Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

2010, een jaar vol met verrassingen!

 

27 december  2010, 12:33
 
Time is a train, makes the future the past! 
Een jaar heeft 365 dagen, 52 weken en 12 maanden. Dat is de eerste open deur die ik intrap en het zal vast ook niet de laatste zijn. In januari heb je nog een heel jaar voor je en tijdens de kerst kom je tot de conclusie dat ie weer voorbijgevlogen is. En zoals u, als geacht lezer, ongetwijfeld zult weten gaat dit proces bij het klimmen der jaren steeds sneller. En ik, als bijna 40-er, kan het weten. 
Hoe ouder je wordt, hoe meer herinneringen je opbouwt maar ook hoe meer je vergeet. Vroeger kon ik moeiteloos per jaar aangeven met wie ik op vakantie geweest was en waarheen. Iets wat mij tegenwoordig niet meer lukt. Toch staan enige jaren en gebeurtenissen je nog scherp op het netvlies. Het jaar 2010 zal ik door 2 gebeurtenissen dan ook nooit meer vergeten. Want in dit jaar zijn er dingen gebeurd die, als iemand mij dit aan het begin van dit jaar had verteld dat het zou gebeuren, ik deze voor gek zou hebben uitgemaakt. Maar het onmogelijke gebeurde en zo werd 2010 een jaar vol met verrassingen, een jaar ook waar weinig hetzelfde bleef. Het werd dus het jaar van de veranderingen, soms gewenst maar soms ook ongewenst….. 
 
Je hebt avonturiers en je hebt wat conservatievere typjes. De een is een jobhopper, altijd op zoek naar uitdagingen in verre en vreemde oorden. De ander is meer dan tevreden met een vaste baan dichtbij huis. Zelf behoor ik tot de laatste categorie. 
In juni 1988, 22 jaar geleden dus, had ik mijn eerste werkdag voor Vast Banket te Middelstum te pakken. Toen al een middelgrote industriële banketbakkerij in Nederland op fietsafstand van mijn ouderlijk huis. Het was de maandag na het weekend dat het Nederlands elftal europees kampioen werd toen ik om 08.00 uur wakker gebeld werd en Jan Vast mij meedeelde dat er werk aan de winkel was voor mij aan de Pompsterweg. Ik weet zelfs mijn eerste opdracht nog. Een vuile emmer naar het washok brengen. Gelukkig werd ik halverwege het magazijn na wat omzwervingen weer naar het juiste pad begeleid door een van de medewerkers. Ook in 1988 was het dus al een groot bedrijf. 
En ik ben er ook niet meer weggeweest op een jaartje militaire dienst na dan. Tijdens schoolvakanties en op vrijdagen, er was altijd wel wat te doen in de bakkerij voor mij. Tijdens mijn diensttijd werd ik al weer gebeld door Kees Vast of ik al weer ander werk had en vanaf dat telefoontje had ik dus weer vast werk. Aanvankelijk alleen in de productie, later een combi-functie met ook kwaliteit-, arbo en milieukundige werkzaamheden. 
Vanaf 2001 werkzaam op het bedrijfsbureau en hier geleerd wat stress nu precies is. Met vallen en opstaan een mooie functie verworven. Aanvankelijk als planner en besteller, later als calculeerder en artikelbeheerder. Langzaam maar zeker meegegroeid dus in de vaart der volkeren. Net als alle medewerkers verrast door de Sonja Bakker hype toen er 7 dagen per week, 24 uur per dag en op meerdere lijnen eierkoeken gebakken werden om aan de gigantische vraag te kunnen voldoen…. Trots dus op mijn bedrijfje die al groter en groter werd! 
Maar ook altijd met een vaag gevoel in de onderbuik of het allemaal wel goed zou gaan. Gigantische investeringen in nieuwe productielijnen, veel afval, heel veel nieuwe onervaren medewerkers, zouden we kunnen overleven? Altijd gedacht dat er op de achtergrond een suikeroompje zat die als het minder ging met het bedrijf weer enige miljoenen in VB pompte. Helaas werd eind 2009 mijn bange vermoeden bewaarheid. Om een dreigend faillissement te voorkomen stapte de directie noodgedwongen op om plaatst te maken voor een interim directie. Het voelde toen al alsof de ziel uit het bedrijf getrokken werd. Onzekere tijden braken aan. Wie mocht blijven, wie moest weg? 
Begin februari moest al het kantoorpersoneel bij de interim-directeur komen. Sommige hondstrouwe medewerkers werden per direct ontslagen, anderen mochten blijven en enigen, waaronder mijn persoontje, werden teruggezet naar de productie. En dat was een heel surrealistische ervaring kan ik wel vertellen. Het voelt als 10, 15 jaar teruggezet te worden in de tijd. Zo zit je op kantoor en zo draai je nachtdiensten(!) in de productie. Ook een rare gewaarwording, calculeren in de nachtdienst op de dag dat je jarig bent…. 
In maart werd Vast Bakeries overgenomen door Aviateur die direct al een verdere reorganisatie aankondigde. En zo kon ik augustus weer naar boven komen, nu voor een definitieve ontslagaanvraag… In een flits gaan de afgelopen 22 jaar dan voorbij en komt langzamerhand het besef dat dit tijdperk noodgedwongen zal worden afgesloten. Door onzorgvuldigheden in de aanvraag werd deze afgekeurd en moest de hele procedure weer opnieuw worden opgestart waardoor ik eind november voor de 3e keer dit jaar een slecht nieuws gesprek kon voeren met de directie. Vermoedelijk stoppen mijn werkzaamheden voor VB per 1 april of 1 mei 2011. Het einde van een lange werktijdperk voor de grootste werkgever van onze gemeente komt in zicht…. 
 
