Tja, en dan krijg je een inbox bericht via Facebook. Bert Koster, wat zou die nou moeten? Ik ken Bert doordat ik een aantal jaar geleden regelmatig in Middelstum te vinden was. Veel contact was er de laatste tijd niet meer, af en toe een ‘vind ik leuk’ op Facebook of een reactie onder een status/foto. Ik heb meegekregen dat Bert een site heeft waar hij met regelmaat ook ‘gasten’ een column op laat schrijven. Maar ik had nooit verwacht dat hij mij daarvoor zou vragen…
Ik was meteen enthousiast, leuk! Dat doe ik wel even… Dat ‘even’ lijkt toch wel lastig, want waar schrijf je over? De tijd verstrijkt en volgens mij wordt Bert ook een beetje zenuwachtig. Eind juli en nog steeds niets ontvangen. Ik krijg wederom een inbox of het me gaat lukken om aan het einde van de week mijn gastcolumn aan te leveren? Zijn bericht eindigt met: ‘Ps. Jammer van de FC, maar het was vast een leuk tripje naar Aberdeen.’ Stiekem denk ik dat het gewoon een tip was voor een onderwerp van mijn column.
Ik ben al een aantal jaren supporter van FC Groningen. Sinds 6 jaar een seizoenkaart, met regelmaat bezoek ik uitwedstrijden en ben best fanatiek. Tijdens het bezoeken van uitwedstrijden, waar je veel dezelfde gezichten ziet, leer je mensen kennen. Door de jaren heen hebben we een redelijk vast groepje gevormd met wie we (uit)wedstrijden bezoeken. Zelf was ik nog nooit met Fc Groningen Europa in geweest, dit werd een wens. Want de verhalen over bijvoorbeeld Fiorentina en Belgrado zijn fantastisch.
Na 7 jaar werd eindelijk weer eens de play offs gewonnen en eindelijk mogen ‘we’ ‘Europa in’. Feestje op de Grote Markt en dan het lange wachten op de loting. Laten we eerlijk zijn, 3de voorronde Europa League, de kans dat je een club uit Kazachstan, Azerbeidjan of een ander onaantrekkelijk (voetbal)land loot is vrij groot. Blij toe dat het na de loting Schotland of Letland was geworden. De nodige groepsapps worden aangemaakt en er worden reisplannen gemaakt. Nog voordat de 1e wedstrijd tussen Aberdeen FC en Daugava Riga gespeeld wordt, hebben we in Aberdeen een appartementje besproken en een deel van ons gezelschap heeft de vlucht ook al geboekt. Om niet je geld te verliezen zetten we via Unibet een aantal euro in op Daugava Riga, de uitbetalingen zijn gunstig en zo sluiten we een relatief goedkope annuleringsverzekering af.
Op 16 juli vliegen we met z’n vieren van Amsterdam naar Frankfurt om vervolgens door te vliegen naar Aberdeen. Aan het begin van de avond besluiten we richting het centrum te lopen, waar zich al een mooie groep supporters heeft verzameld. Het is gezellig. Samen een biertje drinken, een hapje eten met kennissen via ‘de FC’ of met mensen die je nog nooit hebt gezien. Een gesprek is makkelijk begonnen, aan bijna elke tafel is de eerste vraag; ‘Hoe zijn jullie hier gekomen?’ Er komen zoveel verschillende verhalen voorbij, fantastisch! Het gevoel waarover mij altijd verteld is tijdens verhalen over Europees voetbal voel ik.
Het besef komt pas de volgende dag, een plein in Aberdeen stroomt vol met Groningen supporters. Er wordt gezongen, een biertje gedronken. Normaal gesproken ben ik altijd nerveus voor wedstrijden maar om eerlijk te zijn ben ik daar in Aberdeen totaal niet mee bezig. Het gevoel van er bij zijn, eindelijk (weer) Europees voetbal voor ‘onze club’ overheerst.
Als om ongeveer 18 uur de Groningen supporters besluiten naar het stadion te lopen, blijf ik met een handje vol supporters achter op het plein. We lopen er later wel achteraan. ongeveer een kwartier voor de wedstijd komen we aan bij het stadion. Het is nog even spannend of we de aftrap wel mee gaan maken. Op de een of andere manier zijn er niet genoeg toegangskaarten geleverd aan de stewerds van FC Groningen, wat betekend dat we van de politie niet door mogen lopen richting de toegangspoortjes. Even schiet het door mijn hoofd dat ik de wedstrijd niet te zien zou krijgen. Gelukkig valt dit mee en komen we letterlijk tijdens de aftrap de trinune opgelopen. Een prachtig, oud stadion. Wanneer je naar links kijkt, tuur je de wijk in en rechts zie je de zee. Prachtig!
Na de wedstrijd gaan we in een lange stoet terug naar het centrum, waar iedereen vrij snel zijn eigen gang gaat en zich verspreidt over de stad. Ik besluit het niet te laat te maken, de volgende dag reizen we via Oslo weer terug naar Nederland.
Het voetbal en de uitslag waren niet fantastisch, maar de trip en alle indrukken daarom heen waren dit wel. Helaas heeft het Europese avontuur niet langer geduurd dan de 2 wedstrijden tegen Aberdeen FC. Jammer, maar het tripje, het gevoel en de ervaring van het bezoeken van een uitwedstrijd van mijn club in de Europa League neemt niemand mij ooit meer af!
(De uit Ulrum afkomstige Yvonne van der Klei is een fanatiek voetbalfan. Naast hartstochtelijk supporter van de FC Groningen voetbalt ze zelf ook bij de Friese voetbalclub De Lauwers.)