Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Jaap Nienhuis (Jopke Nainhoes)

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Ik ben Jaap Nienhuis, geboren 20-10-1935 in Groningen. Ik heb mijn eerste halve levensjaar onbewust in Zuidwolde doorgebracht en ben daarna getogen in Usquert waar ik nu nog steeds woon. Mijn vader werd in 1936 boer in Usquert op Klooster Wijtwerd, zodoende ben ik hier terechtgekomen.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben in 1963, het jaar van de heroïsche Elfstedentocht maar daarover later meer, getrouwd met Netteke van Kampen. Vorig jaar hebben we dus ons 50-jarig huwelijksfeest gevierd. Samen hebben we 3 kinderen gekregen, 1 zoon en 2 dochters. Onze zoon is internationaal georiënteerd en heeft op of in IJsland een Mexicaanse schone ontmoet. Hij werkt overigens bij de ING bank in Amsterdam. Onze oudste dochter is consultatiebureauarts (potjedokter) in Friesland, in Grouw om precies te zijn. De jongste dochter werkt bij de GGD en woont betrekkelijk dichtbij in Eenrum. Inmiddels zijn we in het rijke bezit van 7 kleinkinderen.

Wat is uw voormalig beroep?

Na 3 jaar HBS, volgde de middelbare landbouwschool. Daarna zat  ik 21 maand in militaire dienst. Daar heb ik mij af en toe wel eens opgevreten want mijn vader was al op leeftijd en had hulp nodig op de boerderij. Een voordeel van militaire dienst was wel dat ik er al mijn rijbewijzen heb gehaald, ik zat bij de aan- en afvoertroepen. Begonnen met een dagloon van 3 kwartjes overigens, geëindigd met anderhalve gulden per dag.

Daarna weer bij mijn vader op de boerderij gaan werken, de laatste 3 jaar als zelfstandig boer. Toen liep het huurcontract af. Ik kon toen veeboer worden op Westerdijkhorn maar 365 dagen lang, 2 keer per dag aan ‘dei tietjes trekken’ oftewel melken, trok mij niet echt. Ik ben toen gaan werken bij de coöperatieve werktuigenvereniging “Het Noorden” waar ik op den duur meewerkend bedrijfsleider werd. ‘Eigenlijk was ik één van de weinige loonwerkers met een vast inkomen’. In 1995 ben ik met pensioen gegaan.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Heel goed, maar ik ben dan ook alle dagen in de weer. Toen ik net gepensioneerd was, werd ik gebeld door een medewerker van TV Noord, of ik nog iemand wist die het dagelijks weerpraatje kon verzorgen. Toen ik zei dat ik net met pensioen was, merkte mijn gesprekspartner op dat hij dan niet verder hoefde te zoeken. Hoewel het weerpraatje maar een paar minuten opnametijd kostte, was ik wel alle dagen gebonden. Ook al omdat er geen vaste opnametijd was. En we kwamen natuurlijk door de hele provincie heen, het was dus best wel tijdrovend. Ik heb toen Derk Bosscher gevraagd of hij nog tijd had. ‘Ach, als ik nait huf te combinen, nait zaik of op vakantie ben, den heb ik zeeën aan tied’. En dus konden we dit beiden mooi om de dag doen.

Ik ben trouwens al vanaf 1975 bezig bij Radio Noord. In 1975 was ik er bij toen het eerste radioprogramma ‘Het Grunneger programma’ de lucht inging. Tegenwoordig is het vrij rustig op RTV Noord gebied. Doet niets, ik heb het nog steeds druk in het verenigingsleven. Zo ben ik actief bij de VVV in Usquert, zit ik in de Stichting Wielercomité en zing bij de Zielrietzangers. Ook ben ik jarenlang raadslid geweest namens Gemeentebelangen en heb dit zelfs gecombineerd, wat niet mocht volgens ‘Den Haag’, met de functie van brandweercommandant.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Uiteraard mijn bruiloft en de geboorte van de kinderen en de kleinkinderen. Maar misschien ook wel het uitrijden van de Elfstedentocht in 1963. Toen vond ik dit vooral een lange dag, later bleek dit een heroïsch gebeuren te zijn geweest. Ookal omdat ik vlak voor 24.00 uur als laatste binnenkwam. Er zijn dat jaar 10.000 schaatsers aan deze barre tocht begonnen en uiteindelijk maar 69 gefinisht. Enige jaren geleden is hier een sterk geromantiseerde film van gemaakt en hiervoor mocht ik zelfs nog opdraven bij Pauw en Witteman.

Het was ook wel wat natuurlijk. Om 21.00 uur stempelde ik nog af in Dokkum en daarna geloofden andere ijsmeesters het wel. In Oudkerk ben ik op ‘mien holtjes’ een eindje het dorp door gestruind naar de stempelaars die al lang en breed in de kroeg zaten. Achteraf had ik de tocht misschien nog beter rennend kunnen afleggen. Door de stuifsneeuw zag je op den duur ook niet meer waar je was.

Gelukkig reed ik in een klein groepje samen met iemand die de tocht al eerder gereden had, anders was ik waarschijnlijk hopeloos verdwaald. De tocht van 1985 heb ik gemist omdat ik het jaar ervoor onder een ‘bietenrooier’ terecht ben gekomen. De edities van 1986 en 1997 heb ik weer meegedaan en op mijn houtjes uitgereden. Ik ben begonnen met startnummer 345 maar heb nu nummer 33. Maar een nieuwe tocht trek ik niet meer hoor, ‘ik loop tegenwoordig op drank en sigoaren’.

