(Henk Medema, medewerker sportzaken bij de gemeente Loppersum, behoort tot de beste voetballers die de V.V. Middelstum ooit gehad heeft. Uit onderstaand stukje blijkt wel dat het sportieve in zijn genen zit!)
Bert vroeg mij een tijdje geleden een stukje te schrijven, mocht zelf weten waarover. Vond dat in eerste instantie best wel lastig. Wat kan ik nou over mezelf schrijven, mailde ik hem terug. Na enige hints van Bert dan toch maar iets over het sporten schrijven. Mijn eerste aanraking met sport weet ik alleen via overlevering. Ik zou al op mijn vierde rondjes hebben geschaatst achter de kroeg van Derk Pik, dat was waar nu de winkel van de bakker staat. Kan mij hier zelf niets meer van herinneren. Op de lagere school was ik een klein ventje die altijd haantje de voorste met sport en spelletjes wilde zijn.
Als ik een keer met mijn ouders op een zondagmiddag door Middelstum liep, klom ik gedurende de tocht steeds in de lichtmasten en ging bovenin aan het horizontale deel hangen. Mijn moeder riep en schold de hele tijd dat ik naar beneden moest komen en dat niet weer mocht doen, omdat dat erg gevaarlijk was.In mijn kindertijd voetbalden we altijd op straat of op een grasveldje in de buurt. Kleine partijtjes, de bal hooghouden op voet, knie of hoofd. Ik kon er geen genoeg van krijgen. In mijn tijd werd je pas lid van de voetbalvereniging op je tiende of zo en kwam dan in de pupillen en daarna naar de junioren. In de pupillen en junioren won ons elftal erg vaak met dikke cijfers; we zijn vaak kampioen geweest. Dat betekende dan altijd patat eten in Vita Nova met trainer Feike vd Veen en zijn hulptrainers. Mijn opa beloofde mij op een gegeven moment een kwartje voor elk doelpunt die ik scoorde. Na één seizoen is hij hiermee gestopt, hij vond het te duur worden.
In de 70-er jaren waren zeskampen erg populair. Ik mocht hier gelukkig vaak aan meedoen. Eén van mijn favoriete onderdelen was de zeephelling, waar je snel en behendig voor moest zijn om boven te komen. Ik zat in de eerste klas van de Mavo toen ik gevraagd werd mee te doen met een zeskamp die in Middelstum werd gehouden. Na een spannende dag wonnen wij uiteindelijk de 1e prijs; een dagje Amsterdam met het vliegtuig heen en terug. Volgens mij had van ons team nog bijna niemand ooit gevlogen. Dat was dus een prachtige ervaring. Na een dagje Amsterdam gingen we ’s avonds terug naar Groningen. Boven Eelde was het echter heel erg mistig waardoor de piloot niet mocht landen. We hoorden later dat het vliegtuig vlak over het vliegveld had gevlogen. Er stonden veel familieleden en kennissen te wachten; ze hebben het vliegtuig wel gehoord maar niet gezien en moesten zonder ons weer naar huis. Zo vlogen wij dus terug naar Amsterdam. We hebben die nacht op kosten van de KLM in een superluxe, soort van Hilton Hotel overnacht. De volgende dag zijn we teruggereisd met de trein.
Tafeltennis was in mijn jeugdjaren met name in Middelstum een populaire sport. Dat kwam natuurlijk door Midstars met de gebroeders Jan en Anne Vlieg. Ik zie ze nog tafeltennissen in de garage van hun ouderlijke woning in de Hemonystraat. In de bovenzaal van Vita Nova werden jaarlijks kampioenschappen voor basisscholen georganiseerd. Omdat de zaal toen nog van achter naar voren in hoogte afliep, moesten de poten van de tafels aan één kant verlengd worden anders stond alles scheef. Ik ben twee jaar achter elkaar 1e geworden en daarna lid van Midstars geworden. Omdat ik op den duur op zaterdagmiddag zowel moest voetballen als tafeltennissen heb ik uiteindelijk gekozen voor het voetbal.