Gelukkig was het ook in 2010 niet alleen maar kommer en kwel wat de klok sloeg. Integendeel zelfs. In familiair opzicht kwamen we na een roerig jaar weer tot rust. Vader en moeder bleven verdere ziekenhuistoestanden bespaard op wat routineonderzoeken bij mijn pa na dan. Rustig aan doen is het advies. 
Verder waren er natuurlijk weer de nodige uitstapjes en overige leuke gebeurtenissen. 
Pasen stond in het teken van de kennisquiz in Vita Nova. De enigszins teleurstellende 2e plaats werd door een mooie Twisterblik in Groningen helemaal weggespoeld maar wie ze was geen idee…. De meimaand stond in het teken van uitstapjes naar het prachtige Terschelling en met de voetbalclub naar Swifterbant voor het vermaarde 12 Provinciëntoernooi. De degradatie van het vlaggenschip (verlies tegen gemeentegenoot Loppersum) van onze voetbalvereniging werd er op gepaste wijze ‘gevierd’. Verder stond er die maand een bezoekje naar Dauwpop op het programma. Als altijd werden wij in een busje van Stuur autoverhuur naar Hellendoorn vervoerd door vaste chauffeur De Bont. Een mooi programma werd ons voorgeschoteld met als persoonlijke hoogtepunten Direct en Ed Kowalski, de zanger van Live. Na die tijd gestrand in een of andere kroeg waar we ongetwijfeld weer de nodige indruk achtergelaten hebben. Als altijd weer een heel gezellige dag met vrienden. 
Juni was de maand van het afscheid zoals in de vorige blog gememoreerd. Door mijn onregelmatige diensten schoot het vrijwilligerswerk er bij in. Er kwam na 20 jaar een einde aan mijn bezigheden voor de jeugd van onze voetbalclub. Twaalf jaar jeugdleider geweest en 8 jaar jeugdbestuurslid. Ook aan mijn secretarisfunctie voor het CDA, afdeling Loppersum kwam na 8 jaar een einde. Net als Jan Peter Balkenende noodgedwongen een stapje terug moeten doen dus. Het clubblad van de voetbalclub werd opgeheven zodat ook daar de nodige vrije tijd voor mij vrijkwam na jarenlang in de redactie te hebben gezeten. Om dit verlies te compenseren wel diaken geworden van de protestantse kerk in wording. Je moet toch wel enigszins actief bezig blijven in het verenigingsleven lijkt mij zo… 
In juni was ook de afscheidswedstrijd voor Ronnie Medema die na 22 jaar afscheid nam van het eerste elftal van de voetbal vereniging Middelstum. Vele voorbereidingsuren betaalden zich terug in een prachtige emo-avond met tal van bekenden uit de regio. 
De vakantiemaanden brachten ons dit jaar naar Hongarije. Voor een uitvoerig verslag verwijs ik jullie naar mijn reisgenoot Peter Zuidhof die alle hoogte- en dieptepunten uitvoerig heeft beschreven in zijn vakantieblog. Ik wacht overigens nog op de vakantiefoto’s maar die zullen ongetwijfeld nog komen. Een hoop gelachen met een illuster gezelschap. De hoogtepunten lagen voor mij niet in uitgaansleven maar in een dagje Formule 1 op de Hungaroring, een dagje sightseeing in de boemeltrein naar Budapest waar vader Frans zijn pupillen een prachtig dagje sightseeing voorschotelde en een dagje varen op het Ballotonmeer. Eling’s prachtige woordspelingen zijn ook blijven hangen. Zo sta ik in Siofok nog altijd bekend als ‘Bert, de Ballatonlikker’. 
Overige gebeurtenissen die boven komen drijven zijn een bedrijfsuitstapje naar Sail Amsterdam. Met een bootje varen langs alle grote schepen met duizenden mensen op de kade en te midden van duizenden boten en bootjes. 
En ik heb dit jaar zelfs een prijs gepakt, klaverjaskampioen van de Voetbal Vereniging Middelstum, seizoen 2009-2010, jaja! Het kaarten ging beter dan het voetballen dus. Het vierde elftal van de voetbalclub werd door een gebrek aan spelers opgeheven dan wel samengevoegd met het vijfde elftal. Vandaar dat ik nu echt in de kelder van het amateurvoetbal speel, reserve 6e klasse. Een jonge voetbalveteraan geworden dus…. 
En over voetbal gesproken. Wat hebben we dit jaar meegeleefd met het Nederlands elftal. Bijna waren we wereldkampioen voetbal geworden. Wat als Robben die enorme kans had verzilverd? De aanwezigen in het drukbezette Vita Nova leefden enorm mee tijdens de finale. Groot was de teleurstelling toen Iniesta de trekker overhaalde, ver in de verlenging. Het had ook iets surrealistisch, Nederland wereldkampioen voetbal……. 
 
