Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Siep Brink, Edelherten of wilde zwijnen?????

Na mijn voetbalperiode bij de v.v. Middelstum ben ik gaan hardlopen. Dat was in de jaren 1981/1982. Voetballen betekende toen alles voor mij. Bijna iedere training bijwonen, bijna alle wedstrijden op TV bekijken, bijna nooit een wedstrijd missen bij de v.v. Middelstum.

Doordat ik echter in een paar jaar tijd enkele nare blessures had opgelopen leek het mij toch verstandiger om na ruim 20 jaar een punt achter het voetballen te zetten.

De volgende sport had zich al aangediend. Hardlopen dus. Zo mogelijk nog fanatieker trainen voor die sport dan toen ik nog voetbalde. Gemiddeld 4 tot 6 keer per week. En altijd met plezier. Ook wedstrijden lopen. Veel zelfs. Van 4 mijl t/m het lopen van een marathon en alles wat daar tussen zat aan officiële afstanden.

Voor het lopen van een marathon moest er veel getraind worden. Een afstand van ruim 42 kilometer al hardlopend overbruggen vergt wel de nodige voorbereiding. Dus waren trainingsweken van tussen de 65 en 100 kilometer eerder gewoon dan uitzondering. En de kunst was om heel te blijven, niet geblesseerd raken dus.

En zoeken naar de juiste balans tussen inspannend en ontspannend trainen. Want een hardloper denkt altijd dat hij te weinig traint. Maar een keer een training overslaan, en het lichaam dus rust gunnen, werkt vaak prestatieverhogend.

Toch was ik iemand die ook in het begin dacht: hoe meer trainen, hoe beter. Dus moest er op de vakantie ook getraind worden, zeker als er weer een marathon in het verschiet lag. Toen ik dus met mijn gezin, wat zal het geweest zijn in 1984 of 1985, op vakantie was in Beekbergen op de Veluwe, moest er ook zo nodig weer getraind worden.

We hadden toen een prachtig vakantieplekje daar. Een voormalige boswachterswoning, midden in de bossen. Het hek bij het huisje moest ’s-avonds gesloten worden anders was de tuin de volgende morgen omgewoeld door de wilde varkens. Door de ligging van het huisje waren we tijdens die 14 dagen erg op elkaar aangewezen. In de verste verte was geen buurman of buurvrouw te bekennen.

In zo’n vreemde omgeving trainen gaf mij altijd een kick. Kris kras door de bossen, niet wetend waar je uitkwam. Op een morgen, al vroeg reeds, ging ik trainen. Een lange duurloop stond op het programma. Plm. 2 uur hardlopen. Om half 7 vertrok ik. Genietend van de prachtige natuur liep ik daar door de bossen en over de heidevelden. Sommige stukken bos waren zogenaamde gedeeltes waar het edelhert tot rust moest komen. Dat was verboden om die stukken te betreden.

Maar ja, als iets verboden is dan hebben veel mensen de neiging om dat verbod te overtreden. Ik ook dus. Tenslotte zag je in de buurt van Middelstum en omgeving niet zo vaak edelherten. En ik wilde die dieren wel eens van nabij zien. Dus trok ik steeds verder het bos in op zoek naar de rustplaatsen van die edelherten en zo mogelijk van de wilde zwijnen.

Toen gebeurde er plotseling iets waardoor mijn hartslag in één keer van 120 slagen naar 180 slagen per minuut opliep. Een enorm hard sissend lawaai en het was vlakbij…. Ik sprong wel een meter de lucht in van schrik, keek achterom, keek om me heen…. Geen edelhert, geen wild varken. Wat was het dan? Waar kwam dat lawaai vandaan?

Weer een hard sissend lawaai, zo mogelijk nog harder. Toen keek ik omhoog en vlak boven mij ging, op een prachtige vrijdagmorgen, een enorm grote luchtballon de lucht in………

Bedum,januari 2015.

Siep Brink.

(De onlangs 65 jaar geworden oud Middelstumer Siep Brink woont tegenwoordig in Bedum, waar hij nu van zijn pensioen geniet. Hij schreef vroeger regelmatig voor het Middelstumer voetbalclubblad)

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69