Toen ik op de MEAO zat, waren Alex Posthuma en Rob Birza onze sportleraren. Dat waren toen twee toppers bij volleybalvereniging Lycurgus uit de Stad; dat betekende dus altijd volleyballen tijdens de sportles. Heb toen nog een paar jaar bij VVM gevolleybald.Ik was 17 jaar toen ik met mijn teamgenoten Henk Huitsing, Otto Luurssen en Tiemen van der Laan van de A’s overging naar het 1e elftal. We speelden toen samen met de oudere en gelouterde spelers zoals Siep Brink, Cor de Hek, Willem van der Poel en Willie van Dijken. De eerste competitiewedstrijd zal ik nooit vergeten. We speelden thuis tegen CSB (Baflo), er was veel publiek en we wonnen na een harde wedstrijd met 3-1. Ik maakte drie doelpunten en was “de koning te rijk”. De hoogtepunten uit mijn “voetbalcarrière” in het eerste elftal zijn verder o.a. het kampioenschap naar de 3e klasse en de finales (ik geloof vijf) van de Noorderkrantbokaal. Dit was altijd een prachtig toernooi. We zijn volgens mij vier keer kampioen gewonnen. De mooiste finale was die tegen v.v. Bedum in Zeerijp. Bedum speelde toen 2e klas zondag en was technisch en voetballend beter dan wij. Toch was het in de reguliere speeltijd 1-1 en moest er dus worden verlengd. Vijf minuten voor het einde van de verlenging scoorde ik uiteindelijk met een prachtige goal (mag ik dat zeggen? ja dat mag ik zeggen) vanaf de linkerkant van het veld in de rechter bovenhoek. Wat ik erg waardeerde in die tijd waren onze vele trouwe supporters die altijd aanwezig waren en er langs de lijn vaak iets leuks van maakten.
Ook de wedstrijden die ik mee mocht spelen met de het Mc Donalds Regioteam waren super. Met dit team heb ik tegen diverse profclubs gespeeld; o.a. drie keer tegen KV Mechelen, met Erwin Koeman als speler en Aad de Mos als trainer, sc Antwerp, AEK Athene, Spartak Praag en nog anderen. De selectie van ons team bestond met name uit spelers van clubs die uitkwamen in de vierde klasse C. Kees Mulder uit Stedum (wie kent hem niet) had de leiding. Kees organiseerde van alles. We zijn een paar keer met elkaar op stap geweest en een keer met de bus naar een wedstrijd van KV Mechelen in Belgie. Het stadion van Mechelen heette “Achter den Kazerne” (weet niet of dat nu nog zo is). De sfeer was erg goed en gezellig, met name na de wedstrijd. Ook ben ik in die tijd samen met Menco Swieringa uit Stedum uitgenodigd voor een regioteam, die tijdens een feestweek in Uithuizen een wedstrijd tegen Ajax speelde. Een hele happening met ± 3.000 toeschouwers. Johan Cruyff was trainer van Ajax en o.a. Sonny Silooy, Ronald Spelbos, John van ‘t Schip en Frank Rijkaard speelden bij Ajax. We verloren met 8-2, maar het was een prachtige ervaring. Na afloop nog wat gegeten en gedronken samen met de spelers van Ajax. Allemaal heel leuk.
Op een gegeven moment kreeg ik problemen met mijn knie. Een operatie volgde en ik moest eerst stoppen. Ik heb het daarna nog wel geprobeerd maar dat lukte niet echt. Toen nog wel in het 3e elftal gespeeld samen met nog een aantal ex eerste elftal spelers. We noemden onszelf “het Dreamteam”. Ook weer een leuke tijd mee gehad, waarin we naast het voetballen ook na afloop veel lol hadden. Op een gegeven moment was het klaar, ik moest weer aan mijn knie geopereerd worden. Toen ben ik gestopt en een beetje op de zaterdagen gaan fietsen. Dat doe ik nu nog steeds. Ben sinds een paar jaar lid van wielerclubje “de Deurtrappers”. Op dit moment bestaat de groep uit zo’n 15 man. We fietsen van april tot oktober minimaal één keer per week op de dinsdagavond. Ook proberen we een paar keer per jaar aan een toertocht mee te doen. We fietsen ongeveer 50 à 60 kilometer met een gemiddelde van zo’n 28 à 29 km per uur. Het afgelopen jaar toen de gebroeders B en P Schollema voor het eerst meereden ging het echter veel sneller. Soms met een gemiddelde van 31, met snot voor de ogen en soms niet meer precies wetend waar je langs gekomen bent.
Ik ben vorig jaar trouwens weer gaan voetballen (nou ja voetballen?) bij het 45 + team. Dat houdt in per seizoen zes toernooitjes spelen, bestaande uit drie wedstrijdjes op een vrijdagavond. Er wordt gespeeld met 7 tegen 7 op één helft van het veld. Je denkt soms dat je nog net zo snel en technisch bent als toen je 20 was. Vergeet het maar mooi. Vooral de gezelligheid na afloop, oftewel de derde helft is erg belangrijk. De dag erop vaak zo stijf als wat in spieren en pezen. Hoop het nog een paar jaar vol te houden, maar… de tijd zal het leren.