Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Ria Smid-Plenter, 69 jaar, geboren en getogen in de stad Groningen. De stad waarin ik mijn hele leven al met veel plezier woon. Ik heb dus nooit de behoefte gevoeld om elders te gaan wonen.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik ben begonnen als verkoopster bij de V&D in Groningen, hier heb ik 5 jaar gewerkt. Daarna werd ik interieurverzorgster bij apotheek Sissing aan de Grote Markt in Groningen, al met al 21 jaar. De schoonmaakwerkzaamheden combineerde ik met een baan bij de Hanzehogeschool in Groningen. Tien jaar lang heb ik ’s morgens en ’s avonds de rommel van de studenten opgeruimd. Het blijkt dus wel dat ik voor mijn tijd in Vita Nova nooit in de horeca gewerkt heb.
In 1995 zijn Roelof en ik begonnen als beheerders/zelfstandig ondernemers van Vita Nova. We hebben daar een prachtige tijd beleefd. In het begin was het best wel moeilijk, de activiteitenagenda was leeg. Gelukkig kwamen de verschillende clubs en verenigingen snel weer terug, ze moesten ons als ‘Stadjers’ natuurlijk eerst leren kennen. We hebben met iedereen een leuke tijd gehad, ook met de jeugd. Man, ik had nog nooit een pilsje getapt, dat moest ik ook nog leren. Roelf Grommers, zoon van caféhouder Grommers, heeft mij dit geleerd. Eerst eentje, daarna vijf tegelijk. Het was even wennen maar uiteindelijk heb ik dit onder de knie gekregen, haha…
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ook heel goed gelukkig hoewel het aanvankelijk heel raar voelde. Voor die tijd waren we natuurlijk dagelijks in Vita Nova te vinden en nu konden we maar zo een dagje in de stad rondlopen zonder verplichtingen. Maar we hebben ons nog geen moment verveeld. We geven nog steeds danslessen, ook aan ouderen, in Appingedam en Assen. Zelf geef ik stoelgymnastiek bij ons in de ouderenflat, puur vrijwilligerswerk natuurlijk. Lekker met je armen en benen bewegen, je kunt het zittend doen en bent toch in beweging.
Zomers gaan we vaak met de caravan op stap naar Frankrijk, Kroatië, Tsjechië of Duitsland. Dit jaar hebben we 6 weken doorgebracht in Puy de Dome, gelegen in het centraal-zuidelijk deel van Frankrijk. Heerlijk relaxen. Uiteraard gaat de hond ook mee. Een heerlijk dikke schat, die gewoon lekker voor de caravan blijft liggen. Hij loopt niet weg hoor. Dat doet Roelof ook niet, ze hebben het veel te goed bij mij, haha…
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind beschouw ik als grote hoogtepunten in mijn leven. Daarnaast mijn gehele tijd in Vita Nova. Wat een diversiteit, ook aan mensen. Ik weet nog wel dat ze in het begin tegen ons zeiden. “Ook jullie zijn hier zo weer weg.” Maar daar is geen sprake van geweest. De soos, de vrouwenvereniging, de biljartvereniging, ze wisten ons gelukkig allemaal weer te vinden. Ook het werken in de cafetaria vond ik leuk om te doen. Er is nooit één dag geweest dat ik met tegenzin aan het werk ben gegaan in Middelstum.
En de dieptepunten?
Dat zijn er gelukkig niet zo heel veel geweest. Wel werd ik in 1999, in Vita Nova nog wel, getroffen door een hartinfarct. Ik weet het nog heel goed, het gebeurde toen ik pindasaus aan het maken was. Eigenlijk mocht ik het werk helemaal niet meer doen maar als ondernemer moet je gewoon doorgaan. Ik ben een 3e van mijn hartcapaciteit kwijtgeraakt, daarnaast 2 x gedotterd en inmiddels in het bezit van een ICD-kastje. Gelukkig was ik vrij snel weer helemaal in de running. Ik vond het ook moeilijk om dingen uit handen te geven. Dochter Karin hielp ons toen heel goed mee, zij wist ook precies wat er gebeuren moest.
