Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Ridder Henk van der Velde, nog steeds zeer ondernemend

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Mijn naam is Henk van der Velde, geboren op 28 juli 1943 in Bedum. Bedum is de plaats waar mijn ouders geboren zijn en grootouders gewoond hebben, en waar ik het grootste deel van mijn leven gewoond heb met tussendoor uitstapjes naar Onderdendam en Assen. Misschien nog even leuk om te vermelden dat mijn opa de eerste melkboer van Bedum was. Voor de melklevering onderhield hij 3 koeien.

Ik heb ruim 30 jaar aan het Boterdiep gewoond met mijn vrouw die ook in Bedum geboren is. Sinds juni 2014 wonen we in het appartementencomplex aan de Grotestraat.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben op 18 maart 1966 getrouwd met Siepi Korthuis, de zus van de bekende Groninger zanger Martin Korthuis. Volgend jaar hopen we ons 50-jarig huwelijk te vieren.

Onze 2 zoons Pieter, geboren op 13 mei 1967, en Auke, geboren 11 februari 1969, stammen uit de tijd dat we in Onderdendam woonden. Pieter woont tegenwoordig in Leek, is getrouwd en heeft 2 zoons. Auke is in Winsum terechtgekomen, is ook getrouwd en heeft een zoon en een dochter.

Wat is uw voormalig beroep?

Toen ik van school kwam, moest ik eerst nog in militaire dienst. Op mijn 21e ben ik in Groningen gaan werken bij een groothandel in glas, porselein en aardewerk, afgekort gpa. Ik heb daar allerhande werkzaamheden verricht, zowel op kantoor, als in de showroom en het magazijn. Een heel goede leerschool waarin ik van vele facetten wat opgestoken heb.

In die tijd voerden we bruine inmaakpotten in vanuit Frankrijk. Deze werden aangeleverd met een vrachtwagen vol met stro. Wanneer zo’n vrachtwagen gelost moest worden, werd iedereen binnen het bedrijf opgetrommeld want deze inmaakpotten werden los vervoerd dus het was een heel karwei om de vrachtwagen te lossen. Dit was toen roofgoed want de hele zending was al van te voren verkocht.

De opgedane allroundheid kwam goed van pas want niet veel later werd ik afdelingschef gpa voor het grote warenhuis Thomas in Assen. Ook daar heb ik veel geleerd. Ik kreeg er de nodige vrijheid en deed zelf de inkoop voor deze afdeling. Zo heb ik ooit eens een vrachtwagen vol met diepe borden gekocht. Dit bleek een gouden greep te zijn want ze vlogen de deur uit.

Ik vond het een mooie tijd, ondanks de lange dagen. Ik moest vanuit Onderdendam met de bus en trein reizen om in Assen te komen. Op de terugreis zat ik dan met mijn oude collega’s uit Groningen in de bus wat altijd heel gezellig was. ’s Avond rond 19.00 uur was ik dan weer thuis.

Daarna heb ik 15 jaar als vertegenwoordiger gpa gewerkt voor Groothandel Schipper. Een groothandel, 100 jaar oud, en trendsetter in de branche. Maar toen kwam de Blokker opzetten. Toen zij eenmaal met de prijzen gingen stunten, zijn veel groothandels verdwenen. Ook Groothandel Schipper moest saneren en ik kreeg in 1983 ontslag. Voordat ik in de WW terecht kwam, had ik ook al weer werk door overname van Parfumeriefabriek Aristo in Leek. Dit bedrijf stond toen te koop.

Ik heb dit bedrijf toen gekocht om vervolgens in 1984 het pand van aannemersbedrijf Van der Werf te betrekken aan het Boterdiep Z.z. in Bedum. We zijn in 1985 open gegaan. Naast een parfumerietak heb ik ook Aristo Promotions opgericht. Als afzetmarkt relatiegeschenken voor bedrijven en instellingen en ook voor collega’s in de reclamewereld. In het pand had ik een eigen laboratorium waar de geurtjes gemaakt werden. Ook stond hier een afvullijn inclusief een inpakmachine. En als Aristo Promotions heb ik veel regionale producten uitgebracht.

Ach, ik heb zoveel verhalen uit die tijd. Zo werkte ik eind jaren 80 3 jaar samen met glasblazerij Pfeiffer. Deze glasblazer maakte veel handgevormde producten van glas en later van kristal. Zij maakten bijvoorbeeld kristallen olifantjes. Wij zijn toen bezig gegaan met de verpakkingen en hebben er voor gezorgd dat deze olifantjes opgenomen werden in de catalogus van het Wereld Natuur Fonds. Hierdoor verkochten we duizenden exemplaren in Nederland en Duitsland.

