Heb je al een blokhoofd?
Ja man, geloof het of niet maar ik word ’s nachts wel eens wakker, denkend aan de opperhuid en lederhuid. Ik neem de studie zelfs mee in bed dus, haha. Maar wat wil je ook, ik heb zo lang niet in de schoolbanken gezeten en ik leg mijzelf ook best wel een beetje druk op. Stel je voor als ze aan je vragen hoe het op school gaat en ik haal allemaal onvoldoendes? Thuis ben ik dan ook druk bezig met leren, dan loop ik door het huis en vraag aan mijn man Diederik wat een infiltraat is? En als hij dat dan niet weet, dan leg ik hem dit uit. Zo steekt hij er ook nog een beetje van op, haha…
Ik had niet gedacht dat het zo tijdsintensief zo zijn, ik zit gemiddeld 37 uur op school en dan komt het huiswerk er nog overheen. Dan zit ik dus al snel op 50 uur in de week dat ik aan de studie besteed. Er zijn dagen bij dat ik de 08.00 uur bus neem (je kunt je auto niet bij school kwijt) en pas om 18.30 uur weer thuiskom. Gelukkig vind ik het allemaal wel hartstikke leuk!
Hoe lang is het geleden dat je in de schoolbanken zat?
22 jaar om precies te zijn. Ik was 17 jaar toen ik gediplomeerd van de LEAO afkwam, de lagere economische en administratieve opleiding. Daarna ben ik direct aan het werk gegaan bij de Spar in Loppersum. Later volgden diverse verkoopsterfuncties bij bakkerijen zoals Marinus in Loppersum. Ook heb ik nog een tijdje in een kledingwinkel gewerkt in Paddepoel.
Hoe is het herintreden zo gekomen?
Vorig jaar juli ging de bakkerszaak waar ik toen werkte failliet en zo kwam ik dus thuis te zitten. Ik heb me in het begin de ‘pleuris’ gesolliciteerd, helaas zonder resultaat. Vaak kreeg ik niet eens een reactie op de sollicitatiebrieven die ik verstuurde. De zorg heeft mij eigenlijk altijd wel getrokken, ik zie mijzelf als een zorgzaam type. Maar door de vaste banen die ik had, kwam het er nooit van om die kant op te gaan.
Rond kerst vorig jaar had ik zoiets van, het is nu of nooit. Als ik aan de studie ga en de zorgkant op wil gaan dan moet het nu gebeuren. Uiteraard heb ik dit goed overlegd met man, kinderen en mijn moeder. Ze stonden er allemaal vierkant achter dat ik ging studeren. Ze vonden de opleiding goed bij mij passen. Daar komt bij dat ik 10 jaar geleden, 2 jaar een weekendbaan had als voedingsassistente bij Fivelland, en wel bij de afdeling voor dementerende bejaarden. Daar is de drang tot verzorgen nog sterker geworden.
Graag had ik de BBL richting gedaan, werken en leren tegelijk, maar deze richting is alleen weggelegd voor mensen die al een baan in de zorg hebben. Ik mocht al lang blij zijn met de BOL kans die ik kreeg, alle dagen naar school dus. Daar is door school nog druk over vergaderd. Dit omdat ze bang waren dat ik een soort van moederfiguur in de klas zou worden en mij zou storen aan het pubergedrag van mijn klasgenoten. Ik heb moeten praten als Brugman, dat ik zelf soms net nog een puber ben en dat ik thuis 3 pubers om mij heen heb en dus wel wat gewend ben. Het heeft geholpen, na 2 weken gingen ze akkoord!
Wat voor studie volg je precies?
De studie tot verzorgende i.g. waarbij ig staat voor individuele gezondheidszorg. Het is een 3-jarige MBO opleiding, ik zit in klas S waarbij de S voor Solwerd staat. In het 2e en 3e jaar ga ik daar 4 dagen in de week stage lopen en 1 dag komt dan een leraar langs om les te geven. Solwerd is een verzorg- en verpleeghuis, het is de bedoeling dat ik op alle afdelingen mee ga draaien.
Je klasgenoten zijn een stuk jonger, denk ik?
