Ik besluit mijn autisme maar even weer te gebruiken wanneer ik aan dit verhaaltje begin. Vorige week maandagmorgen begon ik over de wandeling met de hond onder een prachtig winterzonnetje. En vanmorgen hoorde ik in het bos, naast het razende verkeer op de Eemshavenweg, de vogeltjes heerlijk fluiten toen ik er met Zhiva opuit trok. En toen we over het bruggetje liepen, zwommen twee zwanen ons immens verliefd tegemoet. Kortom, het lentegevoel kwam heerlijk binnen.
Dat gevoel hadden we vrijdagmiddag ook toen we met de wandelclub de beslissing namen om er nog een extra wandelroute tegenaan te gooien. Het beoogde rondje Westerwijtwerd werd zelfs verder uitgebreid en we besloten de Palenweg en de Halteweg er gewoon nog even bij te pakken. Het zweet liep ons op den duur ter hoogte van het prachtig optrekje van boer Bakker gewoon over de pokkel, zo warm was het. Een heerlijk gevoel. En dat gevoel werd gisteren tijdens een wandelronde over Kantens nog even gecontinueerd.
Ook toen zaten we in de nostalgiestemming. We keerden terug naar de tijd dat de gebroeders Jonkman een snoepwinkeltje hadden in Middelstum. Het snoepgoed wat in die tijd gekocht werd, passeerde de revue. Ik deelde mijn voorliefde voor de salmiakdrop en –lolly’s terwijl Diederik en Martin wanhopig op zoek waren naar de naamgeving van die felgekleurde schuimblokken waarvan ik nu de naam al weer vergeten ben.
Heerlijk om zo even terug te keren in de tijd. Het was dit weekend sowieso nostalgie snuiven. Dat begon op de vrijdagavond al tijdens de toneeluitvoering van WAT. Die speelde zich in de kringloopwinkel af en dat biedt sowieso de nodige kansen om terug te keren in de tijd. Volgens mij was dit de mooiste toneelavond tot dusver die ik in Wietwerd meegemaakt heb. Daar veranderde het prijsloos naar huis gaan helemaal niets aan. Geen kaasplankje of vleesprijs dus bij de tombolaverloting maar wel weer een hoop gezelligheid met vele bekenden. En daar draait het uiteindelijk allemaal om.
De zaterdag dreigde voetballoos voorbij te gaan maar gelukkig was daar ’s ochtends een mooie bekerwedstrijd van JO-13 en ’s middags besloot ik in een opwelling toch maar naar Stedum te gaan. Overbuurman had mij nog gewezen op de kraker ACV – Schevingen maar ik besloot voor Stedum – Noordpool te gaan. Een schril contrast dus qua niveau, het scheelt snel een klasse of zes, maar hierdoor kon ik nog wel één keer het mooie uitzicht op de Stedumer voetbaltribune meepikken.
Onvoorstelbaar eigenlijk dat daar in de zomerperiode de sloophamer tegenaan gaat beuken. Weer een prachtig stukje voetbalhistorie dat ter ziele gaat maar daar komt wel een geweldig mooi en bovenal nieuw complex voor terug en daar gaat het uiteindelijk om. Leuk ook om in de knusse voetbalkantine al die oude elftalfoto’s nog even langs te struinen.
Onvoorstelbaar ook dat Stedum in de slotfase een 2-0 voorsprong zo maar weggaf waardoor het in blessuretijd nog 2-2 werd. Maar die tegentreffers heb ik niet eens meer gezien want het ‘proathoes’ in Middelstum lonkte. Het was achteraf maar goed dat ik van het bestaan van de voetbalkraker SVO 2 tegen Corenos 3 niets af wist, anders had ik wellicht daar mijn voetbalkennersblik op gericht.
Want dit duel kende achteraf gezien een hoog vv Middelstum gehalte waarbij zelfs keeperlegende Alwin Zwerver terugkeerde tussen de palen. Scheids Swijghuizen zag dat het goed was en Eling zal er middels wat gerichte oneliners vast ook wel iets van gevonden hebben. Maar je kunt inderdaad niet alles hebben.
‘Eem in de agenda kieken’, dat is natuurlijk niet voor niets de titel van dit stukje proza. Want toen we gisteravond tijdens het klaverjassen op zoek waren naar een geschikte datum om met zijn vieren uit eten te gaan in Bedum, om daar Johan zijn jaaroverwinning te vieren, kwamen we uiteindelijk op Stille Zaterdag in de Paascyclus uit. Wat automatisch inhoudt dat er mooie en gezellige weken aankomen.
Zo komen bijvoorbeeld Joop Gall en Sierd de Vos naar de Middelstumer voetbalkantine vrijdagavond om ons te trakteren op ongetwijfeld bijzondere voetbalverhalen. En ik heb de 45-plusvoetbalavonden ook al vast maar weer ingepland. En natuurlijk de twee Sunsationweekenden begin april. En dan hebben we de klaverjasavonden nog en iets van een neon-party. Ik heb voor de zekerheid alvorens aan dit stukje te beginnen eerst maar even de agenda erbij gepakt om al die data te noteren ter voorkoming dat dingen dubbel geboekt gaan worden.
Overkill? Nee man, de krenten in de bekende pap. En het is een kwartier later dan vorige week wanneer ik aan de laatste alinea van dit verhaal begin. Dan maar geen extra rondje bos als beloning. Het weer nodigt hier ook niet echt voor uit. Maar die zingende vogeltjes, dat is toch zeker ook wel de moeite waard! Op naar zonniger tijden met hogere temperaturen wat mij betreft….
(Eigenlijk stond dit verhaal voor plaatsing woensdag 26-2 op de planning maar toen was daar de mooie en actuele column van Erik Hulsegge over die heroïsche overwinning van Daan Gelling in Zweden…..)