(Tijdens ons trainingskamp op Schier had ik reeds met Pieter Jan van der Laan afgesproken om vlak voor de ledenvergadering van De Schaats even te babbelen. Een idyllisch plaatje verscheen toen reeds in mijn hoofd. Gebroederlijk babbelend, zittend op de vlonder voor het huis aan het Boterdiep, in goed gezelschap van een knapperend houtvuur vanuit de houtkachel. De vlonderideeën zijn er helaas bij ingeschoten maar ter compensatie maakte medebestuurslid Adriaan van der Weg zijn opwachting).
‘Loane’, om met jou te beginnen, wat doe je zoal in het bestuur van ‘De Schaats’?
Ik moet als voorzitter mijn mede bestuursleden een beetje ‘trekzakken’. Of te wel, de jongens een beetje aansturen en in het gareel houden, delegeren en de lijnen uitzetten, je kent het wel. Dit lukt met het hoofdbestuur (lees secretaris Anne Huitsing en penningmeester Martin Huizing) heel goed maar bij het echelon daaronder (lees Adriaan en Jeroen Medema) wordt de aansturing al een stuk minder…
Maar even zonder gekheid, we kunnen het als bestuursleden onderling prima met elkaar vinden. We vergaderen ongeveer drie keer per jaar. Eventueel ’s zomers wanneer er speciale activiteiten op komst zijn, sowieso in oktober en tot slot een voorvergadering vlak voor de ledenvergadering. Dit zijn altijd gezellige vergaderingen bij een van de leden thuis en dan kan het maar zo zijn dat we pas tegen 2, 3 uur ’s nachts thuiskomen. Na alle vergaderingen is het dan tijd om te ontspannen in het kuuroord Bad Nieuweschans waar we als bestuur zijnde jaarlijks een gezellig uitje hebben.
Je bent op een bijzondere manier en eerder dan verwacht voorzitter geworden?
Klopt, mijn vader (‘Broer’ Bertus van der Laan sr.) was de vorige voorzitter. Hij is in 2004 helaas plotseling overleden. De ledenvergaderingen in 2004 en 2005 zijn toen in goede banen geleid door Martin Huizing. Tijdens de vergadering van 2005 ben ik als voorzitter voorgedragen. Mijn vader heeft altijd gezegd dat ik zijn opvolger moest worden. ‘Dat mot die Lange moar doan’.
Broer is eind jaren ’70 voorzitter geworden en heeft deze functie al met al ongeveer 25 jaar mogen vervullen. Samen met Kees Bulthuis, Jan Visser en Jan Wiltjer hebben ze de vereniging weer nieuw leven ingeblazen. De kas was eind jaren zeventig bijna leeg, het ledenaantal was behoorlijk geslonken. Gebroederlijk heeft dit viertal er toen voor gezorgd dat er weer allerlei activiteiten georganiseerd werden en dat het aantal leden weer een stijgende lijn vertoonde. Vooral Kees Bulthuis was een ster hierin. Hij benaderde mensen persoonlijk op het ijs van het Boterdiep met de vraag of ze lid wilden worden van ‘De Schaats’. Samen hebben ze er weer een actieve vereniging van gemaakt.
Het eerste jaar na mijn vaders overlijden stond mijn hoofd er niet na om hem op te volgen. Tijdens mijn eerste ledenvergadering als voorzitter was ik best wel zenuwachtig, ik moest er even inrollen. Ik vroeg mij in het begin wel eens af of er wel mensen zouden komen? Tegenwoordig gaat het allemaal wat soepeler. Secretaris Anne komt altijd op de vrijdagmiddag bij ons eten en samen drinken we dan alvast even een borreltje om de dikste zenuwen weg te spoelen…
Wat voor werkzaamheden doe je in het dagelijks leven?
Ik werk inmiddels al weer vier jaar bij waterschap Noorderzijlvest. Vroeger heette mijn functie ‘Dijkkantolier’, tegenwoordig dijkonderhoudmedewerker nabij Noordpolderzijl. Dit bevalt mij prima, het werk kan naar eigen inzicht worden ingedeeld en je hebt natuurlijk een prachtig uitzicht over zee. Ook ben ik machinist van het gemaal ‘De Drie Delfzijlen’ in Delfzijl. Samen met twee collega’s draai ik dan 1 x per 3 weken mee in ploegen om dit gemaal te bedienen.
Vorige week was het natuurlijk spannend tijdens de zware storm. ’s Nachts samen met een collega patrouille lopen om te controleren of de dijken zich goed hielden. Dit was gelukkig het geval. Nu hebben we veel nawerk om al het aangespoelde troep op te ruimen.
Heb jij nog een speciale bestuursfunctie Adriaan?