Zeker, de jongste is met haar 16 jaar slechts 3 maanden ouder als mijn zoon. In een klas van 14 leerlingen zitten nog een paar leerlingen van begin 20, de rest is allemaal 18, 19 jaar. Het is soms echt een kippenhok. Ik weet nog dat ik best wel tegen de introductiedag opzag. Zouden ze mij wel accepteren? We zijn tijdens de introductie samen met de loopbaanbegeleider eerst een kringgesprek aangegaan. Toen ik opmerkte dat ik 39 jaar was, had de rest echt zoiets van ‘echt niet!’
Maar gelukkig ben ik terechtgekomen in een superleuke klas, ze slepen mij echt overal mee heen. Zo hebben we vorige week nog een wokavondje gehad met zijn allen. Ik voel me dus geen moment alleen, dat had ik niet verwacht. In de pauzes zitten we gezellig met onze broodtrommeltjes en appeltjes bij elkaar in de kantine. Wel is de belevingswereld van mijn klasgenoten heel anders natuurlijk. Ze zijn druk bezig met stappen en uitgaan en de vraag of ze al of niet een vriendje willen. Daar zeg ik dan maar niets op, die tijd heb ik gelukkig gehad, haha. En ze maken zich druk of een rugzak meenemen naar school wel of niet kan. Daar zit ik totaal niet mee, ik heb me dus een mooi exemplaar aangeschaft.
Ze weten inderdaad van dit interview af, dat vinden ze leuk. Spijbelen is voor mij geen issue, die tijd heb ik echt gehad. Wel ga ik regelmatig met mijn klasgenoten naar de Mc Donalds, die vlak bij ons in de buurt zit. Daar zijn mijn kinderen wel eens jaloers om, haha…
Kun je al iets meer over de studiehoogte- en dieptepunten vertellen?
Dat vind ik een beetje lastig, ik heb nog geen cijfer binnen. Over 2 weken heb ik mijn eerste toetsenweek met daarin 7 toetsen over alle stof die we tot dusver hebben behandeld. Dan weet ik een beetje waar ik sta, ik hoop natuurlijk dat de cijfers een hoogtepunt worden. Ik heb het leren, opnieuw moeten leren zogezegd, maar had wel verwacht er veel voor te moeten doen. ’s Avonds en in de vakantie ben ik flink aan de bak geweest.
En dan komen de werkstukken nog, hoewel we er al wel één gemaakt hebben. Voor het Health A project moesten we zelf een onderwerp verzinnen. We hebben gekozen voor een soort van levensboek waarbij de kinderen samen met hun vader of moeder allerlei vragen moeten beantwoorden en deze antwoorden moeten noteren in het boek. Dit in combinatie met een voorwerpenkast met daarin allerlei voorwerpen uit hun jeugd en foto’s van dierbaren. Hier werd best wel enthousiast op gereageerd door de leraren. De beste werkstukken worden geselecteerd en mogen op 18 november in Assen tijdens een bijeenkomst voor allerlei directeuren van verzorgingstehuizen gepresenteerd worden.
Heb je nog leuke schoolanekdotes?
Tussen al die jonge meiden word je zelf ook best wel een beetje rebels. Zo pakken we af en toe stiekem de lift, terwijl dit eigenlijk niet mag. Wouter, de van Fivelland afkomstige conciërge, ziet hier altijd scherp op toe, het is dus zaak om hem te omzeilen. Wanneer hij je betrapt moet je het schoolplein schoonvegen. Laatst moesten we naar 3 hoog en ik zie een klasgenoot in de lift staan die mij wenkt. Man, ik voelde me knap opgelaten toen ik de lift binnenstapte, schuchter om mij heen kijkend of Wouter er niet aan kwam…
Laatst was er een klasgenote die samen met mij op de foto wilde, een selfie dus. De leraar tikte ons op de vingers, mobielgebruik in de klas wordt niet echt gewaardeerd. Maar dan geef ik gewoon de meiden de schuld natuurlijk. Hieruit blijkt ook wel een beetje, dat ik niet als moeder van de klas word gezien.
Tijdens de introductiedag moesten we een route dwars door Groningen lopen. Dit was in de periode van Gronings ontzet met een grote kermis op De Grote Markt. Wij zijn dan ook niet verder gekomen dan de kermis en schreven bij alle vragen die we moesten beantwoorden: ‘op de kermis’.
