Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Veeboer en melkcontroleur Tom Meijer

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Mijn naam is Tom Meijer, ik ben 74 jaar en woon sinds 1963 op deze boerderij in Westerwijtwerd. Geboren in 1940 in de Schoolstraat te Middelstum waar mijn vader groentehandelaar was. Wij hadden een grote schuur bij ons huis waar ik in de loop der jaren steeds intensiever bezig ging met het mesten van kalveren. Ik ben tijdens mijn werkzaamheden op de boerderij van boer Buist in Westerwijtwerd een echte ‘koufan’ geworden. Het begon met één kalfje maar de veestapel breidde zich gestaag uit.

In 1963 kwam deze boerderij te koop en na veel vijven en zessen heb ik besloten om tot koop over te gaan. De nu nog steeds aanwezige schuur is er in de jaren ’64 en ’65 bijgebouwd. Tot 1978 hield ik mij bezig met het mesten en slachten van koeien. Toen de opbrengst gestaag minder werd heb ik in 1978 land bij de boerderij gekocht. Tot 1998 hebben daar ongeveer 30 koeien rondgelopen. In dat jaar heb ik het land en de koeien verkocht. Nu heb ik alleen nog wat schapen en kippen.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben in 1967 getrouwd met Fykje Schut. Zij komt oorspronkelijk uit Hoogezand en woonde op een schip/woonboot. Haar ouders trokken regelmatig verder met het schip en zo kwam Fykje terecht in Winsum. Daar heb ik haar op 16e jarige leeftijd ontmoet bij de boer waarvoor ze werkte. Ik kwam daar om een kalf te kopen. Maar dit kalf bleek niet gezond te zijn, dat kon ik voelen. De boer hield voet bij stuk en vertelde dikke verhalen dat er niets aan de hand was. Fykje wist ook wel beter en vertelde mij later dat het beest 14 dagen later overleed. Fykje: ‘Je moet altijd eerlijk blijven, wat er ook gebeurt!’.

In 1967 zijn we dus getrouwd en we hebben 2 kinderen gekregen. Zoon Jurrie is economist, daar zijn er niet veel van in Nederland. Hij heeft econometrie gestudeerd en woont en werkt nu als financieel analist in Rotterdam. Dochter Klara woont in Assen, is bejaardenverzorgster en heeft een zoon en dochter van 14 en 10 jaar oud.

Wat is uw voormalig beroep?

Naast veeboer ben ik ook jarenlang melker geweest bij verschillende boeren. Wat dat betreft heb ik vele beroepen gehad, zo ben ik ook nog wel boerenkool(mouse)droger geweest bij boer Rooda. In 1970 ben ik melkcontroleur geworden, dit heb ik 30 jaar gedaan. Ik ging hiervoor bij verschillende boeren in de omtrek langs om ’s morgens en ’s avonds melkmonsters te nemen. Hier werd dan het eiwit- en vetgehalte van bepaald. Fykje melkte in die tijd onze koeien. Het boerenleven zit ook een beetje in haar genen, haar opa had ook het nodige land in de buurt van Uithuizermeeden. Onze kleinkinderen zijn inmiddels ook helemaal gek op beesten.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Prima, vooral in het begin was er werk genoeg op en om de boerderij. Of ik was bij anderen aan het werk. Dat wordt nu allemaal wat minder. Wel besteed ik dagelijks nog de nodige zorg aan onze kippen en schapen. Op den duur was het onderhouden van een grote veestapel fysiek ook geen haalbare kaart meer. Fykje heeft last van botontkalking en ik ben onder een koe terecht gekomen die zich spontaan boven op mij liet zakken terwijl ik in de stal bezig was.

We hadden geen opvolger voor onze boerderij. Dan heb je op den duur de keuze: of groter worden of de boel verkopen. De grond was toentertijd duur en we hebben het voor een goede prijs verkocht. Daar hebben we het best wel stoer mee gehad, de verkoop ging niet zonder slag of stoot. Je raakt toch een stukje van je eigen leven kwijt. Nu hebben we om het avontuur nog 1 bunder land over.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Ach, ik ben nooit een held in de hoogte geweest dus wat moet ik hier van zeggen? Ik kon altijd wel genieten wanneer het goed ging met het bedrijf maar dit ging vaak met pieken en dalen. Gewoon en eerlijk blijven, dat zijn altijd mijn motto’s geweest. Ik heb altijd mijn schulden afbetaald en de mensen die op het bedrijf kwamen werken betaald. Wij zijn ook geen vakantiegangers. Af en toe gaan we wel een dagje weg maar we komen graag ’s avonds weer thuis. Eigenlijk hebben we nu alle dagen vakantie, er is niets wat ons opjaagt.

