Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Ganzenveertje, Simon, Nico en Youp.

‘Ah, daar hebben we ganzenveertje!’ Ganzenveertje, hoe verzin je het? Een dergelijke gave is niet voor iedereen weggelegd. Daarvoor moet je Ralf Brouwer heten die mij deze spitsvondige uitspraak ‘toebeet’ op een verjaardagsfeestje die ik onlangs bezocht. Misschien ontstaan door een tijdelijk zuurstoftekort? Direct maar even weer Wikipedia geraadpleegd en deze kwam met de volgende omschrijving: ‘Een ganzenveer is een schrijfinstrument gemaakt van de slagpen van een gans of een andere grote vogel. Het gebruik van zulk schrijfgerei stamt uit de middeleeuwen’. In gedachten verzonken zie ik mij mijn ganzenveertje al in een potje met inkt onderdompelen, even later een eerste volzin aan een maagdelijk A4-tje toevertrouwend. Onderwijl aan mijn pijpje lurkend voor het knapperend open haardvuur. Om aan het einde van de dag, als de inkt is opgedroogd, genoeglijk te constateren dat ik met veel pijn en moeite 1 A4-tje heb volgekrabbeld met mijn hanenpoten. Lang leve de tekstverwerkingsprogramma’s, dat werkt wel zo snel en gemakkelijk!

‘Kiek, doar hebb’n we Simon’. Zo werd ik onlangs aangesproken door een andere Simon, in dit geval Mus van achteren geheten. ‘Simon?’, antwoordde ik, ‘welke Simon bedoel je’? Waarna een uitgebreide Mussiaanse omschrijving volgde van de schrijver Simon Carmiggelt…. Dat is nog eens een eer, want de schrijver Carmiggelt is veelvuldig met prijzen overladen, waaronder de hoogste literaire onderscheiding, de P.C. Hooft-prijs. Maar weer eens Wikipedia bezocht: ‘Carmiggelt werd geroemd om zijn situatiehumor, hij observeerde scherp en creëerde dan een beeld of vergelijking, waarin de mens niet alleen uiterlijk maar ook innerlijk helemaal wordt opgeroepen. Slenterend door de stad vond hij zijn thematiek: hij verwerkte een detail van een banaal voorval tot een compleet verhaal, luisterde naar mensen en gebruikte elementen uit hun conversaties, verplaatst, herschikt, versterkt en herbouwt’.

Dagelijks werkte hij deze stukjes uit voor een krantencolumn (Kronkels) in Het Parool. Dit deed hij niet thuis maar op een bankje in het park of in de kroeg. Dit lijkt mij nu ook wel wat. Helaas gebeurt er bij ons in Middelstum in het park niet al te veel. Af en toe valt er een blad uit een boom of schijt een vogel op een bankje. Echt veel inspiratie zal daar wel niet uit voortvloeien. Maar het alternatief, dagelijks lekker met een kladblokje in Zalencentrum Vita Nova zitten, spreekt wel zeer tot de verbeelding. Ik ben benieuwd hoelang de uitbaters mij gedogen als ik hun klandizie weer eens bestook met vragen naar hun kijk op het leven. Carmiggelt hield er in 1972 zelfs een drankprobleem aan over, dit is dus niet aan te raden. Het leverde wel een prachtige tekst op, die Simon vast met een ganzenveertje aan het papier toevertrouwde: ‘De geheelonthouders hebben gelijk, maar alleen de drinkers weten waarom’.

Zelf mag ik ook heel graag de columns van Nico Dijkshoorn lezen hoewel dat tegenwoordig eigenlijk nooit meer gebeurt. Ik vind het razend knap hoe deze man zijn gedachten op papier weet te krijgen. Het tovert doorgaans altijd wel een glimlach op mijn gezicht. Ik zie hem af en toe nog wel eens zitten bij de VARA in ‘De Wereld Draait Door’. Glimlachend op de tribune met een pen en kladblok in de aanslag. Aan het einde van de uitzending leest hij dan zijn bevindingen voor, waarbij hij de gasten aan tafel soms genadeloos fileert en diepere, achterliggende gedachten blootlegt. Presteren onder druk heet zoiets. Je moet wel zeker zijn van jezelf, want het verhaal moet al luisterend en schrijvend in drie kwartier aan het papier worden toebedeeld….

Zaterdags kijk ik doorgaans reikhalzend uit naar de wekelijkse column van cabaretier Youp van ’t Hek. Geweldig vind ik het hoe hij messcherp de actualiteit van de afgelopen week analyseert. Meerdere onderwerpen worden met allerlei spitsvondige bruggetjes aan elkaar gesmeed als ware hij Jan Olav Boelema, onze smederijkunstenaar met de gouden handjes. Met tal van woordgrapjes, en vaak raak teruggrijpend op corresponderende gebeurtenissen uit het verleden, weet hij mij altijd van het begin tot het eind te boeien met zijn column voor de NRC. Ook onder een behoorlijke druk geschreven dus, want ongetwijfeld hangt Youp op de vrijdag een keiharde deadline aan de broek…

Carmiggelt, Dijkshoorn en Van ’t Hek als grote voorbeelden derhalve. Daarbij niet de illusie hebbend dat ik ook maar in hun schaduw mag staan. Misschien kan ik hooguit eens een keer hun veters strikken als ze hiervoor niet de tijd vrij kunnen maken. Omdat hun aandacht opgeslokt wordt door hun hersenen die razendsnel allerlei impulsen doorgeven aan hun vingers die vervolgens razendsnel de toetsen beroeren. Als een eigentijdse Bach uit ver vervlogen tijden. Een pracht vak derhalve, dat schrijven. Toch jammer dat het ganzenveertje uit de tijd geraakt is. Gelukkig hebben we die Brouwer nog…

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69