Ook ben ik trots op de Koninklijke Onderscheiding die ik in 1995 tijdens het afzwaaien bij de werktuigenvereniging heb gekregen. Tevens heb ik op latere leeftijd mijn vliegbrevet gehaald waardoor ik nog een tijdje in een ULV-vliegtuig heb gevlogen. Tijdens mijn eerste les moesten we trouwens direct al een noodlanding maken. Maar de eerste keer dat ik op eigen kracht mijzelf van Moeder Aarde verhief zal ik nooit meer vergeten. ‘Dan voulst die een haile Piet natuurlijk.’ En ik heb zelfs nog 1 x de crazy races gewonnen in Zandeweer. Het jaar erop werd ik overigens al na 100 meter aan gort gereden.

En de dieptepunten?

Niet zo veel gelukkig. Kijk, dat je ‘ol luu’ komen te overlijden is natuurlijk erg, maar dat overkomt bijna iedereen en hoort bij het leven. Daarbij heb ik wel meer dierbaren verloren, bijvoorbeeld door tragische ongevallen. Moeilijk natuurlijk. Wat mij als boer en ‘loonbedrijfwerker’ altijd aan het hart ging, was wanneer er door slechte weersomstandigheden gewassen in de grond bleven zitten. Bij een extreem nat najaar moest je dan wel eens keuzes maken bij het oogsten. Een strop natuurlijk voor de desbetreffende boeren wiens oogst mislukte en iets wat je als loonbedrijf eigenlijk helemaal niet mee wil maken.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Ach, de zaterdagse Radio Noord uitzendingen waren natuurlijk altijd hilarisch om te mogen doen. Zo kreeg ik een keer op mijn kloten van de regisseur. Ik deed toen verslag van de Oldambtritten en stond vlak bij de finish maar door het lawaai van de speaker was ik niet te verstaan. En dus moest ik verder van de finish gaan staan maar daardoor kon ik niet zien wie gewonnen had. Ik vroeg toen aan een omstander of hij het wist maar ook hij had het niet gezien. De regisseur was des duivels natuurlijk. ‘Hoe kenst dat nou missen?’ Maar hij had me zelf bij de finish weggestuurd.

Een ander hilarisch maar ook pijnlijk moment overkwam mij in de molen van Zuurdijk. Vlak voordat we live de uitzending in zouden gaan, zakte ik namelijk door de stellingen. Ik kwam toen met mijn klokkenspel op een dwarsbalk terecht. ‘Als ik doaraan terugdenk dut mie ’t nog weer zeer…’

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

We hebben het ooit wel eens over de Trans Siberië tour gehad maar dat is er niet van gekomen. Je kunt dan per trein vanuit Moskou via Siberië naar China reizen. Maar ik ben heel gelukkig met mijn vrouw hier in Usquert en heb het druk met het dorpsgebeuren. En het geven van spreekbeurten, de teller staat inmiddels op 1800 avonden, bijvoorbeeld bij schaatsverenigingen. Geweldig om te doen. Beiden zijn we nooit echte vakantiegangers geweest. Mensen suggereren af en toe wel eens om een wereldreis te maken of om naar de Weissensee te gaan. Maar ik zie mij daar al schaatsen op mijn houtjes.

Vaak kwamen vakanties ook ‘nait oet’. Zo zouden we ooit eens naar Schier maar toen had ik het net druk met de bieten. Netteke is vorig jaar nog wel naar Barcelona geweest met mijn dochter. Dit n.a.v. ons 50-jarig huwelijk. Zelf hoefde ik niet zo nodig mee.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Dat ik niet eerder met vlieglessen en vliegen begonnen ben. Maar met 3 studerende kinderen en het werk bij het loonbedrijf kwam dit er niet van. Maar ach, ik heb veel geluk gehad met allerlei dingen. RTV Noord, ons prachtig huis, het rijke verenigingsleven. Ik heb niets te klagen hoor.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Vroeger was een 8 het hoogste cijfer wat je kon krijgen. Dit maakte ik niet vaak mee, alleen voor gymnastiek en vlijt. Tegenwoordig variëren de cijfers van 0 tot 10. Je krijgt zelfs digitale cijfers, een 5,5 bijvoorbeeld wat dan net voldoende is. Vroeger kreeg je dan of een 5 of een 6. Mijn leven een 10 geven vind ik dus teveel van het goede. Maar een 8 komt aardig in de buurt. ‘In mijn beleving nog steeds het hoogste cijfer’.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Ach, zullen we het hier maar bij laten? Ik ben een tevreden mens en heb alle mazzel van de wereld gehad. Maar nu je hier toch bent, kun je mooi een beetje reclame maken voor Usquert. Mijn vrouw zit in het Dorpsbelangenbestuur en is momenteel druk in de weer voor Monumentaal Usquert wat dit weekend losbarst. Het hele dorp staat in het teken van cultuur, kunst en muziek, exposities, voordrachten en curiosa. Meer informatie is te vinden op www.usquert.nl. Alex Vissering treedt bijvoorbeeld op en de Zielrietzangers. En over 14 dagen barst de kermis weer los. Usquert bruist dus en ik vind het mooi dat ik daar volop aan mee kan doen!

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69