Pieter Jan noemt mij wel eens gekscherend vicevoorzitter maar hier wil ik niets van weten. Ik houd het er op dat ik een vrije functie heb. Wel zit ik samen met Jeroen Medema in de onderhoudsploeg van de veegmachine. Tevens ben ik 1e machinist/1e veger. Ik zorg er dus voor dat de eerste baan op het Boterdiep wordt uitgezet. Inmiddels ben ik al weer 20 jaar bestuurslid. Even was er sprake van dat ik weggekocht zou worden door de ijsbaanvereniging maar dit bleek een storm in een glas water te zijn.
Zonder oude koeien uit het Boterdiep te willen halen, word je nog wel eens herinnerd aan het baanveger-incident?
Tja, met de wintermaanden op komst komt dit verhaal vanzelf weer bovendrijven. Het is inmiddels al weer twee jaar geleden dat ik met de baanveger op het Boterdiep bezig was. Ik wist wel dat er ergens een eendenwak had gezeten maar deze was door de sneeuw niet meer te zien. Op een gegeven moment voelde ik de achterkant langzaam maar heel zeker wegzakken. Het ging heel geleidelijk waardoor ik niet kletsnat ben geworden, mijn mobiel was nog droog.
Gelukkig hebben de Gebroeders van Dijken de baanveger met hun kraan uit het water weten te vissen. De monteurs Honderd en Smit hebben hem samen met de Gebroeders van Dijken gereviseerd, de hiervoor benodigde onderdelen werden gratis beschikbaar gesteld door Jan Evenhuis. Met man en macht is er aan gewerkt om de machine klaar te krijgen, met vereende krachten is dit gelukt. Zondag ging de veger kopje onder, donderdag was hij weer veegklaar. De onkosten kregen we via de Noorderrondrit-verzekering vergoed.
Wat doe jij zoal in het dagelijks leven?
Ik werk vanaf 1 januari 2013 als chauffeur bij Wagenborg/Nedlift, bij de hijs- en transportgroep. Daarvoor heb ik 21 jaar bij Reisiger/2-rent gewerkt. Mijn werkzaamheden zijn hetzelfde gebleven en het werk bevalt mij prima.
Vrijdag 13 december is er weer de jaarlijkse ledenvergadering, zin in?
Jazeker, dit is altijd iets om naar uit te kijken hoewel het altijd wel spannend is. Dit jaar is de vergadering weer in de bovenzaal van Vita Nova. We hebben een goede verstandhouding met uitbater Mark Willem die het zelf ook maar al te leuk vindt. Deze editie wordt de verloting, beter bekend onder de noemer attractie, ietwat aangepast. Minder rondes maar per ronde meer prijzen. ‘Handel, daar draait het om!’, aldus beide mannen, die het verheugend vinden dat de opkomst ieder jaar nog licht stijgende is.
Volgens mij kunnen jullie het goed vinden met collega ijsverenigingen?
Klopt, laatst hebben we weer een gezellige clusterbijeenkomst gehad bij Café Tuitman. Omringende ijsverenigingen van Westerwijtwerd, Kantens en Bedum nemen hier ook aan deel. Vooral de band met Westerwijtwerd is heel goed te noemen. Wij maken voor hun het gedeelte van Fraamklap tot aan het spoor achter Westerwijtwerd sneeuwvrij. Loane merkt gekscherend op dat ze hiervoor nog €300,- te goed hebben van penningmeester Jan Honderd. Die zal hier ongetwijfeld nog wel over aangesproken worden.
Er zijn ongetwijfeld vele leuke ijsanekdotes te benoemen?
Uiteraard. Zo was veldwachter Adri de Lange eens op de fiets komen kijken naar het priksleeën wat bij Café Tuitman georganiseerd werd. Toen hij een boer met een onverlichte trekker langs zag komen, hield hij die aan. Hij had zijn fiets echter niet op slot gezet. Deze werd door omstanders achter op de strowagen getild en toen de boer dus wegreed was ‘Bromsnor’ zijn fiets kwijt. ‘Had hij hem maar op slot moeten zetten’. Dit is gelukkig allemaal weer goed gekomen.
Ook zijn we met het bestuur eens naar Tsjechië geweest op uitnodiging van het Noorderrondrittenbestuur. Zij hadden daar een toertocht georganiseerd en aan ons gevraagd om we ze mee wilden helpen. Geen probleem natuurlijk, maar helaas werd de toertocht afgelast. Dit mocht de pret echter niet drukken. Het leverde hilarische filmbeelden op van Anne en Jeroen die zich de skisport meester probeerden te maken. Uiteraard vielen ze regelmatig languit met hun snufferd in de sneeuw, alle begin is natuurlijk moeilijk.
Het door Hindrik Schollema bedachte toneelstuk toen ‘De Schaats’ 60 jaar bestond was ook geweldig. Een hoop geouwehoer tijdens het opbouwen en afbreken. Hindrik die Broer altijd tot waanzin dreef door op het laatste moment nog allerlei dingen aan te willen schaffen. ‘Daar is ja helemaal geen geld meer voor’, riep Broer dan tegen Hindrik. Die dan weer antwoordde dat hij zich niet zo druk moest maken. De omzet zou vast wel hoog genoeg zijn om een en ander te compenseren.
