(Uit mijn tijd als jeugdleider, stuk voor clubblad VV Middelstum)
`Wat is er nou zo leuk aan het jeugdleider zijn? Ik krijg die vraag wel eens voorgeschoteld (nog nooit gebeurt, maar het past wel goed in deze inleiding) en het stemt je tot nadenken. Het jeugdleider zijn heeft soms zijn nadelen. Vroeger, toen ik nog jong en in de kracht van mijn leven was, kwam ik vrijdagsavonds wel eens uit de soos rollen en wanneer dan zaterdagmorgen het wekkertje afliep zo rond een uur of acht vroeg ik mij wel eens af waar ik mee bezig was (laat mij nou eens pitten want ik ga kapot, ik zal nooit meer dronken wezen).
Ook kan ik mij nog een recente bekerwedstrijd tegen Neptunia herinneren. De wedstrijd was nog geen vijf minuten oud of het begon te plenzen. Toen iedereen al doorweekt was, leek het de scheidsrechter verstandig om de wedstrijd tijdelijk te staken. Drijfnat dringt zich dan de vraag op: Wat doe ik hier?
Toch beleef ik, samen met mijn collega-jeugdleiders Ronnie Medema en Arnold Hazekamp, ook veel leuke en lachwekkende momenten met de jeugd in het algemeen en de D-1 junioren in het bijzonder. Hieronder volgt een korte bloemlezing over onze 11- en 12-jarige talentjes, die je soms wel kunt schieten maar waaraan je ook wel de nodige lol kunt beleven.
‘Ga je zaterdag nog naar het crazy-racen, Maris?’, vraagt Ronnie op de training aan Sander Boomsma, lid van het Woudstra-racing team en een hartstochtelijke crazy-race-fan. “Jazekers, ik hoop dat Sip wint”, antwoordt hij. “Ik doe volgend jaar ook mee”, merkt Alfa Romeo-coureur Medema op. “Ik ben druk bezig om de karre (mijn achtcilinder) af te stellen en ik heb ook al een dubbele cabarateur ingebouwd, Sip kan het volgend jaar wel schudden in Kollum”.
Je ziet Sander denken: “Laat die Medema maar lullen” en vervolgt zijn conversatie met Johnny van Dijken, de Simon Bolhuis van de D-junioren, en onlangs weer prominent aanwezig in het clubblad. ‘Je mag hier wel weer gaan zitten, Bert’, zo zei hij onlangs nog tegen mij in de kantine, ‘want ik heb net zitten te ruften dus is het hier straks toch niet meer te harden’, en meer van dat soort praatjes zijn hem niet vreemd. Hoofdschuddend kijken Ronnie en ik elkaar aan.
“Waar was jij gisteren, Pole”, vraag ik aan Matthijs Pool, zoon van Sjoerd, die gisteren op het appel ontbrak voor de bekerwedstrijd tegen Neptunia. “Oh, ik was het vergeten”, merkt hij nonchalant op. Een aardje naar zijn vaartje? Weer een wissel voor zaterdag, denkt Arnold.
Het is nu helemaal gedaan met de rust want Eling Zuidhof, zoon van de sympathieke Jan Orgel, trekt zijn scheur weer eens open. “Wat deden die Feyenoorders het goed in Oranje, he?” brult Ed de Knoei alias Megadrama, voormalig keeper van ons sterrenteam, die nu zijn geluk zoekt in de spits maar daar ook nog niet echt begrepen wordt. “Van Bronckhorst een goede wedstrijd, van Gastel scoorde die penalty toch heel beheerst en Taument speelde ook een degelijke wedstrijd”. Edje heeft als Feyenoord-fan zware tijden beleefd dus we laten hem maar even genieten van deze spaarzame hoogtepunten.
Arnold vergaapt zich ondertussen aan het gabber-kapsel van Elle Wieringa die een hele pot gel nodig heeft om zijn kapsel in model te brengen en hierom omgedoopt wordt tot “Gelle Wieringa”. Kazan is deze avond toch op dreef want hij vraagt aan onze techneut Richard v/d Ploeg (Attack Richard, attack!), die opvalt door zijn spierwit lichaam, hoe het de afgelopen zomer op Lauwersoog was. Zijn grote vriend Dennis Kamminga vindt dit gegeven bijzonder grappig want op zijn olijk gezicht is een big smile af te lezen. “Ik ben Dennis Bergkamp”, zo zei hij op zijn eerste training en etaleerde toen direct een perfecte tweebenigheid.
