Ik ben zondag voor het eerst sinds lange tijd weer naar een wedstrijd van FC Groningen geweest. Buurman Richard won middels een simpele retweet twee gratis kaartjes bij Plus Tuitman. De laatste keer dat ik bij de FC geweest ben, was sportief gezien niet zo’n succes voor de groenwitten. In een koud en kil Euroborg verloor de plaatselijke trots met 0-1 van AZ, doelpuntenmaker Ari. Dit moet al weer 5 jaar geleden zijn.
Ik kon mij op de wedstrijd FC Groningen-Roda JC verheugen. In de knotsgekke Eredivisie kan momenteel alles gebeuren en bij winst sloop de FC zelfs de top 3 binnen. Voeg daarbij een heerlijk najaarszonnetje en niets kon de pret meer drukken. In het stadion wel opvallend veel lege plaatsen. Half één is blijkbaar niet de meest geliefde aanvangstijdstip van de seizoenkaarthouders. Zo viel ook ergens op een spandoek te lezen. Wat er precies stond weet ik niet meer maar het waren geen fans van Fox.
De thuisblijvers hebben wat gemist. Een open wedstrijd met veel fouten, kansen over en weer, strijd, passie én doelpunten. Inclusief twee discutabele penalty’s, die bij grondige bestudering ’s avonds tijdens Studio Sport toch wel terecht bleken te zijn, maar die scheidsrechter Makkelie een striemend fluitconcert opleverden, zorgden er voor dat Groningen de 3 punten net niet binnen kon slepen. Toen alle kruitdampen waren opgetrokken gaf het scorebord 3-3 aan.
Je kijkt zo in het stadion heel anders naar een wedstrijd dan thuis voor de buis. Toen Roda een corner kreeg lette ik bijvoorbeeld intensief op het koppeltje Demouge/Botteghin. Voordat de corner genomen was, hadden beide heren er al een halve judowedstrijd opzitten. Demouge was de minst sterke opponent maar wel de morele winnaar. Liggend onder Botteghin zag ik hem nog net een vuistje ballen toen de scheids naar de penaltystip wees. Oud FC Groninger Fledderus, zuigend en provocerend aanwezig, velde het oordeel.
Ik viel deze wedstrijd om nog meer redenen met de neus in de boter. De jonge Groninger spits Zivkovic had voor het eerst dit seizoen een basisplaats. In elf relatief korte invalbeurten had deze youngster toch al 4 keer gescoord. Een populair mannetje derhalve in de Euroborg. Zo bleek ook voor aanvang van de wedstrijd toen de namen van de spelers werden opgenoemd.
Zivkovic dus, met zijn amper 17 jaar net de luiers ontstegen. Ik moest glimlachend even terugdenken aan de tijd dat ik 17 was. Als eerstejaars middelbaar school jongetje onzeker mijn weg zoekend in en door Groningen. Op de vrijdagmiddag lonkte steevast ‘De Groote Griet’, als beloning, hoogtepunt en waardevolle afsluiting van weer een schoolweek. Op dat tijdstip zul je Zivkovic daar niet tegen komen hoop ik.
Ik besloot hem eens goed te volgen, om te kijken of ik nog wat van hem kon leren. Iets met looplijnen ofzo… En ik was niet de enige die nieuwsgierig was naar mans (?) kunsten. Op de tribune bleken diverse scouts te zitten zo hoorde ik na die tijd. Zelfs van topclubs als FC Barcelona en Real Madrid.
Maandagavond hoorde ik in zo’n prietpraatprogramma (ik geloof uit de rokerige mond van Derksen) van bromsnor dat hij Zivkovic toch iets tegen vond vallen tijdens zijn eerste basisplaats.
Ik was het niet met hem eens. Ik moet direct toegeven dat hij ietwat ongelukkig was tijdens de afwerking van de 2 a 3 kansen die hij kreeg. Maar het feit dat hij ze kreeg zegt eigenlijk al genoeg over deze zeer jonge speler. Als middenvelder met een beetje spelinzicht moet het toch heerlijk zijn om zo’n ruwe groeibriljant voor je te hebben. Want hij weet precies wanneer hij in het gat achter de verdediging weg moet springen. Iemand met een beetje een steekpass in de benen zet hem zo vrij voor de keeper.
En wat een prachtig en typerend loopje heeft hij over zich. Hij deed mij een beetje denken aan een gazelle. Razendsnel wegsprintend, kaarsrecht postuur, hoofd in de nek en daar ging hij. De verdedigers zien enkel nog zijn hielen. Jammer inderdaad van de afwerking maar gelukkig heeft hij nog iets waar hij aan kan werken.
Ik weet zeker dat hij in het boekje van menig scout terechtgekomen is. Ook heeft hij een plekje tussen mijn oren weten te veroveren. Want je probeert je wel eens in zo’n jongen te verplaatsen. Hoe het moet zijn wanneer de wereld aan je voeten ligt? Hoe voelt het wanneer je zo goed bent dat je binnenkort misschien wel de mogelijkheid hebt om te voetballen tussen de absoluut groten der voetbalaarde als Messi en Ronaldo?
Het kan nog alle kanten op met hem. Aan het eind van de wedstrijd keek ik nog even omhoog naar de gevarieerde lucht. Aan de overkant van het stadion scheen de zon, aan onze kant hadden donkere wolken zich samengepakt en voelden we kleine regendruppels. Zivkovic heeft alles in eigen hand. Moet hij met een paraplu in de hand ergens wegkwijnen in een donker Oost Europees land of kan hij zich binnenkort gaan laven in de Spaanse zon? De tijd zal het leren. Het is te hopen dat hij zich laat leiden door de Groningse nuchterheid in zijn directe omgeving. En zich niet de kop gek laat maken door een dollartekens ziende zaakwaarnemer.
Opdat ik over een jaar of 9 tijdens het WK in Qatar nog even tegen buurman Richard kan ‘plazen’ over zijn eerste basisplaats bij de plaatselijk boerenhoofdmacht. We waren erbij en het voelde prima!