En de dieptepunten?

Het is twee keer voorgekomen dat we onze dieren niet op tijd konden verkopen omdat ze over de top waren en dan wordt de kwaliteit minder. Dit was tijdens de MKZ-crisis en met de hormonenkwestie, het heeft ons veel geld gekost. Je zult het willen geloven of niet maar mestkalveren bestaan voor wel 80% uit vocht. Wanneer een kalf naar bijvoorbeeld Naaldwijk getransporteerd wordt dan verliest het onderweg wel 3 kilogram lichaamsgewicht door vochtverlies.

Wat dat betreft is het koeien onderhouden een vak apart. We keken altijd even naar de ontlasting. Via een gang achter de koeien was dit mogelijk. Eventueel pasten wij het voer aan wanneer de poep bijvoorbeeld te dik of te dun was. De koeien herkenden ons aan onze stem en voetstappen. Als er bijvoorbeeld iemand van de melkfabriek langskwam om onze veestapel te controleren dan waren de dieren soms dagenlang onrustig. Wat dat betreft steekt het voederen heel nauw.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Wanneer je bij boeren langs moest om de melk te controleren dan leverde dit wel eens strijd op. Je had wat dat betreft af en toe wel te maken met secreten. Vaak kon ik met de grootste lastposten altijd wel lezen en schrijven. Ik ging direct op mijn strepen staan, dat hielp vaak wel. Ruzie heb ik dan ook nooit gehad. Als het zover dreigde te komen dan ging ik gewoon weg. Ik zei dan tegen de baas: ‘Stuur daar maar een ander heen, want daar kom ik nooit weer!’. Daar was hij dan wel wat franterig over maar dat was dan niet anders. Ik laat me niet belazeren.

Sommige konden ‘wel klok kieken moar je kon der gain afsproaken met moaken’, daar kon je op elk tijdstip wel heen gaan. Anderen moest ik uit bed trommelen maar daar had ik weinig trek in, dan ging ik gewoon weer naar huis. Ook moest ik soms wel eens heel lang wachten voordat ik de monsters kon trekken. Bij één boer was het op den duur al 10 uur ’s avonds toen zijn vrouw er aan kwam met 1 kop koffie. “Deze is voor mijn man!” Ik deed dan net alsof ik dat niet verstaan had en zoop de man zijn koffie op. Maar sinds die tijd kreeg ik als enige controleur elke keer koffie wanneer ik langskwam.

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

“Ach, ik lummel nu lekker een beetje om.” Ik vind het prima om af en toe eens een dag ergens heen te gaan. Tegenwoordig gaan we vaak naar Assen want Klara heeft sinds driekwart jaar tumoren in haar longen, gelukkig wel goedaardig, maar toch. Waar nodig doen we dan klusjes voor haar, boodschapjes doen en dergelijke. Ik vind het allemaal prima zo, hoef niet zo nodig nog wereldreizen te maken o.i.d..

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Ik zou het echt niet weten.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Ik ben dik tevreden, dus een 8. Ik heb wel eens van een andere boer gehoord dat je af en toe wat geluk moet hebben anders blijf je het hele leven aan het knoeien. In het begin heb ik wel wat pech gehad maar later ging het gelukkig een stuk beter.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Zeven jaar geleden is Fykje van de trap afgevallen en voor de dood weggehaald. Ze heeft 3 weken op Intensive Care gelegen en moest daarna lang thuis verder herstellen. ‘Gelukkig zit ze goed in het vlees, mede daardoor is het goed afgelopen.’ Daar ben ik allang blij mee.

Dit is wat mij betreft onze laatste stee, hopelijk hoeven we hier nooit meer weg. Maar ze zijn tegenwoordig zo aan het beknibbelen in de zorg. ‘Ach, als ze niet meer weten wat ze met ons aanmoeten dan joagen ze ons maar Noordzee ien!’ Anders doe ik dat zelf wel, als ik dan nog rijden kan tenminste…

 

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69