Ik was in die tijd aangesloten bij de Nederlandse Export Club en samen met vader en zoon Pfeiffer zijn we naar Roermond afgereisd, voor de jaarlijkse contactdag , waar we een olifantje aan Z.K.H. Prins Bernard overhandigd hebben. Hij spaarde olifantjes. Ik heb toen nog een tijdje met hem mogen praten. Enige weken later kreeg ik via zijn secretaresse een keurige bedankbrief.

In de hoogtijdagen van Aristo Promotions zijn we gestart met regionale streekproducten. Aanvankelijk 1 product maar dit werden uiteindelijk zo’n 250 Groninger regionale streekproducten. Een voorbeeld hiervan is het ontwerpen en uitbrengen van ‘Pronkjewail Bier’. Deze producten werden voornamelijk aan VVV-kantoren en andere souvenirzaken verkocht. Aristo Promotions is in 2006 overgenomen door Geert-Jan Reinders uit Loppersum. Zelf ben ik doorgegaan met de parfumerietak waar ik nu nog steeds actief in ben.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Tja, pensioen…. Het klopt inderdaad dat ik met pensioen ben want de grote baas uit Den Haag betaald mij maandelijks uit. Maar ik ben dus nog steeds actief en heb sinds 2006 een eigen adviesbureau (Impala adviesbureau, te herkennen aan het Zuid-Afrikaans hertje). Daarnaast ben ik bij veel verschillende projecten betrokken geweest, maar waar te beginnen?

In 1973 heb ik samen met nog 2 vrijwilligers ZOA vluchtelingenzorg opgericht. Deze organisatie richtte zich toen alleen nog maar op Vietnamese vluchtelingen in Zuid Vietnam, die we daar ter plekke hulp verleenden. In die tijd ben ik ongeveer 12 keer die kant op geweest om projecten te bezoeken en voor te bereiden. Dit vrijwilligerswerk heb ik tot 1983 gedaan. Inmiddels is ZOA uitgegroeid tot een organisatie waar 60 mensen op kantoor werken en 1.000 (veelal lokale) mensen actief in het veld bezig zijn met hulpverlening. Want met lokale mensen problemen oplossen lukt verreweg het beste.

Ook ben ik, op verzoek van de provincie Groningen, met nog 4 andere mensen betrokken geweest bij de oprichting van het keurmerk Gegarandeerd Groningen. Alvorens regionale producten het Keurmerk Streekproducten Groningen mogen dragen moeten ze eerst op tal van punten beoordeeld worden. Bij deze keuring ben ik nog steeds betrokken.

In die hoedanigheid ben ik betrokken geweest bij het Speltproject Pieterburen voor het Speltbier. Voor dit laatste project moesten we flink aan de bak om hier een afzetmarkt voor te vinden want we moesten per keer 4.000 flesjes afnemen. Dit project stamt overigens nog uit mijn Aristo Promotions tijd.

Waar ik ook best wel een beetje trots op ben, is het voorzitterschap van het Grafisch Museum in Groningen. Deze functie, puur vrijwilligerswerk overigens, heb ik van 2007 tot 2012 mogen vervullen. Het is ons, samen met het bestuur, in die tijd gelukt om enige lijn in de organisatiestructuur en de financiën te krijgen.

Verder heb ik 25 jaar ondersteunende werkzaamheden verricht voor de plaatselijke VVV, thans ben ik voorzitter van de stichting VVV Bedum, de Poort naar Noord-Groningen, zoals de officiële benaming luidt. Ook ben ik voorzitter van Dorpsbelangenvereniging Algemeen Plaatselijk Belang Bedum van waaruit het herdenkingscomité 4 mei is voortgekomen waar ik ook actief bij betrokken ben als voorzitter.

In Bedum is tijdens de 2e Wereldoorlog wel het een en ander gebeurd. In 1944 werd de foute politieagent Keijer op het station van Bedum doodgeschoten. Tijdens een vergeldingsactie, onder de naam Silbertanne actie, zijn vele jonge Bedumers, maar ook mensen uit de directe omgeving, opgepakt en afgevoerd. Velen zijn omgekomen in de kampen in Duitsland. Gelukkig wordt tegenwoordig bij het monument in Bedum weer aandacht besteed aan deze gebeurtenissen want er is een tijd geweest dat dit niet gebeurde.