Onze keeper Abdou Koraichi ligt ondertussen kermend van de pijn op de grond. Lama (niet genoemd naar Chico, maar naar keeper Lama van Paris Saint Germain, alhoewel in de wedstrijd tegen Onderdendam kwam een jongetje op mij af: “Scheids, die keeper van jullie spuugde mij”. “Ach, knul”, antwoordde ik, “zijn bijnaam is niet voor niets Lama”) is onzacht in aanraking gekomen met Rienk Prins.
Rienk doet nog geen vlieg kwaad, is ook altijd goedgemutst maar verdedigt af en toe ietwat onbeholpen waardoor door zijn ietwat te laat ingezette slijding menig tegenstander door de lucht vliegt. “Sneaky Prins”, noemen we hem om dit feit. Abdou is inmiddels weer op de been en pingelt zich ouderwets vast in de tegenstander zijn verdediging.
“Ik vind die rij-schema voor de ouders die jullie gemaakt hebben maar niks”, roept onze als altijd recht door zee gaande laatste man Sander Bijsterveld. “Een slechte organisatie”, vervolgt hij, “jullie hadden veel beter alle ouders bij langs kunnen bellen of ze op die data ook kunnen rijden”. Geduldig proberen wij Sander uit te leggen dat er wel eens jeugdleiders geweest zijn die de hele avond zonder succes geprobeerd hebben om vervoer te regelen en dat wij daar geen trek in hebben. Maar je kunt net zo goed tegen een stoelpoot praten want Sander houdt voet bij stuk.
Martijn Poort is ondertussen weer met een fraaie solo bezig. Hij is een beetje een laatbloeier en werd tijdens het schoolvoetbal gescout door Frans de Bont. Wij, als leiding, hebben hem voor 2 jaar kunnen contracteren met een optie voor een levenslange verlenging bij de V.V..
Onze dammer Patrick heeft deze avond geen damverplichtingen en is dan ook weer trouw aanwezig. Hij (ont)siert regelmatig de regionale kranten met zijn damprestaties waarbij hij door het hele land trekt (bijvoorbeeld Amsterdam). Met het schooldammen behaalde hij onlangs met zijn teamgenoten een fraaie vijfde plaats op de Nederlandse kampioenschappen.
“Wanneer gaan we nou eens iets leuks doen”? Waar komt dat toch vandaan? Ach, van de weer eens zwart kijkende Roland Visser. Hij komt net kijken maar provoceert al als een senior. Roland houdt schijnbaar niet van het wat intensievere werk en prefereert het afwerken op de goal. Sinds zijn twee goals uit tegen OKVC (2-1 winst) en de 7 goals thuis tegen Poolster heeft hij wat krediet opgebouwd en dus mag hij zich ook wat meer roeren. Eerst presteren dan pas praatjes.
“Schiet nou toch eens op”, roepen wij voor de zoveelste keer tegen Martijn Wilpstra (Wilpie voor vrienden). Als altijd is Martijn weer het laatste met het douchen. Vooral bij uitwedstrijden is dat zeer lastig. Op de trainingen kan dit feit wel eens van nut zijn want hij pakt tegenwoordig al uit eigen beweging de droogtrekker om de kleedkamer schoon te maken.
Klaas Heine Reitsma is zeer fotogeniek alleen kost het hem moeite om op commando te lachen. Waar al zijn collega’s een professionele glimlach te voorschijn toveren als ze voor de camera moeten poseren, poseert Klaas Heine met een strak gezicht alsof hij zijn eerste mid-life crisis meemaakt. Ronnie moet zijn hele trucendoos opengooien voor een glimlach, wat toch zeer opmerkelijk is te noemen.
Nu bent u als lezers natuurlijk uitermate nieuwsgierig geworden naar de sportieve prestaties van dit geselecteerde gezelschap. Na wat verloren bekerwedstrijden gingen ook de eerste twee competitieronden puntloos voorbij. De eerste competitie-overwinning volgde pas na de derde wedstrijd en dat nog wel onder de bezielende leiding van Frans de Bont die de door allerlei besognes getroffen trainerstrio vakkundig verving.
“Jullie hoeven zaterdags ook niet meer te komen”, is maandag op de training dan ook het credo dat ons naar het hoofd geslingerd wordt. “Wat doe ik hier’?” denk ik dan maar weer. Inmiddels zijn de D-junioren na een goede serie van 19 punten uit 8 wedstrijden opgeklommen tot een vijfde positie met uitzicht op (ietsjes) meer…..