Volgens mij heb ik nu alle hoogtepunten wel gehad maar iets zegt mij dat ik toch wat ben vergeten…. 
Zou het Sunsation zijn? Tijdens een van deze gezellige avonden zag ik Marten praten met zijn overbuurvrouw. Irritant als altijd kon ik het niet laten om eens even over haar strak buikje heen te wrijven. Als blikken konden doden had ik de kerst niet meer gehaald….. 
Later hoorde ik dat ze in scheiding lag. Daardoor kwam ze ook wat meer in Vita. En warempel, ze stuurde mij krabbels die qua scherpte van mij afkomstig hadden kunnen zijn en op den duur ook inboxjes die steeds langer en persoonlijker werden. Vita werd vaker bezocht doordat ze ’s weekends de kindertjes niet had en langzaam maar zeker groeide het spanningsveld tussen ons. En zo kwam het in de nacht van het hutspotvoetbaltoernooi tot het onvermijdelijke: de eerste zoen(en)….. Afscheid nemen is inderdaad tijd voor een nieuw begin. 
Toen de week erop haar vader in het ziekenhuis lag heb ik haar spontaan mijn auto aangeboden (die was en ben ik dus kwijt, haha) en vanaf die tijd zijn we onafscheidelijk. Een hoop nieuwe indrukken opgedaan en kennis gemaakt met de Wondere Wereld van de vrouw. Vreselijk op mijn ‘kloten’ gekregen om daarna weer teder samen te smelten… Ongelooflijk eigenlijk dat het zo snel, zo goed klikt na al die vrijgezellenjaren. Zou het zo hebben moeten zijn? You are amazing, just the way you are!  
Miranda Pol is haar naam en ze is moeder van 2 prachtige dochters met de mooie namen Derian (9 jaar, de rustige en bedachtzame van de 2 en zij helpt mij met tal van opvoedingstips en beleidsregels met de opvoeding van de jongste) en Jazlijn (4 jaar, en met dezelfde vurige karaktertrekken gezegend als haar moeder). Aanvankelijk was ik vooral te vinden in ‘donker Noord’ of te wel de Johan Lewestraat. Tegenwoordig proberen we gezamenlijk onze weg te vinden aan de Berkenlaan. Inclusief hondje Zora (heerlijk om met deze labrador kilometers te lopen door MEO), kater Vasco (poes was op den duur de weg kwijt waardoor Miranda haar eigen kat moest terugkopen uit het asiel) en konijn Nijntje… 
 
En onder de kerstboom kijk ik nog eens verbaasd terug op het afgelopen jaar. En ik hoop en verwacht dat de koningin terugkomt op de vereenzaming en individualisering van de maatschappij door media als hyves want het kan ook heel wat opleveren… Gezamenlijk het jaar 2011 in op zoek naar nieuwe werkuitdagingen en een definitieve setteling aan de Berkenlaan van het gezin Koster-Pol. Wie had dat in januari kunnen bevroeden???!. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk dus kijk ik reikhalzend uit naar wat het jaar 2011 weer voor verrassingen te bieden heeft…… 
 

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69