Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Voor ons gewoon Bossie!

The legend, de vedette, El Salvatore, Milko maar voor ons gewoon Bossie!

Donderdag 20 december 2012 
Het is rustig op de training. Zelfs zo rustig dat alle selecties gezamenlijk kunnen trainen en dat er toch maar een partij van 6 tegen 6 gespeeld wordt. Het sneeuwt lichtjes, het veld is met een dun laagje bedekt. En derhalve een beetje glad.
Eén van de deelnemers aan de training is Eric Boskamp. Vorig jaar mei had ik al een column aan hem willen besteden. Dat idee ontstond om 05.00 uur ’s nachts toen ik ging toiletteren. Waarschijnlijk kwam die ingeving doordat ik die vrijdagavond mee moest doen aan een 35- en 45+ toernooi in Groningen. Bossie is één van de grote aanjagers van dit fenomeen binnen onze club en van hem kwam dan ook deze eervolle invitatie.
De column is er toen niet gekomen maar nu haal ik de schade in. Tijdens de laatste training van vorig jaar kleurde het witte trainingsveld namelijk even zwart. In een poging een harde bal uit de lucht onder controle te krijgen kwam Bossie verkeerd terecht. Hij voelde en hoorde direct dat het fout zat. De knie maakte een knappend geluid. Enige maanden later volgde de diagnose. Naast een gescheurde meniscus bleek dat ook de voorste knieband grotendeels afgescheurd was. Voor zijn carrière wordt gevreesd……
Mijn eerste herinneringen aan Eric stammen uit begin tachtiger jaren. Het was de tijd dat we in de vakanties altijd aan het voetballen waren op de ijsbaan. Ik kan mij nog herinneren dat ik bij Eric in de partij zat. Waarschijnlijk liep ik hem op mijn ‘stefeltjes’ voor de voeten. Ik kan me nog een opmerking herinneren dat ik maar in de spits moest gaan spelen, ver weg bij hem vandaan. In al mijn wijsheid waagde ik het om tegen hem in te gaan.
Zijn gezicht sprak boekdelen, waarschijnlijk had hij mij het liefst direct een veeg verkocht. Toentertijd had je nog te maken met twee kampen, de openbaren en de gereformeerden. Het ‘akkedaairde’ niet altijd tussen beide kampen. Bossie trok toen vaak op met Hans Huizing en Thomas Snijder. Voor deze mannen had ik toen toch wel enig ontzag, vraag mij niet waarom. Gelukkig is het nooit tot een handgemeen gekomen…..
In de jaren erna zou Bossie als een rode draad door mijn voetballeven bij de VV Middelstum gaan lopen. Toen ik in 1992 toetrad tot de A-selectie heb ik nog een tijdje met hem getraind onder toenmalig trainer Jos Bolt. Beide mannen lagen op den duur aardig met elkaar in de clinch. De reden kan ik mij niet zo goed meer herinneren. Bossie, inmiddels groot fan geworden van de legendarische magiër, kettingroker en FC Groningen speler Milko Ðurovski, toonde toen aan ook wel over enfant terrible trekjes te beschikken. Dit was waarschijnlijk de eerste en laatste keer dat de clubbladredactie tot censuur moest overgaan want Eric besloot zijn grieven van zich af te schrijven. Maar wat hij toen precies schreef  zal wel altijd als het geheim van de toenmalige redactie de geschiedenisboeken ingaan….
Helaas heeft hij op den duur zijn actieve voetbalcarrière op een laag pitje moeten zetten. Een onwillige heup bezorgde hem zoveel last dat het gewricht zelfs vervangen moest worden door een kunstheup. Gelukkig was de voetbalvereniging hem niet helemaal kwijt want hij werd later begeleider van het tweede. Zelf heb ik ook enige jaren onder hem mogen dienen. Dit resulteerde regelmatig in een vlagbeurtje want Bossie was niet altijd van mijn voetbalkunsten gecharmeerd.
En hij had ook wel eens last van opvliegers. Zo kon Albert Mulder nog net wegduiken voor een deurkruk die het moest ontgelden toen hij zeer ontevreden was over ons veldspel en beleving in de wedstrijd tegen Lycurgus. Rudy Koopman werd in de uitwedstrijd tegen Omlandia meedogenloos na 25 minuten voetbal gewisseld omdat hij zijn directe tegenstander niet in de tang had. Toch slaagde Eric er elk seizoen in om zijn manschappen te behouden voor de reserve 2e klasse.
Door een verhuizing naar Groningen en door zijn werkzaamheden in de detailhandel op de zaterdag raakten we hem een beetje uit het zicht. Hij trad eind jaren negentig op mijn aanraden toe tot het keurkorps van de clubbladredactie. Gelukkig doopte hij zijn pen niet in het gif maar wel toonde hij zich regelmatig messcherp in het beschrijven van alledaagse voetbaltafereeltjes. Jarenlang was hij bijvoorbeeld vaste columnist van de trainingskampen op Schier. Mijn spel tijdens de toen nog gewoontegetrouwe partijtjes werd vaak vergeleken met die van de plaatselijke strandpalen. En van dat imago ben ik nooit meer afgekomen.
Begin 2000 voegde hij een nieuwe dimensie aan zijn VV Middelstum tijd toe. Hij werd maar liefst 3 termijnen voorzitter van onze voetbalclub. Dat was langer dan hem lief was maar de opvolgers stonden niet in de rij. En het viel niet altijd mee om het voorzitterschap te combineren met zijn drukke baan en thuissituatie. Want niet alleen op het veld was hij productief (ik kan mij nog een wedstrijdverslag herinneren van de uitwedstrijd tegen Wagenborger Boys toen hij drie van de vijf goals maakte) ook Corien moest er middels een hattrick aan geloven.
De relatie met Corien kostte mij vroeger ooit nog eens een keer tien gulden. In onze wilde stapjaren had Bossie al een poosje vergeefse pogingen gedaan om Corien haar hart te veroveren. Ik hoorde haar toen wel eens iets zeggen in de trend van ‘Och nee hè , daar komt hij ook weer aan’. Daarom durfde ik het wel aan om een weddenschap met hem af te sluiten dat het hem nooit zou lukken om Corien te strikken. Maar vrouwen waren toen al net zo ondoorgrondelijk als dat Bossie een doorzetter was en uiteindelijk kon ik fluiten naar mijn centen.

