Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Lammert de Graaff, Fred Bulthuis en Schiermonnikoog

Vrijdag toog ik naar het prachtige terpdorpje Westeremden. Op naar Ageeth Helmantel van Zus Enzo kunstgiclées om het sponsorcontract te ondertekenen. Toen ik om de hoek van de winkel reed zag ik een man zitten op een bankje buiten de winkel. Ik meende hem te herkennen. Toen ik de auto uitstapte en nog eens goed keek zag ik dat mijn vermoeden omtrent de man zijn identiteit correct was. Het ging inderdaad om Lammert de Graaff, mijn oud-wiskunde leraar van de MAVO in Middelstum. Beter bekend als meneer De Graaff.

Direct gingen mijn gedachten terug naar ruim 25 jaar geleden. Meneer De Graaff, ik durf nog steeds geen Lammert te schrijven ondanks de amicale ontmoeting en het feit dat hij niet van het PC gebruik is, was nog een leraar van de oude stempel. Iemand die het lesgeven in de vingers had. In zijn klas had hij altijd de gordijnen gesloten, hiermee buitenschoolse afleiding buitensluitend. Voordat hij binnenkwam was er nog wel geroezemoes maar zodra hij de klas binnenstapte was iedereen stil en werden de boeken geopend.

De kennis van de exacte vakken wis-, natuur- en scheikunde werd door hem met veel passie aan ons overgedragen. Met typische gebaren, soms stampvoetend, en met stemverheffingen bij belangrijke onderwerpen werden onze hersenen klaargestoomd voor het grote eindexamen.

Ik heb hem eigenlijk zelden of nooit in de klas zien lachen. Maar toen ik eens een proefwerk van hem terugkreeg waar op ik een 5 scoorde (ik denk mijn enige onvoldoende bij hem) zag ik een glimlach op zijn gezicht. Terwijl mijn wereld als onzeker strebertje op dat moment tijdelijk instortte zal hij gedacht hebben dat een tegenslag in het leven voor mij ook wel eens goed was. Het rare was dat hij buiten schooltijd een heel ander type was en is. Toen hij een keer meeging op een schoolreisje naar het mooie Drenthe liet hij een ander gezicht zien. Amicaal lachend en verhalen vertellend fietste hij met ons mee tijdens verkennende tochten door het land van Bartje.

Meester Jan Zuidhof was eigenlijk net zo’n type. In de klas heel streng, buiten de klas heel goed te gebruiken. En beiden hadden een passie voor muziek. Meester Zuidhof speelde orgel, meester De Graaff mocht heel graag zingen. Zonder moeite ging hij in de vroege ochtend voor om Ronnie Medema (die braaf vooraan in de klas zat, noodgedwongen, dat wel) zijn favoriet ‘Eens als de bazuinen klinken’ (gezang 300, vers 1) vocaal in te zetten.

Handen werden geschud afgelopen vrijdag, oude herinneringen opgehaald over het lesgeven, de leerlingen, de MAVO en de tactiek achter zijn manier van lesgeven werd prijsgegeven. ‘Sommige leraren lieten zich bij hun voornaam aanspreken maar dan verlies je al een groot gedeelte van je gezag’. Wederzijdse familiebanden werden uitgewisseld en hij was benieuwd waar bepaalde leerlingen zijn terechtgekomen en wat ik zoal doe. De naam Jurrie Meijer werd genoemd die de eindexamens afsloot met alleen maar negens en tienen. Maar toch deed hij een herexamen wiskunde om zijn 9 voor dit vak alsnog op te vijzelen naar een 10!

En zo werd een gewone vrijdag in het heden een zoek- en terugtocht naar het verleden. De tijd dat je als onzekere puber probeerde je weg te vinden in het leven en trachtte uit te zoeken wie je was en wat je wilde worden. Vrouw Jopie (hoe is het met je vader vroeg ze meteen, beiden hadden vroeger altijd de grootste lol toen ze gezamenlijk in de diaconie zaten) en dochter Greetje, die Ageeth meehielp in de winkel, complementeerden het reüniegevoel. Om het tafereeltje af te maken fietste ook de grote schilder Henk Helmantel nog even langs. Misschien wijdt hij er nog wel een stilleven aan…

We hadden het nog even over Schiermonnikoog waar de familie De Graaff al sinds jaar en dag hun vakantie doorbrengt. Dit weekend gaan wij met een zware delegatie van de voetbalvereniging ook weer die kant op. Een soort van reünie inclusief Schier trainingskampers van het eerste uur. Ik kan mij er op verheugen. Schier zal hemelsbreed 40 a 50 kilometer van ons vandaan liggen maar het is net of je bij aankomst een andere wereld binnenstapt. Dat zal wel door de boottocht komen die je eerst moet ondernemen om op het eiland te komen. Het uitgelaten gevoel van vroegere schoolreisjes neemt langzaam maar zeker weer bezit van je.

Ik kan mij nog wel herinneren dat ik eens ’s nachts na een stapnachtje met Wim Blanken naar huis liep vanaf Bedum. Wim wees mij op de lichtbundel die om de zoveel seconden langs flitste door de donkere nacht. ‘Dat is de vuurtoren van Schiermonnikoog’, aldus Zonnebloem. Aanvankelijk wilde ik hem niet geloven maar toch was het zo. In 1992 ben ik ooit eens bovenin deze toren geweest samen met Fred Bulthuis. Als een vaderfiguur voelde hij toen aan dat ik op dat moment niet lekker in mijn vel zat. Samen hebben we toen ’s avonds een wandeling gemaakt en hij belde toen bij de toren aan met de vraag of wij eens mochten kijken wat zich wel niet allemaal boven in die toren afspeelde. Dit mocht en we werden beloond met een prachtig uitzicht over het eiland en het Wad inclusief mooie en spannende verhalen waarop de torenwachter ons vergastte. Onvergetelijk en mooie herinneringen achterlatend in ons wederzijds (?) geheugen…

Dit weekend is het weer zo ver. Kampeerboerderij ‘De Binnendijken’ is voor ons helaas verboden terrein (zie voor het achterliggend verhaal in dezen de rubriek de oude doos, trainingskamp 2007) maar gelukkig herbergt het eiland meerdere overnachtingplaatsen. Zo’n weekend levert altijd heroïsche verhalen op waarover jaren later nog met veel plezier wordt gepraat. Hoe zou het toch zijn met oud Middelstummer Hans Huizing die inmiddels dik twintig jaar op het eiland woont? Misschien kunnen we nog een wedstrijdje van hem met De Monnik meepakken. ’s Avonds zullen we ongetwijfeld wel weer in danspaleis ‘De Tox’ belanden. En het schijnt dat er tijdens deze editie zelfs fietsen gehuurd worden….. Een zwaar weekend derhalve. Maar waarschijnlijk bol van de dramatiek, avontuur en smakelijke anekdotes. Misschien dat ik er volgende week nog verslag over mag doen, wie weet. Waarschijnlijk wel enigszins gecensureerd want ‘what happens on Schier, stays on Schier’! Wordt ongetwijfeld vervolgd…   

 

 

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69