Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Gre de Hek-Slager, 71 jaar, geboren in Westeremden waar ik tot mijn 20e heb gewoond. Toen zijn we met het gezin Slager naar de Burgemeester van Ankenweg in Middelstum verhuisd. Dat kwam goed uit want ik werkte ook in Middelstum. Na 9 jaar aan deze Golden Streek te hebben gewoond, volgde 4 jaar Kwekerstraat en uiteindelijk wonen we nu al weer 40 jaar aan de Hemonystraat.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben inmiddels 44 jaar getrouwd met Cor de Hek die oorspronkelijk uit Rotterdam komt. Ik heb hem in Italië leren kennen, tijdens een reis met een christelijke reisvereniging. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik was daar met een vriendin, Cor met zijn broer. Dit was in 1966. Cor is in 1968 in Middelstum komen wonen en in 1970 zijn we getrouwd.
Mijn man werkte in de zuivelindustrie voor een bedrijf dat oorspronkelijk in Groningen gevestigd was maar inmiddels in Houten zetelt. Hij reisde voor zijn werk de hele wereld over: Colombia, Zweden, Ierland, Kenia enz. enz.. Eerst als service monteur later als verkoper.
We zijn in het rijke bezit van 2 zonen en 1 kleinkind. In maart kreeg onze jongste telg Peter, samen met Lianda, een zoon, Yorick genaamd. Voor ons een niet meer verwacht cadeautje. Onze kleinzoon is een prachtig kereltje!
Wat is uw voormalig beroep?
Ik ben begonnen bij de Auto Onderlinge in Groningen om daarna bij de Groninger Financieringsbank, de voorloper van Aegon, te gaan werken. Deze bank was gevestigd in het pand waar nu Haarsalon Marthi zit, vlak bij de brug richting Kantens. Ik ben hier in 1964 begonnen met werken. In 1972 verhuisde het financiële gedeelte naar Amsterdam, toen stopte dit werk voor mij.
Ook in de zestiger jaren had ik handwerken al als hobby. Na werktijd heb ik tijdens de avonduren de Akte K en U gehaald. De K staat voor nuttige handwerken en de U voor fraaie handwerken. Na het behalen van mijn diploma werd ik door een vertegenwoordiger van de christelijke lagere school in Kantens gevraagd of ik wel voor hun school wilde werken als lerares handwerken. Dit heb ik enige jaren gecombineerd met het financiële werk. Dat ging in die tijd vrij gemakkelijk.
In Kantens werkte ik 1 middag, later gaf ik ook 2 middagen les in Westeremden om uiteindelijk in Stedum te eindigen waar ik 3 middagen handwerken en handenarbeid gaf aan de Crangeborg school. Mijn moeder paste in die tijd op onze kinderen toen ze nog jong waren. Aanvankelijk gaf ik alleen brei- en haakles aan meisjes. Later moest ik ook de jongens bezighouden en toen heb ik de activiteiten uitgebreid met kleien, figuurzagen e.d.. Maar het kwam ook wel voor hoor dat een jongen rustig in de hoek van de klas zat te breien of aan het vingerhaken was.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik ben in 2005 op 62-jarige leeftijd gestopt na 40 jaar als handwerkjuf aan het werk te zijn geweest. In die tijd kon je er nog op die leeftijd uit. Ik miste mijn werk het eerste half jaar na mijn pensionering wel. Geen collega’s meer en geen kinderen om mij heen, dat was best even wennen. Maar op den duur raak je dit gevoel kwijt.
Ik werd actief in het verenigingsleven, zo sloot ik mij aan bij de Vrouwenraad. Verder ben ik kerkelijk actief bij de Zendingscommissie. Ook ging ik in die tijd 2 x per week naar mijn moeder die verzorgd werd in Solwerd in Appingedam. Tegenwoordig ben ik nog druk in de weer met het handwerken en verder mag ik graag in de tuin werken. Ook pas ik 1 dag in de week op Yorick.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Eigenlijk wel de standaarddingen als onze trouwdag en de geboorte van de kinderen en onlangs de geboorte van Yorick. Ook heb ik in 2007 erg genoten van een vakantie in Spanje, samen met Cor en mijn zwager en schoonzus. Hoewel ik niet echt een vakantieganger ben, was dit achteraf gezien toch wel mijn mooiste vakantie. Dit zal ook wel door de dierbare herinneringen komen want een half jaar later overleed mijn zwager ten gevolge van een ernstig ongeval.
En de dieptepunten?
Mijn vader is verongelukt door een trap van een paard tegen zijn slaap. Hij is niet meer bij kennis geweest. Ik vind het heel jammer dat ik hem niet gekend heb. Het ongeval was in 1945, ik was 2 jaar. Mijn zusje net 7 weken. Ik ben mijn moeder heel dankbaar dat ik na de lagere school naar de MULO in Loppersum mocht waardoor ik ook mijn vervolgdiploma’s kon halen. Als weduwe met een eigen huis moest mijn moeder keihard werken om dit te kunnen realiseren.
In 2007 ging Cor met pensioen. Ondanks dit heuglijk feit werd 2007 toch een heel zwaar jaar. Bij mij werd borstkanker geconstateerd, Cor kreeg een soort van maagbloeding, het was een tijdje kantje boord. Tot overmaat van ramp overleed zijn broer door een tragisch ongeval. Al met al een zorgelijk en heftig jaar. Gelukkig zijn Cor en ik nu beiden weer gezond.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb een magnifiek afscheid gekregen in Stedum op de Crangeborg. Bij de kerk in Stedum werd ik al opgewacht en naar school begeleid. Daar was het de hele middag gezelligheid met allerlei spelletjes, broodjes knakworst, een clown, een mooie spandoek enz. enz.. Een onvergetelijke dag voor mij. ’s Avonds nam ik afscheid van de ouders. Met het personeel en aanhang hebben we nog gezellig gegeten in De Valk.
Toen Cor nog werkte, organiseerde zijn bedrijf altijd prachtige personeelsfeesten. Zo zijn we keer een weekend in Valkenburg geweest, we logeerden in een klein kasteeltje. Tot onze verrassing werden we gesommeerd om ons om te kleden. We kregen adellijke kleding aangemeten en zo gingen we dineren. Geweldig om een keer mee te mogen maken.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Als je deze vraag aan mijn man zou stellen dan zou hij ongetwijfeld gezegd hebben dat hij nog wel eens naar Aruba zou willen waar hij vroeger 15 maand als marinier gediend heeft. Daar ik van tuinieren hou, zou ik best nog wel eens van die mooie tuinen in Engeland willen bezoeken. Of naar mooie musicals gaan. Inmiddels ben ik al wel naar een stuk of tien musicals geweest. Daar zaten bekende namen bij als My fair Lady, Mary Poppins en Mamma Mia om wat voorbeelden te noemen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb van heel weinig dingen spijt. Misschien hadden we ons huis in één keer grondig moeten verbouwen in plaats van in verschillende etappes. Maar ze zeggen toch altijd dat je een huis in 2 x keer bouwt, haha.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik denk een 8 of een 9. Ieder mens beleeft zijn hoogte- en zijn dieptepunten. Ik ben dankbaar dat Cor en ik nog bij elkaar mogen zijn in goede gezondheid.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik vind zo’n interview eigenlijk helemaal niets maar ik heb het gedaan omdat jij het bent. Bij een vreemde was dit nooit gebeurd!