Klaas, jij bent net weer thuis van een langdurig revalidatieproces in Leens?
Tja, dat kun je wel stellen. Het begon enige maanden geleden toen mijn heup uit de kom schoot. Daarvoor moest ik naar een ziekenhuis. Toen ik bijkwam van de operatie lag ik op de hartafdeling. Na hier 1 week gelegen te hebben mocht ik weer naar huis. Het duurde niet lang en toen werden mijn benen dik en ik moest weer naar het ziekenhuis. Daar hebben ze 20 kg vocht verwijderd.
Toen ik weer thuis kwam ging ik enige dagen later naar broer Tjab zijn schuur. Daar heb ik een liesbreuk opgelopen. Van de arts heb ik toen een beugel ‘omgemeten’ gekregen om de boel bij elkaar te houden. Maar ik mocht wel gewoon fietsen en autorijden. Dit ging steeds meer pijn doen. Dus uiteindelijk maar weer naar de dokter. Die stuurde mij met spoed door naar het ziekenhuis. Daar werd een gat in de lies geconstateerd.
Wat volgde was een proces van schoonspoelen en mbv een pomp allerlei viezigheid verwijderen. Dit heeft 3 weken geduurd. In het ziekenhuis hebben ze een tehuis voor mij gezocht en zo ben ik uiteindelijk eind september in Leens terechtgekomen. Donderdag 11 december ben ik weer thuis gekomen. De liesbreuk moet echter nog worden aangepakt. Hier staat ook 8 tot 10 week voor.
Maar je werd goed verzorgd niet?
Fantastisch, het eten en drinken was prima, ik had geen krimp. Ik heb veel gelachen met de verpleegsters die mij uitstekend verzorgd hebben. Ze vonden het jammer dat ik weer wegging. Gisteren heb ik ze, samen met Tjab, een kerstkaart en kerstster gebracht. Dat vonden ze heel mooi en bijzonder. Verder heb ik heel veel bezoek gehad van mijn buurtgenoten. Ze dachten goed om ons. Zo kon Tjab altijd wel met iemand meerijden of hij kreeg wat van iemand te eten.
Tjab, jij bent vast blij dat Klaas er weer is?
Ach, soms wel, soms niet. Klaas moet beter luisteren en had eerder naar de dokter moeten gaan! Maar zijn eten smaakt beter dan dat van tafeltje dekje. Dat was lang niet altijd 100 punten. ‘De damp kwam er van af, maar dat gebeurt ook wel eens bij mij’. Klaas: ‘Toen ik donderdag thuiskwam vanuit Leens heb ik direct aardappels geschild en gehaktballen gedraaid. Dat ging er weer lekker in, of niet Tjab?’
Hoe is de taakverdeling in huis?
Klaas: ‘Tjab is van het stofzuigen en het ramen wassen. Ik ben meer van het boodschappen halen en het koken. We hebben een heel moderne wasmachine die veel aankan. De thuiszorg zet de wasmachine aan en ik zorg er voor dat de was opgehangen wordt.’
Ben je nog steeds aan het mollenvangen Tjab?
Jazeker, maar niet meer zoveel als vroeger. Ik word ouder hé en kan niet goed meer op mijn knieën zitten om de klemmen te installeren. Het opstaan kost veel moeite. Maar bij de begraafplaats, de tennisbaan en het Hippolytushoes kom je weinig tot geen mollen tegen. Toen er laatst een interview met mij in de Ommelander Courant stond, kreeg ik aanvragen uit Delfzijl, Uithuizermeeden, ja zelfs uit Duitsland.
Dit had het Dagblad van het Noorden geregeld. Een oude vrouw wilde graag dat ik haar mollen ving, het waren er zoveel. Ik zou gehaald en gebracht worden en kreeg een ministersalaris aangeboden. Er was echter één probleempje. Ze wilde dat ze levend gevangen zouden worden, tja……
Ik ben op mijn 12e begonnen met de mollenvangst. Toen ik 14 jaar was ben ik van school afgegaan en toen begon het dus echt. ‘Ik heb heel veel mensen blij gemaakt met een effen paadje’. Ook veel boeren in de omtrek. Daarbij heb ik voor verschillende boeren gewerkt. Er was eens een boer die op een dag tegen mij zei: ‘Tjab, doe bist oaf’. Waarop ik tegen hem zei: ‘al die arbeiders die voor je aan het werk zijn, maak ik voor je af!’ Toen mijn jaarcontract afgelopen was, wilde hij graag met mij verder. Maar wat hij eerder tegen mij gezegd had, was ik nog niet vergeten…
Ook was ik een keer bij mijn schuur toen er een man uit de auto stapte en naar mij toe kwam. ‘Jij bent een goede mollenvanger heb ik gehoord!’ De man bleek notaris te zijn. Hij kreeg tranen in zijn ogen toen ik zei dat ik de mollen waar hij last van had, niet ging vangen vanwege mijn gezondheid. ‘Zijn vorige mollenvanger was net overleden’. Ach, ik heb zoveel mollen gevangen in mijn leven, dat is niet meer bij te houden. Alleen bij boer Prins in het groenland ving ik, samen met Cor Hofman, op zijn tijd wel 1500 mollen…
Hoe komen jullie tegenwoordig de dagen door?
