Woensdagmorgen 29 oktober was bijna een perfecte morgen. Het ontbreken van de perfectie zat hem weer eens in het weer. Tussen 2 periodes van prachtig najaarsweer door, ongekend voor eind oktober, was dit een kille, grauwe morgen met lichte motregen. Wanneer dit niet het geval was geweest dan had ik de fiets genomen naar Warffum. En daar zou ik mij op verheugd hebben. Om vanaf Middelstum, via weidse vergezichten en de mooie dorpjes Kantens en Usquert, uiteindelijk uit te komen bij Openluchtmuseum Het Hoogeland.
Het was weer eens de hoogste Open Coffee Club tijd dus, georganiseerd door het OCC ’t Hogeland. Ik probeer zoveel mogelijk van dergelijke bijeenkomsten bij te wonen want het brengt mij vaak naar prachtige plaatsjes en plekjes ergens op het Hogeland. En misschien moet ik nu maar eens tot mijn schaamte bekennen en het boetekleed aandoen voor het feit dat ik nog nooit in het Openluchtmuseum ben geweest. Een gemiste kans, die ik nu direct goed kon maken. Even een klein citaat vanaf de website: ‘Met twintig gebouwen in het hart van Warffum laat Openluchtmuseum Het Hoogeland zien hoe honderd jaar geleden op het platteland werd gewoond en gewerkt. Als men rondkijkt in de woonkamer, de slaapkamer of de werkplaats is het net of de bewoners even weg zijn…’
En zo was het ook wel een beetje. En je kon zelfs in zo’n oud, klein bedsteetje gaan liggen. Gelukkig kon ik deze neiging onderdrukken want het was natuurlijk netwerken geblazen. De bewoners mogen er dan wel niet meer zijn, enthousiaste ondernemers, molenaars en fondsenwervers des te meer. En zo kregen we ook nog het verhaal over de Molen David te horen en zelfs een kleine demonstratie van de molenaar. Als we hem zijn gang hadden laten gaan was hij de rest van de morgen aan het woord geweest. Mooi en bijzonder dat je zo gepassioneerd over je vak kunt vertellen. Het werkplezier spatte er vanaf. Een voorbeeld voor velen, derhalve.
Dat maakt deze ochtenden ook zo mooi, denk ik. Prachtige plekjes bezoeken op het Hogeland in combinatie met enthousiaste ondernemersverhalen. Zo raakte ik aan de praat met een vrouw die in januari in haar woonhuiskeuken gaat beginnen met workshops over gezond eten en koken. Als een moderne Don Quichot gaat ze de strijd aan tegen giganten als Coca Cola en Pepsi. Bedrijven die dagelijks bewust middels hun drankjes grote suikerbommen over ons heen storten. Met inmiddels 1.000.000 diabetespatiënten in Nederland moet het roer hoognodig om en daar wist ze vol enthousiasme over te vertellen. Je zou acuut het door het museum aangeboden gebakje laten staan. Maar het vlees was wederom te zwak en de wil de baas…
Het was de 5e keer dat ik dit jaar van de partij was tijdens een bijeenkomst van het OCC ’t Hogeland en elke keer geniet ik dus weer van de tochtjes er naar toe. Naar Pieterburen, Vierhuizen, Noordpolderzijl, Winsum en nu dus Warffum. Wie weet wat voor Pareltje op het Hogeland we in november weer mogen verkennen. Om deze bijzondere dag af te maken, kwam ik op de woensdagavond in Winsum terecht waar Derian haar voetbalmeters maakte bij Viboa, pardon, SJO VV Winsum. Na wat kleine boodschapjes bij de plaatselijke AH gehaald te hebben, had ik nog genoeg tijd over om nog even door het centrum te lopen.
En de ‘binnenstad’ van Winsum is mooi. Twee molens, mooie bruggetjes, statige huisjes, mooie uitgaansgelegenheden als ‘De Gouden Karper’, Tobys (waar ex-collega Evers van de cakelijn menig uurtje doorbracht, wat hem soms ook wel aan te zien was) en natuurlijk Pub ’69 liggen allemaal op loopafstand bij elkaar. Leuk om even door het centrum heen te zwalken, hoewel het er heel rustig was.
En dus was ik deze dag wederom verkocht en verknocht aan een mooi plaatsje op ons prachtig Hogeland. Bij het klimmen der jaren stijgt de bewustwording van al het moois waarin we wonen. Een gebied om trots op te zijn maar ook een kwetsbaar gebied, leeggepompt door de NAM en BV Nederland. Maar wat mij betreft te veerkrachtig om definitief kapot te maken! En daar denkt ondernemend Hogeland vast hetzelfde over…