Voorjaar 1983. 24 jaar oud en een behoorlijke stap in het jong volwassen leven van uw columnist. Het ouderlijk huis was al verlaten voor de opleiding bij de toenmalige Rijkspolitie. Na afronding van de studie aan de politieschool te Harlingen wachtte een stageplaats in Scheemda van drie maanden. Voor het eerst in de praktijk als politieagent aan het werk onder begeleiding van coaches. In die periode werd mij bekend gemaakt dat ik daarna aan het werk kon in het dorp Usquert van de groep Hefshuizen in Noord-Groningen. Een voor mij nog onbekende plek in Nederland aangezien ikzelf in Staphorst, Overijssel, had gewoond. Aan de Pieter Bieremastraat 15 in Usquert was een vrij nieuwe huurwoning beschikbaar die met behulp van de familie ingericht werd. Het bewerken van de kleigrond in de tuin was nog een klus die zwaar tegenviel. Medio juli 1983 kon ik er op mezelf gaan wonen daar mijn vriendin in het oosten bleef wonen en werken. Een relatie op afstand dus in combinatie met weekenddiensten.
Als actief voetballer ging ik in die periode ook op zoek naar een nieuwe voetbalclub. Spelend in de vierde klas zondag keek ik naar verenigingen op het vergelijkbare niveau in de buurt van mijn nieuwe woonplaats. De keuze viel op de vv Middelstum in de zaterdag vierde klas van de KNVB. Zij hadden een fraaie accommodatie en een collega, Adri de Lange, van mij was er ook lid. Men heeft het mij in Usquert later nog wel eens kwalijk genomen dat ik daar niet ging spelen maar ik koos bewust voor de zaterdag in verband met mijn relatie. Het seizoen 1983-1984 kwam ik bij de eerste elftal selectie die onder leiding stond van trainer Adolfs. Bladerend in mijn foto- en plakboeken kwam ik daar de namen tegen van voorzitter Jan Koops, Willem Koopman, Harry Westra, Ike van Dellen, Wim Poel, Henk Huitsing, Henk Medema, Otto Luursen, Tiemen van de Laan, Watte Linstra, Gerard Bos, Oente Pool. Mijn intree in het eerste was op een dinsdagavond in een oefenwedstrijd tegen VVK (1-4). Het bericht in de krant vermeldde dat er sprake was van een goed debuut ‘al zat deze uit Overijssel afkomstige politieman conditioneel nog niet aan zijn top als centrale middenvelder’. Het werd een wisselend seizoen. Na 15 wedstrijden onderaan en uiteindelijk na 22 partijen als vierde eindigen. Zelfs nog als spits gefungeerd en ik was bijna club topscoorder dat seizoen!
Buiten het werk en het voetballen om probeerde ik zo goed als mogelijk te integreren in de noordelijke gemeenschap. Gewend aan het Staphorster dialect werd ik geconfronteerd met de Groningse taal. Dat viel nog niet mee om het te begrijpen en te verstaan, laat staan om het zelf te spreken. Veel luisteren naar radio Noord en de mensen in de omgeving, zorgde dat ik vier jaar later het goed begreep en zelfs woorden en zinnen in het Grunnigs sprak.
Lezend in VI nr 47 kwam ik het artikel tegen over Fandi. Op die gedenkwaardige avond in het najaar van 1983 stond ik zelf als supporter in het volgepakte Oosterparkstadion waar de plaatselijke FC met 2-0 wist te winnen van Inter Milan in de tweede ronde van de UEFA-cup nadat het in de eerste ronde Atletico Madrid had uitgeschakeld. Kortom ik ging de FC volgen en geregeld bezoeken, ook met visite die overkwam uit het oosten. Naast het voetballen bezocht ik ook wel eens een concert. Zo herinner ik me het bezoek aan het concert van Terence Trent D’arby in de Martinihal. Schaatsend reed ik de befaamde Noorderrondrit in de heftige (Elfsteden) winter van 1986.
Terug naar de vv Middelstum en het succes seizoen 1984-1985. Een nieuwe trainer in de persoon van Nanno Kranenborg deed het team en de vereniging goed. Na het hele seizoen in de achtervolging te zijn geweest op Mamio werd op de slotdag van de competitie het kampioenschap en promotie naar de derde klas behaald. Op de platte kar door Middelstum en daarna feest in de kantine. Dat seizoen werd ook nog de Noorderkrant bokaal gewonnen in de finale tegen Bedum. De toenmalige burgemeester (Den Boon) bepaalde dat de horeca die avond tot 04.00 uur open mocht blijven! De derde klas werd voor mij persoonlijk het beste seizoen bij de club echter het elftal kon zich niet handhaven. De selectie was te smal om tegenvallers op te vangen plus dat het niveau in de 3e klas een stuk hoger lag. Ondanks de degradatie benoemde trainer Kranenborg mij tot speler van het seizoen. Een prijs waar ik trots op was en nog ben. Waardering doet je goed.
Het volgende seizoen, 1986-1987, werd besloten met een tweede plaats achter kampioen Omlandia in de vertrouwde vierde klas. Hoogtepunt was voor mij de uitverkiezing in het McDonald’s regioteam met de andere Middelstumers Tiemen van der Laan en Henk Medema. Op het sportpark van Middelstum speelde dit team op 16 juli 1987 voor 1500 toeschouwers tegen KV Mechelen, het team met Erwin Koeman, Piet de Boer en trainer Aad de Mos. Als voorstopper speelde ik een heerlijke wedstrijd tegen topspits Piet den Boer.
Het volgende seizoen werd mijn laatste bij de vv Middelstum. Per 1 februari 1988 kon ik aan het werk bij de politie in Hoevelaken waar ik nog steeds woon met mijn vrouw Anita en onze twee zonen (14 en 17 jaar). In de winterstop organiseerde de club een hartverwarmende afscheidsavond met koud buffet en volgde er nog een laatste interview in het clubblad.
Terugkijkend op die periode in Groningen doe ik met veel plezier. Ik heb er mijn vak leren kennen en heb er de eerste stappen in het zelfstandige leven gezet. In juni 1989 ben ik getrouwd. Op ons bruiloftsfeest was ook een forse afvaardiging uit Middelstum. Voetballen ging ik bij Sparta Nijkerk op het hoogste amateur niveau en daarna bij de sc Hoevelaken. Op mijn vijftigste ben ik gestopt bij de veteranen van mijn eerste vereniging USV in Nieuwleusen. De contacten met de vv Middelstum en medespelers zijn gedurende de jaren verwaterd maar de herinneringen zijn er niet minder om geworden. Ik volg de verrichtingen van het eerste nog steeds op afstand. Een paar jaar geleden zelfs nog als toeschouwer bij een uitwedstrijd tegen Olympia Hasselt.
Van mijn zijde de hartelijke groeten richting Middelstum en wie weet is er nog eens een gelegenheid om elkaar te ontmoeten.
Henk Vonder.
(Gastcolumnist Henk Vonder voetbalde van 1983 tot eind 1987 bij de VV Middelstum. Zijn eerste praktijkjaren als politieagent bracht hij op Het Hoogeland door om vervolgens zijn carrière voort te zetten in Hoevelaken. Eric Boskamp, bedankt voor de tip die tot deze mooie gastcolumn leidde!)