Klaas: ‘Wij vervelen ons nooit! Soms ga ik even met de auto een stukje rijden, bijvoorbeeld naar Henk van der Molen op Pomp. Of ev’n de krant bekieken..’ Tjab: ‘Ik pak vaak even de fiets om op het kerkhof te kijken. Ik zorg ervoor dat er geen graf kapot gaat. De mol die ik daar tegenkom is ten dode opgeschreven. Echt, ik sta bekend als één van de beste mollenvangers uit de buurt’.
Klaas, jij hebt vroeger op de steenfabriek gewerkt?
Klopt, ik ben eerst begonnen als landarbeider bij Melle Doornbos. Daarna ben ik bij Labor gaan werken. Ik heb mij kapot gesjouwd met karren klei en stenen. Niks veur mie. Later ben ik op Boerdam gaan werken op de steenfabriek. Handmatig draineerbuizen op vrachtwagens laden…
Vroeger woonden jullie met nog 2 broers samen hier in huis?
Sterker nog, vroeger woonden we hier met zijn zessen. Vanuit de Heerestraat zijn we hierheen verhuisd. De gemeente wilde ons naar de B.E.-Weg hebben. Daar zijn we heel hard tegen in protest gegaan bij de toenmalige burgemeester Blanken. Tjab: ‘Ik heb tegen hem gezegd dat wij naar de Hemonystraat wilden en dat is dus gebeurd!’. Eerst is onze vader overleden, toen onze moeder. Daarna kreeg broer Harm een acute hartstilstand. Eldert overleed ook vrij plotseling na een bloedziekte. Nu zijn we nog met zijn tweeën over.
Hoe oud zijn jullie inmiddels?
Klaas: ‘Ik ben 77, Tjab 81’. We hebben ook nog een zuster van 78, die woont in Delfzijl. We redden ons nog prima met ons tweeën.
Nog tijd voor hobby’s?
Klaas is regelmatig op het voetbalveld te vinden. Vroeger heeft hij ook nog gevoetbald. ‘Niet al te lang, ik had vrij snel last van mijn heupen’. Tjab is heel resoluut: ‘Middelstum blied moaken met mollen vangen’. Hij is al enige tijd onrustig op zoek naar een papier. Uiteindelijk weet hij hem te vinden en laat hem vol trots aan mij zien. Dit document is ondertekend door toenmalig Commissaris van de Koningin Offerhaus en stamt uit februari 1955.
Op het papier staat geschreven: ‘Gemachtigd tot het vangen of doden van mollen die zich bevinden in of op de in de gemeente Middelstum… en dan volgt een lange opsomming van de boeren op wiens land Tjab mollen mag vangen (Tjab: ‘Die boeren zijn inmiddels allemaal dood’). Het document gaat verder met: ‘tevens gemachtigd tot het in verkoop en in voorraad hebben, te koop aanbieden, verkopen, vervoeren van de op bovengenoemde gronden gevangen mollen of huiden. Dit mag alleen niet op zondagen en Christelijke feestdagen gebeuren’! ‘Burgemeester Rodenboog wist niet wat hij zag toen hij dit document las’, zegt Tjab met glimmende oogjes.
Waar mogen ze jullie ’s nachts voor wakker maken?
Nargens veur!
Jullie willen vast nog zolang mogelijk aan de Hemonystraat wonen?
Klaas: ‘We gaan hier niet eerder weg totdat we dood zijn!’ Of eventueel gaan we naar Leens. Maar dit is een heel mooie buurt. Onze nabije buren hebben ons geweldig geholpen met het eten en het vervoer van Tjab naar Leens!’
Willen jullie verder nog iets kwijt?
‘Wij weten niets meer, het is wel goed zo’! Toch wil Klaas nog wel even kwijt dat Tjab in 2014 70 jaar op mollen jaagt. Volgens burgemeester Rodenboog de hoogste tijd om voor deze unieke gebeurtenis een feestje te bouwen……