Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Elina Willems-Wiersma en ik ben 74 jaar. Geboren in Kantens waar ik samen met mijn zuster en ouders mijn eerste 5 levensjaren doorbracht. Mijn vader was landarbeider en heeft bij verschillende boeren gewerkt. Dit was ook de reden dat we regelmatig verhuisd zijn.
Ik heb dan ook in Noordwolde en Bedum gewoond waarna we weer terugkeerden aan de Middelstumerweg in Kantens. Na ons trouwen zijn we aan het Kerkpad in Kantens gaan wonen. Na hier 25 jaar doorgebracht te hebben volgde Langestraat 26 waar ik nu al weer 35 jaar woon. Een ‘mooi stee’ vlakbij Molen Grote Geert. Wat mij betreft blijf ik hier nog jarenlang wonen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Mijn man Lammert-Jan Willems waarmee ik in 1960 getrouwd ben, overleed in 1999. Ik heb hem lang verzorgd. Eerst hele dagen en toen dat niet meer lukte in het weekend. Zijn laatste 8 jaren heeft hij in Innersdijk doorgebracht waar hij uiteindelijk aan een longontsteking is overleden. De reden dat hij naar Innersdijk moest was omdat hij last kreeg van zijn spieren. Een oorzaak hiervoor hebben ze nooit kunnen vinden.
Lammert-Jan werkte op de steenfabriek gelegen tussen Onderdendam en Winsum, later bij de steenfabriek op Labor in Middelstum. Samen hebben we 3 dochters gekregen. Klaziena is de oudste en zij woont ook in Kantens. Tineke en Johanna zijn uiteindelijk in Uithuizen terechtgekomen. Na 3 kinderen volgden 8 kleinkinderen en inmiddels heb ik ook al weer 5 achterkleinkinderen. Een rijk bezit waar ik heel wijs mee ben!
Wat is uw voormalig beroep?
Na 8 jaar lagere school ben ik op mijn 14e gaan werken bij een naaiatelier aan de Zuiderstraat in Groningen. Geen flauw idee wat ik ‘echt’ wilde worden. Over doorleren werd bij ons thuis niet gepraat. Bij dit atelier heb ik tot mijn 21e gewerkt. Toen we trouwden werd ik al vrij snel moeder en runde het huishouden.
Later verzorgde ik mijn man. Door een kinderverlamming, opgelopen toen ik 1 jaar oud, ben ik zelf slecht ter been. Maar ik ben al lang blij dat ik nog kan lopen want de artsen in de Oude Diaconessenhuis in Groningen waar ik in oorlogstijd heen ging, voorspelden vroeger dat ik helemaal niet meer zou kunnen lopen. Maar gelukkig is dit mij op pure wilskracht wel gelukt!
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Na de zorg voor mijn man ben ik gelukkig niet in een zwart gat terechtgekomen. Ik mocht vroeger heel graag naaien en handwerken en heb daar veel tijd ingestoken. Ook verzamel ik poppen die ik in een vitrinekast bewaar. Verder mag ik graag lezen, vooral de boeken van de in Sint-Annen geboren schrijfster Hennie Thijssing Boer. Ook breng ik veel tijd door met televisie kijken, voornamelijk films, en puzzelen.
Radio Noord staat altijd aan bij mij en ik mag ook graag naar muziek luisteren. Met Klaziena ga ik nog regelmatig naar concerten. Zo zijn we zondag nog naar de Stroatklinkers geweest, zij traden op in Noordpolderzijl. De nummers van Jannes, Lucas en Gea en Erwin de Vries behoren tot mijn favorieten. Ik vind het heerlijk om met de kinderen, klein- en achterkleinkinderen op stap te gaan.
Vroeger was ik regelmatig met mijn man aan het dansen. We gingen dan naar Hotel Gemeentehuis in Usquert maar dansten ook vaak op kermissen hier in de omtrek. Heel leuk om te doen. Ook heb ik nog een aantal jaren in de kantine van voetbalclub KRC meegeholpen achter de bar.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De gezelligheid van het omgaan met de kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Ik krijg regelmatig loges over de vloer en hier beleef ik veel plezier aan.
En de dieptepunten?
Mijn ouders overleden begin jaren ’80 vrij snel achter elkaar in een tijdsbestek van 8 maanden. Dat vond ik moeilijk want zo oud waren ze nog helemaal niet, 67 en 68 jaar. Ook mijn man is dus jong overleden na een tijd van nodige zorg.
Toen Klaziena haar man Gert plotseling stierf was dat natuurlijk verschrikkelijk voor haar en de kinderen. Ik heb hier ook een beste klap van gehad, mede door het herbeleven van de dood van mijn ouders en mijn man die ook betrekkelijk jong heengingen.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
‘Ik zol ’t nait waiten, messchain schut mie straks nog wat te binnen!’ Vakanties? In het begin van ons trouwen, kwamen we bijna nergens, daar was helemaal geen geld voor. Maar de laatste jaren ga ik wat vaker op stap. Samen met Klaziena nemen we regelmatig de regiotaxi en soms gaat de reis zelfs naar buiten onze provinciegrenzen.
Sunsation? Daar ben ik één keer geweest, maar dat nooit weer. Vier of vijf jaar geleden kwam die gezette zanger daar om op te treden. Ik ben even zijn naam kwijt. Frans Duits? Inderdaad, dat was hem! Ik was er met de rolstoel maar mijn kleindochter zette mij vlak voor een box neer. Enige dagen later was ik nog doof, haha, dus daar zien ze mij niet zo snel weer…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ach, ik heb niet zulke wilde plannen meer. Een vakantieganger ben ik niet dus een trip naar het buitenland hoeft van mij niet zo nodig. De uitstapjes met Klaziena mogen wat mij betreft nog wel een tijdje doorgaan. Hier beleef ik veel plezier aan.
Vanavond zit ik trouwens weer aan de buis gekluisterd want dan speelt FC Groningen in de halve bekerfinale tegen Excelsior. Ik hoop echt dat ze het winnen want ik ben een Groningen fan. Vroeger kwam ik nog wel eens in het Oosterpark, in de Euroborg ben ik nog nooit geweest. Dat zou misschien wel iets zijn wat ik nog zou willen doen!
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Daar kan ik kort maar krachtig over zijn, helemaal nergens van!
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer maar een 8. Ondanks de nodige periodes van verdriet, komen er ook altijd wel weer mooie dingen op mijn pad en die koester ik.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik vind dat ik met mijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen een speciale en gezellige band heb. Vooral met Anouk heb ik na het overlijden van Gert veel tijd doorgebracht toen Klaziena weer aan het werk ging. Ik ging en ga regelmatig met ze op stap en beleef daar heel veel plezier aan!
Met die computer die je daar ziet staan doe ik niet al te veel maar als ik dingen op moet zoeken dan lukt mij dat wel. Ik kijk altijd even naar de LIDL folder. Zelf haal ik bijna nooit boodschappen maar ik heb gelukkig een hele aardige buurman die dit voor mij doet. Een prachtig stukje ‘Noaberschap’. Wat dat betreft heb ik ook over de buren niets te klagen…
Straks ga ik bezig met de bereiding van een lekkere pan snert of bonensoep want Tineke komt hier met haar zoon eten. Kleine porties kan ik niet koken dus dat komt goed uit. De rest kan mooi bewaard worden in de vriezer, dan heb we volgende week ook weer wat te eten…