Onbegrijpelijk gezien het verleden. Zo zijn er de laatste jaren ongeveer 18 Stolpersteinen aangelegd voor huizen waar vroeger de gijzelaars, die opgepakt waren, gewoond hebben. Dit zijn doorgaans hele indrukwekkende gebeurtenissen waarbij ook de naaste familie uitgenodigd wordt. Laatst nam een zoon van een omgebrachte slachtoffer het woord. Hij legde een bloemetje bij de Stolperstein. “Dit is de eerste daad in mijn leven die ik voor mijn overleden vader kan verrichten”, zo merkte hij op. Een zin die ons kippenvel bezorgde.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Uiteraard onze trouwdag en de geboorte van onze 2 zoons en 4 kleinkinderen. Ook het gesprek met prins Bernard en de medeoprichting van wat nu ZOA vluchtelingenzorg is, beschouw ik als hoogtepunten. En ik werd vorig jaar april zeer aangenaam verrast toen de Koning het behaagde mij te onderscheiden met een Koninklijke onderscheiding. Ik ben benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

En de dieptepunten?

Mijn vader overleed op 41 jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartinfarct. Als oudste van 6 kinderen werd ik naar de dokter gestuurd om hulp te halen maar toen hij kwam was het al te laat. Ik was toen 14 jaar. Groot was dan ook de schrik toen we op 1 december 2013 ’s nachts door de politie werden gewekt met de mededeling dat onze zoon Pieter ook door een hartinfarct was getroffen. Gelukkig is de zorg in de loop der jaren enorm verbeterd en het gaat nu weer heel goed met hem…

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Toen Auke werd geboren heb ik alle passagiers van de lijn Groningen-Onderdendam, waaronder veel ex-collega’s, getrakteerd op beschuit met muisjes. Ook de chauffeur ontkwam niet aan mijn enthousiasme. Toen hij echter een scherpe bocht aansneed verloor hij de macht over zijn beschuitje waardoor bijna alle muisjes in zijn geldlaatje terechtkwamen. Dit leidde uiteraard tot een dolle boel in de bus…

In de tijd dat in nog bij de ZOA zat, heb ik de nodige avonturen beleefd. Zo waren we betrokken bij een project waarbij waterputten gebouwd werden. Wij gingen dan bij verschillende stammen langs en moesten vaak van het stamhoofd mee-eten. We zaten allemaal in een grote kring en kregen één voor één een handje vol eten. Maar mijn maag was niet op dit voedsel berekend en in het vliegtuig terug naar huis had ik toch last van diarree…

Het ging er in die tijd ook al om weg in die landen, je kon op de markt gewoon geweren kopen in Peshawar in het Noorden van Pakistan. Ik heb het thuisfront dan ook lang niet alles verteld van wat ik meegemaakt heb. Mijn vrouw was ook wel een en ander gewend in de loop der jaren. Maar ze keek raar op toen ik haar op vrijdagmorgen vertelde dat ik 2 uur later zou vertrekken voor een vergadering in Thailand. Ik vertrok op vrijdag om maandagavond weer in Nederland terug te keren. Gekkenwerk inderdaad, haha…

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Op dit moment beschouw ik het goed op poten zetten van de VVV Bedum, de Poort naar Noord-Groningen, als een grote uitdaging.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Daar kan ik heel kort in zijn: nergens!

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Een 6 of een 7, het kan altijd beter. Daarbij laat ik dat ook liever aan een ander over.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Ik ben het niet met alle veranderingen in Bedum eens maar toch constateer ik met veel genoegen ook veel positieve zaken. Zo zijn we momenteel druk bezig met het werven van geld voor een speel- en ontmoetingstuin in Bedum, achter de Jumbo. Ook ben ik blij met de aanleg van de Stolpersteinen. Betrokkenen en nabestaanden krijgen de goede aandacht die ze na een hele angstige periode in 2e Wereldoorlog verdienen.

Waar ik het nu druk mee heb? Tja, over een maand staat het WK Snert- en Stamppotkoken weer voor de deur die ik o.a. met zoon Auke organiseer in de prachtige keukens van het Alfa College in Groningen. En, oh ja, had ik al gezegd dat ik trots ben op onze prachtige Schaive Toren?! Dat lijkt mij een mooie constatering om mee af te sluiten…

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69