Man Diederik staat volledig achter je keuze?
Niet alleen Diederik maar het hele gezin dus. Dat moet ook, anders was het niet mogelijk geweest. De kinderen doen nu wat extra klusjes in huis. En ’s avonds ben ik vaak wel lichamelijk maar geestelijk niet aanwezig. Dan zit ik weer aan de lesstof te denken.
Je hebt een klik met oudere (dementerende) mensen?
Dat klopt, ik heb me zelf ook wel eens afgevraagd waarom precies. Ik denk dat ik het begrotelijk vind dat ouderen na vaak een gezond leven van hard werken geleid te hebben, aftakelen en afhankelijk worden van anderen. Ik geef ze vaak wat extra aandacht, liefde en verzorging voor zover mogelijk gezien de hoeveelheid tijd die je hebt. En het is nooit saai natuurlijk, je beleeft altijd iets. Soms zijn ze verdrietig maar soms brengen ze ook de nodige humor met zich mee.
Je moeder was eigenlijk mijn eerste officiële zorgvrager toen ze nog op Toornwerd woonde. Ondanks dat ze wel eens mopperde, was ze ook altijd dankbaar. Als ik bij haar op de slaapkamer kwam om haar uit bed te halen, zei ze vaak: ‘Ach laiverd, bist der ook weer!’ Dan wist ik weer waar ik het voor deed…
Maar je gezin houd je jong?
Klopt, maar niet alleen mijn gezin natuurlijk, ook mijn klasgenoten. En ik heb een man die 9 jaar ouder is dan mij, maar nog zeer jong van geest. Hij past zich dan ook altijd moeiteloos aan. Met 3 pubers in huis, gebeurt er natuurlijk ook altijd wat, dat houd je inderdaad jong.
Niels, mijn zoon, is bijna 16. Hij zit in het examenjaar BBL, van de vmbo (Groene School) in Winsum. Hij heeft inmiddels al weer 14 maanden verkering met Joan. Als hij slaagt voor het vmbo komt hij ook op de Noorderpoort terecht, bij mij op school dus. Isa is 14 en zit in het derde jaar van de theoretische leerweg van het vmbo in Groningen. Annika doet hetzelfde als Niels en zit in het 2e jaar. Diederik is baggeraar en is van maandag tot en met donderdag van huis. Hij vertrekt maandagmorgen om 04.00 uur om donderdagavond rond 21.30 uur weer thuis te zijn.
Nog tijd voor hobby’s?
Nee, vroeger mocht ik graag uitgebreid koken maar dat zit er tegenwoordig niet meer in. De tijd die ik over heb, stop ik graag in het gezin.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Alleen wanneer we gaan rijden voor onze vakantie. We zijn inmiddels al 2 keer in Kroatië geweest. Een prachtig land met altijd mooi weer, prachtige oude steden, vriendelijke mensen en mooie natuur. Eigenlijk is op vakantie gaan dus ook een hobby van mij en één van de weinige zaken waarvoor ze me wakker mogen maken.
Waar staat Jeanette Lalkens over 10 jaar?
Ik hoop dan een hardwerkende, lieve, zorgzame verpleegkundige te zijn die dan inmiddels dus ook haar verpleegkundige diploma gehaald heeft. Wel als BBl-er, dus tegelijk leren en werken. Ik maak me nog niet echt zorgen over of ik wel of niet een baan kan vinden dankzij alle bezuinigingen in de zorg. Wat de regering nu allemaal van plan is, lijkt mij geen haalbare kaart. Daarbij denk ik, dat de zorg zich verplaatst, en dat er meer behoefte is aan thuiszorg. Nederland vergrijst toch en mensen worden steeds ouder en hebben dus ook meer zorg nodig. Het lijkt mij dat de regering nog wel terug komt op allerlei bezuinigingsmaatregelen.
Wil je verder nog iets kwijt?
Dit is een mooie gelegenheid om mijn moeder te bedanken die 3 dagen in de week van 16.00 tot 19.00 uur klaar staat om de kinderen op te vangen en om hun verhalen aan te horen en met ze te eten wanneer ik nog op school zit. Zonder haar was deze droom niet mogelijk geweest, mam bedankt!