Het is zaterdag 27 april wanneer wij ons om 13.30 uur verzamelen in de kantine van de Voetbal Vereniging Middelstum. En met wij bedoel ik de spelers van het vierde elftal van de VV. Uitkomend in de krochten van het amateurvoetbal, de reserve zesde klasse. Een soort veredeld veteranenvoetbal dus. Op het laagste der laagste niveau, dieper kun je als voetballer niet zinken….
Maar toch ook het niveau waar het puurste voetbal plaatsvindt. Het amateurvoetbal waar puurvoetbalonline zo graag over schrijft. Veelal liefhebbers pur sang die of te oud zijn, of niet goed genoeg (meer) of geen tijd hebben om te trainen en om hogerop te kunnen of mogen voetballen. Maar die wel elke zaterdag met heel veel plezier een balletje trappen. Gewoon, om in beweging te blijven en op die manier de stramme spiertjes af en toe te pijnigen of om de sociale contacten te onderhouden. Na de wedstrijd even een flesje bier drinken in de kantine met je ploegmakkers om zo de emoties van de afgelopen week weg te spoelen. Gewoon omdat het kan.
En één van de mooiste wedstrijden die dan gespeeld kan worden is de wedstrijd KRC-Middelstum. De derby tussen de oude gemeentes Kantens en Middelstum. Hemelsbreed slechts twee kilometer van elkaar verwijderd. En toch onderdeel uitmakend van verschillende gemeentes. Kantens als uiterst perifere plaatsje van de havengemeente Eemsmond en Middelstum als epicentrum van het Hogeland en onderdeel van de gemeente Loppersum. Kleine plaatsjes die vechten voor het behoud van hun voetbalclub, voor hun voorzieningen, voor hun sportpark en voor een minimum aantal leden.
Deze wedstrijd wordt door ons per fiets afgelegd. En alleen al dit gegeven schept een band. Met daar aan voorafgaand een auto die alle tassen meeneemt, ter ontlasting van de fietsers. Ter hoogte van Toornwerd weet je dat de helft er op zit en lacht de toren van Kantens je reeds toe. Even later word je gastvrij ontvangen op sportpark De Kooi. Kantinemedewerkster Klaziena Werkman is natuurlijk een oude bekende van ons en heeft zich ook jarenlang ingezet als activiteitenmedewerkster binnen de VV Middelstum. Een vrolijk weerzien dus.
Onze tegenstander KRC 2 herbergt ook een aantal spelers die hun roots in Middelstum hebben liggen. Om verschillende redenen hebben zij de overstap gemaakt naar KRC. Ze zijn er meer dan welkom want hierdoor is het mogelijk om met 2 seniorenteams aan de competitie deel te nemen. Ook zijn er nog een aantal jeugdelftallen en een damesteam.
Wanneer wij de kleedkamer binnenstappen wacht ons een aangename verrassing. Geen banken die ons verwelkomen ter ondersteuning van het omkleden maar een twintigtal stoelen. En dat heb ik nog niet eerder meegemaakt in mijn carrière. En ik moet zeggen, het heeft wel iets. Na het kleden volgt nog een korte warming up. Mooi om in de verte de Middelstummer toren te kunnen zien. De andere kant van het veld biedt ons prachtige vergezichten over uitgestrekte landerijen richting het Wad. Een aangenaam zonnetje doet zijn uiterste best om ook de koude apriltemperaturen wat op te krikken. Eindelijk maar toch.
Eigenlijk is de wedstrijd zelf ook maar bijzaak. Het vierde heeft gelukkig weer enige gastspelers mogen verwelkomen anders was het niet eens mogelijk geweest om te spelen. Kaanster routinier Cor Moorlag, de geruchten gaan dat hij richting de 70 gaat, blijft moeiteloos overeind en stuurt zijn achterhoede. De scheids is geen thuisfluiter en geeft ons in de eerste helft twee strafschoppen waarvan één dubieus. Beide worden moeiteloos verzilverd door Pietertje Pool. Tussendoor drentelt een KRC aanvaller met opvallend gemak door onze verdedigende linies waardoor wij met een 2-1 voorsprong de rust ingaan.
De goed leidende scheids op leeftijd fluistert onze aanvoerder op de weg naar de kleedkamers nog even in dat het misschien wel verstandig is om onze aankomend wethouder nog even wat langer af te laten koelen. Hij is dus niet gecharmeerd van mans uitspraken en tomeloze strijdlust. Aldus wordt na enig beraad besloten. Zo kan het dus ook. Het bakje thee smaakt er overigens niet minder door.
De toeschouwers krijgen in de tweede helft nog één doelpunt voorgeschoteld en wel van de thuisploeg. De jonge aanvalsleider van KRC brengt een hoge bal prachtig onder controle en passeert onze goalie met een nog mooiere lob. Een pareltje dus, zeldzaam op dit niveau. Doelman Menze vermaakt de talrijke toeschouwers, die waarschijnlijk op het mooie affiche zijn afgekomen, nog even door op een ziedend schot van 112 Middelstum verslaggever Robert Swijghuizen keihard ‘los maar’ te roepen. Niets aan de hand dus verwacht je dan maar middels het houtwerk en Menze’s lichaam verdwijnt de bal ternauwernood over de achterlijn.
Hiervoor had ik nog een hele mooie kans om zeep geholpen door de bal compleet verkeerd te raken. En zo eindigde deze streekderby in een mooie gelijkspel. En de wedstrijd verdiende ook geen winnaar of verliezer, het was goed zo. Geen koude douche dus voor ons, die volgde helaas in de kleedkamer. Brrr, wat waren de waterstralen koud. Een klein smetje op een mooie voetbalmiddag.
Na nog een kleine versnapering te hebben genomen in de gezellige kantine (waar bleek dat alle bekers in de prijzenkast weer netjes op hun plaats terug waren gezet na de zware aardbeving) en de elftalfoto’s met een hoog vergane glorie gehalte te hebben bewonderd togen wij moe maar voldaan weer huiswaarts. Op naar de Middelstummer toren die vanuit de verte per fietstrap dichterbij komt. Hopelijk deelt de KNVB beide ploegen de volgende seizoenen weer bij elkaar in. Zodat we nog heel lang kunnen en mogen genieten van dit pareltje der streekderby’s met alle ingrediënten die de voetbalsport zo mooi maakt……