Het is vrijdagavond, 10 oktober, zo rond de klok van 19.00 uur. De noodkreet van (e-mail) coach en leider Eric Boskamp om extra spelers voor het 45+ voetbal, 7 tegen 7 op een half voetbalveldje, te genereren heeft zijn vruchten afgeworpen. Uiteindelijk kan dit team, dat gezien het aantal aanmeldingen uit 20 spelers zou moeten kunnen putten, door enige gastspelers met 13 man afreizen naar Winsum. Op de velden van Hunsingo vindt op deze gedenkwaardige, zwoele herfstavond een opmerkelijk voetbaltafereeltje plaats. Met spelers die hun voetbalschoenen reeds lang aan de wilgen hebben gehangen, maar voor dit fenomeen speciaal even weer langs Sporthuis Winsum gereden zijn om nieuwe exemplaren aan te schaffen.
Dertien spelers dus, waaronder 5 gastspelers, waarvan 4 (soms veel) jonger dan 45 jaar. Er zou geen haan naar gaan kraaien. Dit kan ook aan het niveau van deze spelers gelegen hebben. Waarschijnlijker is, dat iedereen blij is even weer aan het gras te mogen ruiken. Bij het omkleden verklaart één van de spelers plechtig, dat 5 minuten voetballen over de hele avond, voor hem meer dan voldoende zou zijn. Wanneer blijkt dat er een shirt mist, trekt hij gedecideerd de rol van waterdrager en coach naar zich toe. Zijn tijd zou nog wel gaan komen. Het aantal agrarisch specialisten binnen de groep verdubbelt zich deze avond. Pieter Reinders is de naam, wonend op de boerderij waar vroeger de legendarische familie Rooda mousen rausde, van de kersverse debutant. Hij zou zich moeiteloos aan het niveau aanpassen.
De Berkenlaan is goed vertegenwoordigd, hoewel Martin druk doende is om de oogst van boer Peter te verteren op de suikerfabriek. Toornwerd doet met Visser en De Bont ook een aardige duit in het zakje. Bedum stuurt Haijo als afgevaardigde, de Poolhonden zorgen voor jeugdig elan en een spackspuiter en postbode complementeren het geheel.
De eerste wedstrijd is tegen Hunsingo 1. Een mooi veldoverwicht wordt niet in doelpunten uitgedrukt. Dan volgt een verkeerde bal, een uitbraak, een versnelling waar tot verbijstering van menig Middelstumer zelfs Medema geen antwoord op heeft en een bal die beheerst langs gelegenheidskeeper De Bont geschoven wordt. Een tegenvallertje derhalve, maar ook direct de laatste van deze avond. Het tempo wordt opgeschroefd en wanneer de scheidsrechter uiteindelijk voor het laatste fluitsignaal fluit, staat op het scorebord een eclatante 3-1 overwinning vermeld.
De tweede wedstrijd tegen Helpman brengt ons in vervoering. De tegenstander wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Uit de speakers klinken hemelse klanken vanuit de Top 1000, keeper De Bont danst als in trance ingetogen mee op een nummer van Joe Jackson (Real Man), de wedstrijd wordt tijdelijk onderbroken door 4 vrouwelijke streakers, die luid blazend op een fluitje en met neptieten gelardeerd over het veld stormen. De eerstvolgende 2 ballen na hervatting van de wedstrijd door de zeer jeugdige scheidsrechter (Ik denk een D- of C-junior, chapeau derhalve) worden gedecideerd bij de tegenstander ingeleverd door een gebrek aan concentratie. Daarna staat er geen maat meer op het team van coach Roelf Zomer die, wanneer alle kruitdampen opgetrokken zijn, een 6-1 overwinning in zijn boekje noteert. Zittend in zijn bushokje, zag hij derhalve dat het goed was.
De laatste wedstrijd dient Hunsingo 2 als kanonnenvoer. Zelfs een keeperwissel deert het 45+ team niet meer. Een ontketende jonge Poolhond doet wat hij normaal bij Middelstum 3 en 4 verzuimt: uit alle hoeken en gaten scoren. Met een zinderende 6-0 overwinning zoeken we de kleedkamers op waar een kleine polonaise wordt ingezet. Dergelijke resultaten zijn door dit team nog nooit eerder bij elkaar gesprokkeld. Een rijk gevulde pot-enveloppe van de vorige voetbalavond verhoogt de nakende feestvreugde.
In de kantine rest ons nog één uitdaging: het Nederlands elftal naar de overwinning schreeuwen! Aanvankelijk vloekend en tierend, waarbij vooral De Bont zich niet onbetuigd laat, ondergaan we deze zaadpot gelaten. Gelukkig doet het schuimend bier de ergernissen snel verwateren. Het hoogtepunt van avonden als deze is toch wel het rondgaan met de schaal vol met kleffe bitterballen. Heerlijk voer, na fysiek zware inspanningen. Ook het Nederlands elftal begint het net te vinden dankzij de getergde invaller Huntelaar en uitblinker Affelay. Kazachstan keert met 0 punten in de tas terug naar huis.
Hoe anders vergaat het ons. Het is reeds na elven wanneer we onze met 9 punten rijk gevulde voetbaltassen pakken om terug te keren naar huis. Pub ’69 zullen we rechts laten liggen, das war einmal. Ik kijk nog even naar de donkere dug-outs, volgens mij van die oude, voormalige bushokjes, en zie coach Zomer weer tevreden met zijn armen over elkaar zitten, genietend met glimmende pretoogjes van oogstrelend combinatievoetbal. Het was een magische voetbalavond in Winsum. Binnenkort vertonen de 45+-ers voor het laatst dit jaar hun kunsten in Middelstum. Hopelijk met allemaal eigen selectiespelers, inclusief leider Boskamp…