Niet zomaar een ode aan mijn overleden vriend Eric, nee een ode aan een persoon die zoveel betekend heeft voor zoveel mensen. Een ode aan een persoon die heel veel impact heeft gemaakt, die niet alleen bedacht maar ook in actie kwam.
Vorig jaar om deze tijd was het business as usual; Eric had wat pijnklachten maar voor de rest leek het allemaal oké. We hadden een geweldig trainingskamp met VV Eenrum in Spanje achter de rug waar Eric, zoals hij dat zo vaak was, de grote drijvende kracht achter was geweest.
Samen met Eric (rechts) bij de ingebruikname van onze bankjes (april 2024).
Natuurlijk schrijf ik deze ode aan Eric omdat hij mijn mattie was, omdat ik hem nog iedere dag vreselijk mis en omdat ik eigenlijk nog steeds maar niet kan bevatten dat hij er niet meer is. In zoveel gesprekken is Eric er nog een beetje bij, het gaat nog vaak over hem en dat komt simpelweg doordat hij zo vaak en veel impact wist te maken. Ik schrijf deze ode ook omdat Eric staat voor waar veel mensen voor staan en wat niet vaak genoeg belicht kan worden.
Eric was een persoon die impact wist te maken om wie hij was en door wat hij deed. Hij was voor mij een vriend bij wie ik altijd terecht kon en altijd meer dan welkom was. Een vriend die wijze woorden voor mij had, maar waar ik ook enorm dom mee kon ouwehoeren. Het is fijn als je bevriend bent en ook nog van heel veel dezelfde dingen blij wordt. Dit versterkt de band enorm, net als onze passie voor ons voetbalcluppie VV Eenrum.
Energie is 1 van de weinige dingen die je kunt vermenigvuldigen door het te delen, dat is iets wat ons telkens weer lukte. Er ontstonden bijna als vanzelf mooie ideeën en de kracht van Eric was dat hij dit vrij eenvoudig kon omzetten naar een concreet plan. En vervolgens was het een feest om dit dan samen en vaak samen met vele anderen tot uitvoering te brengen.
Deze ode is aan al die Eric’en die er zijn, mensen die hun energie en tijd inzetten om hun omgeving een beetje mooier te maken. Mensen die zich naast hun werk, gezin, sport en allerlei andere zaken geheel belangeloos inzetten voor hun cluppie, hun directe omgeving of anderszins.
Soms zijn die mensen heel zichtbaar, maar dikwijls ook niet. Zonder deze mensen, geen verenigingen, zonder deze mensen geen sport om de hoek, zonder deze mensen geen leuke evenementen in het dorp, zonder deze mensen geen draaiende molen op zaterdag, zonder deze mensen geen speeltuin om te hoek, zonder deze mensen geen……………………………enz. enz..
Ik heb onze burgemeester eens horen zeggen dat vrijwilligers het cement van onze samenleving zijn en dat klopt helemaal. Want vraag je maar eens af hoe leefbaar je directe omgeving nog is zonder vrijwilligers, want wat zou er dan allemaal verdwijnen aan voorzieningen en vertier? Goed om je dat met elkaar te realiseren en je dan ook zelf de vraag te stellen. Wat doe ik voor mijn omgeving? En wat zou ik graag willen doen?
Vrijwilligerswerk, nee geen vrijwilligerswerk, laat het woord werk alsjeblieft weg. Iets doen voor elkaar en iets doen met elkaar geeft niet alleen voldoening en plezier. Het geeft je mooie contacten en soms ook super waardevolle vriendschappen. Neem de vriendschap van Eric en mij, zonder ons voetbalcluppie was dit niet ontstaan 
.
