Nog niet zo lang geleden schreef ik over een busje. Toen ging het over de busrit georganiseerd door de Groninger Bodem Beweging. Met Hemelvaart stond weer een tripje per bus op het programma. In dit geval ging het echter om een taxibusje. Dat is andere koek natuurlijk.
Tradities moet je koesteren en zoveel mogelijk handhaven. Het zijn handvaten in het leven waar je je aan vast kunt houden of misschien wel klampen. Mooie uitstapjes waar je naar toe kunt leven. En sinds jaar en dag koerst de Annie Schilder support act bus (alleen de naam al) naar de prachtige omgeving van Hellendoorn waar het popfestival Dauwpop plaatsvindt. Een busje vol met (oud) Middelstummers onder leiding van chauffeur en spa rood annex water drinker Frans de Bont sponsort dit gebeuren al jarenlang waar het kan.
En zo’n uitstapje levert altijd weer verrassende taferelen op. En genoeg gespreksstof om er een tijdje weer vol gas tegenaan te kunnen. De voorpret is vaak al het mooiste. Lukt het Kees van der Naald bijvoorbeeld om op tijd te komen? Is het E-ventive ondernemer Eling Zuidhof gelukt om organisatorisch alles rond te zetten? Weet de bijrijder Eric Donkerbroek de weg nog? Lukt het Patrick Meijer om zijn gehele garderobe weer heelhuids thuis te krijgen? Kan Peter Zuidhof zich ontworstelen uit zijn druk bestaan voor een dagje ouderwetse quality time? Lukt het ons om Ralf Brouwer en Fred Tuitman te traceren en binnen boord te krijgen vanuit het altijd hectische Groningen? Lukt het Frans de Bont om aan het einde van de dag dit bonte gezelschap weer in de bus te krijgen? En kan onze tekstschrijver dit geheel weer samenvatten in een column die én lezenswaardig is én niet schadelijk voor deze of gene zijn of haar imago, inclusief zijn eigen?
Gelukkig werd het weer een ouderwets gezellig dagje. Altijd goed om even de zinnen te verzetten en om andere gesprekken te voeren dan die doorgaans met het thuisfront of de parkiet gevoerd worden. De ondernemers kunnen even weer bijpraten over de onzekere markt waarin ze zich begeven en inspiratie opdoen terwijl de rest kan bijpraten over hun baan die op de tocht staat of waarin het juist heel goed gaat. En van een economische crisis is op Dauwpop in elk geval weinig tot niets te merken. Zowel, dan wordt dit gegeven snel weggespoeld met de nodige biertjes.
En wat is er toch een verscheidenheid aan acts. De Dance-liefhebbers vermaken zich in en om de sfeervolle dancekuil, de wat oudere jongeren kunnen hun ziel en zaligheid kwijt bij het podium in het enge bos waar ze zich vergapen aan optredens van verschillende DJ’s als ‘De Rode Neger’. De gebroeders Zuidhof constateren met pijn in hun hart dat de pratende DJ met zijn microfoon steeds meer tot het verleden gaat behoren. Plichtmatig worden de tophits uit het verleden aan elkaar gedraaid zonder een ophitsend praatje tussendoor. (Der) Kaiser Chief (s-één van de weinige grote namen op deze dag) Frans gaat als altijd zijn eigen weg en vindt veel voldoening in een optreden van de oude rockers van The Claw Boys Claw. Prachtig om te zien dat zanger Peter te Bos met zeer veel passie het publiek nog moeiteloos weet te boeien…..
Boeiend was ook het uitstapje naar het UWV die ik gisteren samen met mijn partner gemaakt heb. En het ziet er naar uit dat u nog niet van mij af bent. Tijdens het vorige gesprek moest ik nog heel veel moeite doen om mijn werkcoach te overtuigen van mijn mogelijkheden als tekstschrijver in de markt. Nu verliep het gesprek veel soepeler en werd er vooral gesproken over de mogelijkheden na de startersperiode. Over het feit dat een onderneming toch meestal wel een jaar nodig heeft om het de kans te geven om zich in de maatschappij en de gemeenschap te nestelen en wortel te schieten.
Eigenlijk heb ik na augustus nog ongeveer anderhalf jaar de tijd om de zaak goed op de rails te krijgen. Hierna kan alsnog teruggevallen worden op de oude uitkering zonder schadelijke gevolgen. En dat geeft toch net even wat meer rust in de pokkel. Mijn partner Miranda staat geheel achter de voorlopig voorzichtige conclusie om in eerste instantie de ingezette paden tot februari 2014 verder te bewandelen. Wat, ze staat met een stok achter de deur klaar als ik eerder stop.
Met een derde levensboek in het vooruitzicht en een aantal potentiële nieuwe sponsoren op de benaderlijst in het voorhoofd moet de tweede helft van 2013 met vertrouwen tegemoet gezien worden. Want als een bedrijf al speciaal een columnpagina voor je inricht dan moet je toch wel enigszins kunnen schrijven, toch? Met in het achterhoofd nog steeds een eventuele deeltijdbaan van ongeveer 20 uur in de week voor iets meer zekerheid. Tips en aanbevelingen zijn nog steeds welkom!
Want de aanhouder wint uiteindelijk, zo bleek ook eergisteren weer. Na jaren afwezigheid op het hoofdpodium van het Eurovisiesongfestival wist rockbitch Anouk (De onlangs opgerichte actiegroep Schokkend Groningen zou blij zijn met zo’n vrouw met ballen!) gisteren de allerlaatste strohalm te grijpen en plaatste zij zich voor de finale van zaterdag. Dat is voor het eerst sinds 2004 dat Nederland hier weer vertegenwoordigd is. Zou de kiem tijdens Sunsation 1998 ontstaan zijn? Chauvinistisch als we zijn zien we ook direct winstkansen. Ziet u het al voor u? ‘Birds’ als opvolger van Ding-a-dong? Dit nummer afkomstig van de groep Teach-in won in 1975 voor het laatst het Eurovisie Songfestival. Teach-in? Geen idee wie ze zijn maar ik ben ze niet tegengekomen op Dauwpop, toch?
Waar het Nederlands voetbalelftal vorig jaar faalde tijdens het EK Voetbal zal waarschijnlijk menig huiskamer zaterdag hoopvol oranjegekleurd zijn. Want zo snel kan de stemming omslaan, zo dicht liggen winst en verlies naast elkaar in het leven. En mocht Anouk winnen dan is dit festival op slag weer een kijkcijferkanon en nieuw Hollands leven ingeblazen. Ik bedoel maar te schrijven, grijp de strohalmen die je aangereikt worden en laat ze rijpen tot prachtige korenvelden. Of is dit een gezegde die ik terplekke verzin? Nu ja, hij klinkt wel mooi toch….?!