Pieremegoggeltochten, 5 mei vieringen, Icesave enz., er valt altijd wel wat te beleven. ‘Volgend jaar vieren we ons 75 jarig bestaan, ideeën voor een geslaagd feest zijn natuurlijk van harte welkom’. Adriaan kan zich nog een verhaal herinneren dat hij samen met PJ zijn broer Bert aan het sneeuwschuiven was en dat Job de Winter hun van het ijs plukte terwijl ze onderweg waren naar Westerwijtwerd. De mannen moesten eerst eten, aldus Job, anders zouden ze dat niet redden. Dickie en Hendrik werden naar de voorkamer verwezen en beide mannen kregen een beste bord met Mouse en worst, charmant opgeschept door Pieterke.
Waar zijn jullie trots op?
Natuurlijk op onze mooie vereniging met ruim 300 leden en het feit dat er altijd mensen zijn die je willen helpen als er wat gebeuren moet. ‘Als je samen je schouders eronder zet, dan is menig klusje zo gepiept’. Als een andere vereniging een helpende hand nodig heeft dan springen de mannen van ‘De Schaats’ ook zo bij als het moet.
Het organiseren van de Noorderrondritten wordt steeds lastiger?
Inderdaad, het draaiboek voor de organisatie wordt steeds dikker. Er komen steeds meer regeltjes, bijvoorbeeld op het gebied van de veiligheid. Geen auto’s meer parkeren bijvoorbeeld langs het ijs, in Baflo kun je helemaal niet meer met de auto komen. Ook mogen er geen mensen meer op het ijs staan, tenzij ze een functie hebben. De nieuwe Musschengabrug is de grootste handicap op de route, daar kunnen gemakkelijk ongelukken gebeuren. Deze zou eigenlijk omhoog moeten. Een aandachtspunt derhalve waar we ons over moeten buigen.
Nog tijd over voor andere hobby’s?
(Het werd inmiddels de hoogste tijd voor enige alcoholische versnaperingen. PJ doet zich tegoed aan een Famous Crouse whiskey met Ginger Ale. ‘Beun zijn favoriet drankje’, aldus PJ. Adriaan en ondergetekende houden het bij een simpel flesje Amstel). Adriaan houdt het op het voetballen, hoewel dit op een laag pitje staat. ‘Volgend jaar toch maar weer beginnen met trainen’. Het zeevissen om de ‘Broer-bokaal’ tijdens de herfstvakantie op Terschelling is iets wat beide mannen graag doen. Een prachtig spektakel, dit jaar gewonnen door ‘Mr. Klouk’ Erik Huitsing.
PJ merkt op ook nog schapeboer te zijn. Wat begon met een paar schapen afkomstig van Kees de Bont heeft nu geleid tot 30 fokooien die doorgaans achter zijn loods op de Pompsterweg grazen. ‘In de wintermaanden staan ze in het weiland aan de overkant van het Boterdiep’. Hardlopen is ook een hobby van Pieter Jan maar aan de afscheidswedstrijd van Henk Hoeksema heeft hij een achillespeesblessure overgehouden. Ook hij wil volgend jaar weer in training want de halve marathon op Terschelling (De Bereloop), die hij meestal samen rent met Jur Hazekamp, lonkt reeds weer.
Waar mogen ze jullie ’s nachts voor wakker maken?
PJ: ‘voor een zoute haring met een glaasje berenburg. En Jo mag mij ’s nachts ook wel wakker maken. Ik ben van jongs af aan al een echte viseter. Dit komt waarschijnlijk omdat we vroeger vaak naar de neef van mijn vader gingen die een eigen vissersboot had. Ik maak de haring zelf schoon alvorens hem op te eten’. Spek: ‘loat mie mor mooi ligg’n! Hoewel het spek van mijn zwager uit Rotterdam slim lekker is. Dus als ik toch wakker moet worden, dan daar maar voor’.
De Noorderrondritten of toch liever de Elfstedentocht?
We zijn één keer naar Dokkum geweest tijdens een Elfstedentocht, om de zoeperij natuurlijk. Dit was in 1986. Op den duur werden we zelfs van het ijs gestuurd. Doe ons de Noorderrondritten dus maar, hier zijn we voor geboren! Zo’n tocht hoeft ook niet alle jaren maar het is nu al weer zo lang geleden. De laatste editie was in 1997. Zo’n tocht is goed voor de vereniging en het aantal leden.
Wil jullie verder nog iets kwijt?
We hopen op een goede opkomst tijdens onze ledenvergadering die op 13 december in de bovenzaal van Vita Nova gehouden wordt en dat we tijdens een eventuele Noorderrondrit weer een beroep mogen doen op vele vrijwilligers. Verder wensen we Klaas van Dijken van harte beterschap! Hij staat, samen met zijn broers, altijd voor ons klaar als er iets aan onze baanveger moet gebeuren. Wij hopen dat hij er weer snel bovenop mag komen!