Inspiratie komt te voet en gaat te paard. Eigenlijk had ik jl. vrijdag voor de week er op nog 2 verhalen te maken. De inspiratie hiervoor was er nog niet echt. Deze kwam pas laat opzetten. In de bovenzaal van Vita Nova om precies te zijn, ongeveer rond de klok van twaalven. Het moment dat DJ Peter ter ere van het 50 jarig Abrahamsfeest van Kees de Bont ‘Pride’ inzette van U2.
Inderdaad het nummer opgedragen aan de legendarische Martin Luther King. De man die bekend werd door zijn geweldloze verzet tegen de rassenscheiding in de Verenigde Staten en zijn legendarische speech: “I have a dream!” ‘They took his life but they couldn’t take his pride!’ King mocht geen 50 worden. Op 39-jarige leeftijd werd hij doodgeschoten. Maar vergeten wordt hij nooit…
‘Pride, in the name of love’. Een term die ook op Kees kan slaan. Niet over de hele wereld bekend maar geliefd in kleinere kring en gezegend met een pracht gezin. Zo kwam naar voren in een mooie slide-show van talloze foto’s, karakteristiek voor Kees. Want Kees staat voor gezelligheid, warmte en vrolijkheid. De Koning van de Kleine Uurtjes en vaak niet kapot te krijgen. Doet eerder het licht uit dan aan om vervolgens buiten tot de conclusie te komen dat het in het oosten alweer begint te dagen…
Foto’s van Barcelona kwamen langs, stammend uit 2008. Inderdaad de tijd dat we onvergetelijke dagen beleefden in deze prachtige stad. Doelpunten hebben we niet gezien want de wedstrijd tegen stadsgenoot Espagnol eindigde in een bloedeloze 0-0. Het was in de tijd dat Messi nog niet alle wedstrijden met scherp schoot. Wel veel sightseeing in een open, winderige toerbus. Af en toe kunnen we nog wel eens lachen om uitspraken over Cucu, Kuukelekuu enz. enz.. Mooie herinneringen komen weer boven.
En deze mooie herinneringen krijgen tijdens het volgende anderhalf uur durend ‘new wave’ uurtje een vervolg. In Tua Nua, Simple Minds, The Cure enz. enz.. Peter kent zijn klassiekers. Het bracht mij een kleine 30 jaar terug in de tijd. In de jeugdsoos om precies te zijn, waar elke vrijdagnacht in The Rising Sun gepogood om het leven werd op deze nummers. Mijn neven Paul en Rob weten inmiddels alles van dit dansgeweld af. Zwager Marten ook want toen hij na een optreden van zijn muzikale broers mee wilde doen in het pogogeweld gaf ik hem enthousiast een schouderduwtje. Daarna was ik hem even kwijt om Marten vervolgens verbouwereerd terug te vinden tussen en achter het drumstel van broer Peter. Prachtige tijden…
Ter voorkoming van een afbranding op Facebook, aldus de DJ, volgden The Killers. ‘Are we human or are we dancers?’ De eerste keer dat ik dit nummer aanvroeg was toen 4 verenigingen diverse jubilea vierden in de feesttent. Het had een verrassend effect op de uitbundige dansvloer dat even aan de voeten lag van de feestdeejays Zuidhof. Mooi dat er door de muziek zulke prachtige momenten bovenkomen. Naast mij zie ik Frans en Martin ook even uit hun bol gaan…
Het werd kort samengevat een prachtige avond. Kees mag wel vaker een feestje geven. De in Teletubbies rondspringende Polen en Poelen op het podium zijn beelden die ook niet licht vergeten worden. Evenals de mooie spandoeken op het erf en het interview dat Kees op zijn 50e weggaf aan RTV Noord. Nee, voor hem geen Kuip en bekerfinale aankomend weekend. De koeien moesten immers gemolken worden. Ongetwijfeld werd de wedstrijd wel met een hapje en drankje met familie en vrienden in alle gezelligheid bekeken. Het zal ongetwijfeld weer laat geworden zijn in huize De Bont.
Aan het eind van het interview mocht Kees (wat een bijzondere man, merkte de verslaggever op) nog een verzoeknummer uitkiezen. Het werd ‘A beautiful day’ van U2. En dat was het inderdaad, deze 1e mei van 2015. Sterker nog, het werd een beautiful en gedenkwaardig weekend. Een weekend om nooit te vergeten. Ik wens jou nog vele beautiful days in goede gezondheid toe Kees! Dat je nog lang het licht mag uitdoen in Middelstum en omstreken…