Johan Staal van Puurvoetbalonline heeft gelijk. In het amateurvoetbal wordt nog het puurste voetbal gespeeld. Ver weg van het grote geld, de waanzin van de topclubs. De clubs waar spelers op de tribune zitten waar onze vaderlandse top 3 een moord voor zouden doen. Toch gaat het er ook in de krochten van het amateurvoetbal soms heftig aan toe. Ook daar is voetbal soms oorlog. Gelukkig komt doorgaans na het laatste fluitsignaal de realiteitszin snel weer terug. En het besef dat, hoe je het ook wendt of keert, voetbal ook maar een spelletje is. Zaterdag 6 september mocht ook Middelstum 4 weer los voor hun seizoensouverture. Een prachtig affiche tegen SV Bedum 8, een streekderby derhalve…
“Er zijn dit seizoen spelers genoeg voor 4 elftallen!” Inmiddels loop ik ruim 30 jaar mee in de voetballerij. En dus weet ik dat je dit soort uitspraken soms met een korreltje zout moet nemen. Nadat de eerste 3 elftallen hun spelers op papier hebben staan, is de uit te putten ruif van elftalbegeleider De Bont van Middelstum 4 slechts gevuld met 12 namen. Met daarbij gevoegd 2 twijfelgevallen. Eén speler die waarschijnlijk door drukke werkzaamheden verstek moet laten gaan en één zeker wel getalenteerde speler die de Nederlandse taal nog niet helemaal machtig is. Ik ben benieuwd of hij de aanwijzing “even in het hokje kijken in welk elftal je zit” begrijpt. Helaas komt mijn somber voorgevoel uit. Zaterdagmiddag om 13.45 uur vertrekken we met 10 spelers.
Gelukkig spelen onze vrienden van Middelstum 3 hun wedstrijd om 12.15 uur in Stedum. Een noodoproep via WhatsApp doet wonderen. Oud teamgenoten Eric en Kees komen om 14.31 uur aanspoeden en kunnen direct vol aan de bak. En nee, we spelen op dat moment niet met 12 man. Helaas is onze debutant Ron, hij maakte op de trainingen een bijzonder sterke en gretige indruk, na zijn eerste wedstrijdbalcontact in 2 jaar al na één actie uitgeschakeld. Een ziekenhuisbal van onze gretige voorste mid-mid komt iets achter Ron terecht en bij het ‘bijdraaien’ knapt er iets in zijn knie. Een bijzonder treurig einde van een bewogen rentree: Ron, sterkte!
Omdat ieder nadeel toch ook weer zijn voordeel heeft, past dit oponthoud precies in ons straatje. Het team is weer een elftal en Eric (die er al 70 minuten op heeft zitten) posteert zichzelf in de spits. Geen staaltje van zelfoverschatting gelukkig want zijn eerste balcontact is er één om in te lijsten. Na een goede aanname knalt hij de bal snoeihard in de verste hoek: 0-1. Halverwege helft 1 komt er nog een oud-teamgenoot van ons het veld in hobbelen. Maar in zijn geval draagt hij een ander kleur shirt want Haijo verhuisde vorig jaar naar Bedum. En op slag van rust dient hij ons een gevoelige tik toe. Onze rechtsback weet op het moment van instappen al dat hij dit niet had moeten doen. Onze laatste man, Jan, wil de bal wegmaaien maar raakt het leder helemaal verkeerd waardoor rechtsback Henk van Bedum de bal vanaf één meter in een leeg doel kan tikken. Met deze 1-1 gaan we de rust in…
Gelukkig zijn er in de loop van helft 1 nog 3 ‘verse’ krachten aan komen sluipen. Zo kunnen in een overvolle kleedkamer, met 2 teams schaften is het even schipperen qua ruimte, direct vernemen dat ze vol aan de bak moeten. Onze keeper verrichtte enige miraculeuze reddingen in de eerste helft maar komt niet ongeschonden uit de strijd waardoor Bram zijn felgele shirt aan moet trekken. Onze spits heeft ook nog andere beslommeringen en kan mooi zijn geblesseerde buurman mee naar huis nemen. Voor de 3e wisselbeurt zijn ook genoeg liefhebbers maar onze altijd koele elftalbegeleider besluit om zelf maar te gaan vlaggen.
We beginnen ijzersterk aan helft 2. Een verkoelend buitje verkwikt onze daden. Mijn directe tegenstander Haijo is even in geen velden of wegen te zien en dit resulteert in een voorzet die door verliezend coach Marten binnen wordt getikt. Zijn 2e deze middag. Een terechte 1-2 prijkt op het scorebord van veld 1 waar D’ Olde Veste ook net scoort tegen Bedum 1. Even lijkt het er op dat we voor het eerst sinds lange tijd 3 punten mee kunnen nemen bij onze uitangstgegner. En dan, een ziedend schot op doel, onze voorstopper die zijn rug er in draait en daarbij zijn arm omhoogsteekt waar natuurlijk net de bal tegen aan komt. Penalty, beslist de scheidsrechter. De rapen zijn gaar. Hoewel onfortuinlijk en zeker geen bewuste handsbal kun je hem geven. Zuur is het wel maar daar heeft Otto geen boodschap aan. Hij krult de bal in de rechterbovenhoek: 2-2. Deze stand staat binnen de kortste keren ook weer langs het hoofdveld op het scorebord.
De sfeer wordt ondanks het buitje wat grimmiger. Onze verbaal sterke mid-mid laat in woord en gebaar merken dat hij het niet helemaal met de beslissing van de scheids eens is. Hij mag na een gele kaart 10 minuten langs de lijn over zijn zonden nadenken. Toch zijn we zeker ook in die fase niet de mindere. De trainer had zich onsterfelijk kunnen maken maar mist voor open doel en ook aan de andere kant vallen de nodige kansen te noteren.
Maar dan zet onze mid-mid zijn sliding iets (?) te laat in. Otto weet dat ook hij maandag weer aan het werk moet en is niet gediend van deze schop tegen zijn schenen. Incasseren maar ook uitdelen dus. Onze geblesseerde keeper laat zich ook niet onbetuigd, de grens schreeuwt verontwaardigd dat hij altijd eerlijk is en de scheidsrechter is verstandig. Hij pakt de bal en blaast drie keer op zijn fluitje. Als de kruitdampen zijn opgetrokken zie ik dat er ook op het hoofdveld negentig minuten en de eindstand 2-2 op het scorebord staan. Handjes worden geschud, de oude jongens krentenbrood gegeten. Veel geschreeuw, weinig wol maar wel de eerste wedstrijdpunt van het seizoen 2014/2015 voor beide teams. Tot over een half jaar in Middelstum jongens voor deel 2 van deze streekderby! Ik ben benieuwd welke spelers dan weer hun opwachting maken aan beide kanten…