Ooit is de WMO ontstaan (2007) als wettelijke verplichting voor gemeenten om ondersteuning te bieden aan mensen met een beperking. Een van de doelen was om mensen zolang mogelijk thuis te laten wonen. Daarnaast ook om dezelfde mensen “deel te laten nemen aan de maatschappij”.
Deze versie van de WMO is in 2015 aangepast. Met als gevolg dat gemeenten een nog groter takenpakket kregen voor de uitvoering. De doelstellingen van 2007 bleven gehandhaafd, maar werden uitgebreid met het bieden van ondersteuning bij participatie, begeleiding en dagbesteding. Een beschermde woonomgeving voor mensen met een psychische stoornis, ondersteuning voor mantelzorgers en opvang in het geval van huiselijk geweld.
Op de site van de rijksoverheid las ik de volgende teksten:
Welke hulp kan ik thuis krijgen van de gemeente vanuit de Wmo?
U kunt hulp krijgen die op uw situatie is afgestemd, zoals aanpassingen aan uw woning. Dit is een maatwerkvoorziening. Er zijn ook algemene voorzieningen, zoals een boodschappendienst.
Welke voorziening voor ondersteuning thuis
Bent u onvoldoende zelfredzaam of kunt u niet goed meedoen in de maatschappij? En kan uw netwerk ook niet bijdragen? Dan is de gemeente verplicht ondersteuning te bieden. Dit staat in de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Officieel heet deze wet Wmo 2015.
In de wet staat niet wat voor soort voorziening dit moet zijn. Dat kan een maatwerkvoorziening of een algemene voorziening zijn. In een onderzoek (meestal een gesprek) stelt de gemeente met u vast wat u nodig heeft. Voor sommige voorzieningen geldt een eigen bijdrage.
Maatwerkvoorziening
Een maatwerkvoorziening is geen medische hulp. Voorbeelden van maatwerkvoorzieningen zijn:
vervoersvoorziening;
vervoer in de regio (voor mensen die slecht ter been zijn en niet met het openbaar vervoer kunnen reizen)
individuele begeleiding;
beschermde woonplek;
dagbesteding op maat;
Algemene voorziening
Soms bent u geholpen met een zogenaamde ‘algemene voorziening’.
Een algemene voorziening is vrij toegankelijk, zonder voorafgaand onderzoek naar uw persoonlijke omstandigheden.
Voorbeelden van algemene voorzieningen zijn:
- boodschappendienst;
- het advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling;
- een ontmoetingsruimte voor mensen die eenzaam zijn;
- maaltijdverzorging (ook wel warm maaltijdvoorziening of tafeltje-dekje genoemd);
- maatschappelijke opvang (bijvoorbeeld daklozenopvang);
- hulp aan buurthuizen en verenigingen.
De gemeente mag een bijdrage vragen voor het gebruik van deze algemene voorziening.
Hoe werkt het in Eemsdelta (bron: de site van de gemeente Eemsdelta)
Neem contact met ons op als je ondersteuning nodig hebt. Dan maken we een afspraak voor een gesprek. Wij komen bij je thuis of we spreken af op een andere plek, bijvoorbeeld het gemeentehuis.
- We kijken samen wat je zelf nog kan. En hoe anderen jou kunnen helpen, zoals een mantelzorger, familie en vrienden.
- Heb je meer ondersteuning nodig? Dan helpen we je eerst bij het vinden van voorzieningen waarvoor je geen indicatie nodig hebt. Zoals boodschappenhulp of activiteiten die jou kunnen helpen.
- Is dit niet genoeg? Dan heb je misschien recht op hulp vanuit de WMO. Wij bepalen of je hiervoor een indicatie krijgt en verwijzen je naar een hulpverleningsorganisatie.
Ik ben niet gewend aan ambtelijke taal, maar volgens mij klopt er hier iets niet. Volgens mij heeft Eemsdelta een eigen draai gegeven aan de uitvoering van de WMO.
De initiële opzet van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning is een sociaal en menselijk “vangnet” voor mensen die deze steun ook daadwerkelijk nodig hebben. En ja: dat kost heel veel geld (ook al zal de eigen bijdrage een gedeelte van het financiële leed voor de overheid verzachten). Maar ik werd pas echt getriggerd toen ik las dat de WMO in mijn gemeente Eemsdelta een rare “afslag” had genomen. Van “vangnet” naar Wet Maatschappelijk Onbegrip!
Wat is het geval:
Als er een hulpvraag binnenkomt bij het WMO loket, dan is niet meer de reactie: ‘wat kunnen wij voor U betekenen (nadat er een toetsing van Uw aanvraag heeft plaatsgevonden)”, maar hoe fit bent U nog om Uw problemen zelf op te lossen.
Eemsdelta is 1 van de nu 40 gemeenten in Nederland die mensen een traject aanbieden om weer fitter te worden d.m.v. fysiotherapie. Dat moet dan wel gebeuren bij een vooraf aangewezen fysiotherapie praktijk toevallig in de hoofdstad van de gemeente Eemsdelta: Delfzijl!
Ik las in regionale media voorbeelden van hoe e.e.a. zich zou kunnen ontvouwen bij een aanvraag voor ondersteuning vanuit de WMO.
In mijn brein ziet dat er dan ongeveer zo uit:
“Oh, U bent 91 jaar en mantelzorger van Uw vrouw van 90. Maar ik begrijp dat U nu zelf hulp nodig heeft vanwege een gebroken heup? Dat komt heel goed uit. Wij laten mensen die gebruik willen maken van de WMO eerst 14 x naar de fysiotherapeut gaan. Dat is toevallig een vriend van iemand maar natuurlijk ook heel bekwaam. Kunt U dat mooi combineren met Uw heup oefeningen. Ik hoor dat U geen vervoer heeft en geen buren of kennissen of familie die u kunnen brengen? Dan kunt U via de WMO een aanvraag doen voor publiek vervoer. Maar eerst gaan wij uitzoeken of U de afstand niet per fiets of eventueel lopend kunt overbruggen”.
Ik hoop oprecht dat er partijen zijn, die net als ik deze situatie maar moeilijk kunnen accepteren. Het kan toch niet waar zijn dat wij zo met kwetsbare mensen omgaan. Ik vermoed, ook nu weer, een ordinaire bezuinigingsoperatie die ten koste gaat van een toch al kwetsbare groep.
Ik hoop dat er mensen zijn die een positie hebben en hieraan iets kunnen en willen doen en dat de WMO weer wordt waar het oorspronkelijk voor was bedoeld:
Weer Menselijke Ondersteuning