Het was voor ons ook een hele klap toen zowel dochter Karin als schoonzoon Richard tegelijk door kanker getroffen werden. Toen we het nieuws van Karin hoorden waren we net op vakantie. Ze durfde het eerst niet eens te vertellen omdat ze onze vakantie niet wilde bederven. Maar toen we het nieuws hoorden zijn we direct weer teruggegaan, we vonden het verschrikkelijk. Als klap op de vuurpijl kreeg Richard ook nog eens zo’n vreselijk bericht, zoiets verzin je toch niet? Gelukkig gaat het nu weer heel goed met beiden!
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Henk van der Molen van Pomp had te horen gekregen dat er bij ons was ingebroken. Ik weet nog heel goed dat hij de foyer binnen kwam stormen. Het was er druk, de toneelvereniging had net pauze. We hoefden ons geen zorgen meer te maken, zo zei hij, ook boven was het rustig. Hij had zelfs met zijn geweer in de aanslag op het dak rondgekeken. Zijn voetsporen waren nog duidelijk zichtbaar in de sneeuw.
Henk was toch al een heel markant man. Toen zijn huis was afgebrand en de verzekering het geld had uitgekeerd stond hij met een volle portemonnee aan de bar te zwaaien. We hebben hem toen gewaarschuwd om hier mee op te passen maar dit was natuurlijk niet nodig. Toen we de dag er op weer bij Vita Nova arriveerden zagen we voor de deur een portemonnee liggen. Aan de bankpassen was te zien dat het Henk zijn knip was. En dus ging ik naar Pomp. ‘Daar komt vrouw Vita Nova aan’, riep Hendrik al van verre. “Wil je mijn afgebrande huis zien?”. Ik gaf hem toen zijn portemonnee terug en hij stak deze zonder de inhoud te controleren zo weer in zijn broekzak. Hij zou ons wel blind vertrouwd hebben, haha.
Maar hij kon ook heel spontaan zijn hoor. Zo kreeg ik ooit eens een vingerplant van hem, vol met hartjes. En Roelof kreeg een doos sigaren. Zulke spontane dingen overkwamen ons regelmatig in Middelstum, prachtig. En moeten we het nog hebben over een man die zo maar een glas met schoonmaakmiddel naar binnen werkte omdat hij dacht dat het om bessenjus ging? (Laat maar zitten Ria, als ik daaraan terug denk word ik al weer beroerd, haha. Gelukkig bracht een vinger in de strot snel uitkomst….)
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Wat we nu doen bevalt ons prima. Danslessen geven, op reis gaan tijdens de zomer, heerlijk. Het lekker rustig aan doen en veel wandelen met de hond, het gaat ons goed naar de zin.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van. Toen ik 15 jaar was leerde ik Roelof kennen die toen 17 was. Hij was mijn eerste grote vlam, tevens de laatste. Volgend jaar zijn we dus 50 jaar getrouwd als we het mogen beleven. Er wordt mij wel eens gevraagd of ik nog steeds bij mijn man ben. Dat vind ik zo’n rare vraag. Tegenwoordig lijkt het wel of mensen steeds sneller uit elkaar gaan. Soms gaat het wel eens te gemakkelijk, vind ik. Wat dat betreft geven wij het goede voorbeeld.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Al met al hebben we nooit lang grote problemen gehad in ons leven. Nu het met onze dochter en schoonzoon ook weer goed gaat, wil ik mijn leven wel een dikke 9 geven!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik ben blij dat Vita Nova in goede handen terechtgekomen is en dat dochter Karin er nog steeds werkt. Ik kan me de overdracht nog heel goed herinneren. Mark Willem stond met tranen in zijn ogen te kijken toen we hem de sleutels overhandigden en weggingen. ’t Is ook een lief jong hè, en netjes! Hij heeft er een prachtig pand van gemaakt. We hadden wat dat betreft geen betere opvolger kunnen wensen!