima voor elkaar.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ergens tussen de 8 en de 9. Doe maar een 8,5 want ik ben een dankbaar mens.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ach, ik kan je nog zoveel vertellen maar dan wordt het interview veel te lang en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Maar wanneer je zo lang bij de weg geweest bent dan heb je veel te vertellen. Maar ik vind het allemaal prachtig, zo sta ik nu eenmaal in het leven.
Mooi zo doorgaan dus. Elke dag is er weer een. Dat probeer ik ook aan mistroostige mensen mee te geven: ‘Kijk eens hoe mooi de wereld is.’ Wees dankbaar voor elke dag die je krijgt en wat je hebt. En voor mij is dat natuurlijk Betsy, haha…