Na het drukke jubileumjaar was het echt welletjes, Eric stapte op als voorzitter. Met het ridderen van Frans de Bont als erelid als hoogtepunt en het overlijden van secretaris Ankie Bolhuis als dieptepunt uit zijn voorzitterscarrière. Er ontstond meer tijd voor het thuisfront. Zoon Thijs bleek vaders voetbaltalent geërfd te hebben en zo had hij meer tijd om bij zijn zoon te kijken.
En voor de trainingen. Tot mijn grote verrassing zag ik Bossie een keer verschijnen met zijn rood witte voetbaltasje op een trainingsavond. En de verrassing werd nog groter toen hij zich ook nog ging omkleden. Met zijn spelpeil en acties wist hij mij regelmatig aangenaam te verrassen. Dat je met een kunstheup zulke passeerbewegingen kon maken was mij een raadsel. Soms liet hij magistrale acties zien. Zo kan ik mij nog een goal vanaf de achterlijn herinneren die er theoretisch gezien nooit in kon gaan. Maar hem lukte dat.
Goed, hij was ook wel eens irritant en als ik een bal verkeerd gaf of raakte dan begon hij soms heel hard te lachen, daarbij ook enige snerende opmerkingen makend. Het duurde maar even of hij doopte zich zelf om tot ‘De Vedette’ of ‘The Legend’. Daarbij ook zijn overige trainingsmaatjes af en toe op scherp zettend. ‘El Salvatore’ toonde zich een liefhebber pur sang en het spelplezier droop doorgaans van zijn gezicht. Hij kon er dan ook niet bij dat hij zo weinig ploeggenoten op de training zag en stak dit ook niet onder stoelen of banken.
Want het trainen ging hem zo goed af dat hij ook zachtjesaan weer begon in wedstrijdvorm. Het veteranentoernooi in Onderdendam was daarbij natuurlijk een heel goede aanleiding om weer te beginnen. Aanvankelijk maakte hij vele minuten als grensrechter maar steeds vaker ging zijn trainingspakje steeds eerder uit. En het duurde dan ook niet lang of zijn eerste goal na vele jaren afwezigheid in competitieverband diende zich weer aan. Ik had de eer om hem de assist te mogen geven, volgens mij in een wedstrijd tegen Noordpool.
In de derde helft kon je hem er altijd prima bijhebben. Zo verraste hij ons regelmatig met enige versnaperingen uit de AH winkel. Of middels een Sinterklaas cadeauset in onze schoen na een training. Het was net of hij er maar geen genoeg van kon krijgen. En dus zette hij zich ook in voor het 35- en 45+ voetbal op een half veld op de vrijdagavond. Mede door zijn inzet wist hij vele nieuwe, oud leden weer tot een return te verleiden.
Maar eind vorig jaar ging het mis dus. De prognoses zijn somber, dit seizoen kan worden afgeschreven. En de jaren beginnen natuurlijk te tellen voor onze grijze doffer. Maar toch hoop ik op een terugkeer van onze ‘Vedette’ op de Groninger amateurvelden. Is het niet om zijn fijn besnaarde voetbalacties, waarbij het inzicht en overzicht afspatten, dan toch zeker om zijn snoeiharde analyses en opmerkingen na afloop van een wedstrijd of een training in de kleedkamer.
Veel succes met alle oefeningen aan de bovenbeenspieren, bedoeld om de instabiliteit in de knie op te kunnen vangen, Eric. Het echte vlaggenschip van onze VV reserveert graag weer een plaatsje voor je in de punt van de aanval, al dan niet voorafgegaan door een korte of langere vlagbeurt. Een koude, winterse avond in de sneeuw is niet de plaats nog de locatie om een voetbalcarrière te beëindigen, toch?!

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69