Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Noteer bij mijn naam gerust Jolanda Oldenhuis – Dijkema. Ik ben op 8 mei 1962 geboren in het ziekenhuis in Groningen maar heb bijna mijn hele leven in Westeremden gewoond. Ik ben de jongste van zeven kinderen en een nakomertje. Mijn broers en zussen zijn allemaal in de provincie blijven wonen. Twee wonen net als ik in Westeremden, twee in Appingedam, één in Termunterzijl en één in Nietap. Mijn vader was uitvoerder bij Heidema en zat in het grondverzet en de ruilverkavelingen. Mijn moeder regelde het grote huishouden.
Ik ben opgegroeid aan de Dorpsweg in Westeremden en heb daar tot mijn negentiende gewoond. Mijn werk bracht mij naar het zusterhuis in Haren en daarna naar de Rabenhauptstraat in Groningen. Vlak voor ons trouwen, keerde ik terug naar mijn ouders waardoor ik mooi nog wat kon sparen. Daarna volgden vijf jaar aan de Huizingerweg 1 en daarna nog enige jaren op nummer zestig. We wonen hier aan de Bredeweg al weer zeventien jaar. Mijn man Aries runt vanaf deze plek samen met zijn broer Anton Transportbedrijf Oldenhuis VOF.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik heb Aries leren kennen op de touwtrekvereniging in Westeremden waar we beiden lid van waren, net als mijn broer Henk. De vonk tussen Aries en mij sloeg in 1981 over toen ik in Groningen woonde. Hij is ook wat ouder dan ik, we schelen qua leeftijd zeven jaar.
Het huwelijk heeft ons vier dochters geschonken. Janneke is de oudste en is in 1987 geboren. Een jaar later diende Rianne zich aan en twee jaar later kwam Marja op de wereld. Willeke ten slotte werd in 1994 geboren. Ze wonen respectievelijk in Westeremden, Eelde, Bedum en Eenrum. Aries en ik zijn de trotse grootouders van vijf kleinkinderen, in leeftijd variërend van drie tot negen jaar oud.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Middelstum, de Prof. B. Holwerdaschool, ging ik naar de LHNO in Groningen. In groep 8 wist ik al dat ik de verzorging in wilde. Bij ons thuis in het gezin was er qua onderwijs een onderscheid in twee groepen. De ene groep koos voor een kantoorbaan en de andere voor de zorg. Na de LHNO koos ik dan ook voor de IAS en daar kon ik de opgedane kennis direct in de praktijk brengen.
Ik mocht namelijk stage lopen in het Beatrixoord in Haren en daar heb ik enorm veel geleerd. Veel meer dan mijn klasgenoten want hier ging je ook helemaal de diepte in. En het had nog een voordeel want nog voor ik mijn examen gedaan had, kreeg ik een belletje of ik niet bij ze wilde komen werken. Dat was nog geen verzorgingsfunctie, want daar was nog geen vacature voor, maar ik kon al wel aan de slag in de afdelingskeuken waar ik stage gelopen had.
Na één jaar kreeg ik alsnog de kans om de opleiding tot ziekenverzorgster te gaan volgen. Een driejarige opleiding waar je intern drie dagen per maand bijgeschoold werd en de rest dus in de praktijk leerde. Dit was voor mij een geweldige ervaring want je doet zoveel meer kennis op in een specialistisch ziekenhuis, de status dat het Beatrixoord in die tijd had.
In die tijd heb ik ook nog anderhalf jaar op de hartrevalidatie gewerkt en dat kwam doordat ik zelf een bacterie had opgelopen waardoor ik tijdelijk niet meer in de ziekenverzorging mocht werken. Al met al heb ik zes jaar in het Beatrixoord gewerkt en er intern vier jaar van een opleiding mogen genieten. Toen werd ik zwanger van Janneke en vervolgens fulltime moeder.
Dat duurde tot onze jongste dochter Willeke twee jaar werd. Op de peuterspeelzaal in Westeremden ontstond namelijk een probleem want de toenmalige leidster plus nog een vrijwilligster stopten er mee. Ik zat destijds in het bestuur van de peuterspeelzaal en viel uit nood twee ochtenden in de week in. Dat smaakte echter wel naar meer, ook al omdat het zo goed te combineren viel met het thuisfront. En daarom ben ik de opleiding SPW 3 gaan volgen en ik heb deze succesvol afgerond.
Nadat de peuterspeelzaal gefuseerd was met die van Loppersum was er voor mij eerst geen plaats meer en vervolgens ben ik twee jaar gastouder geweest. De peuterspeelzaal is na de fusie nog wel een poosje doorgegaan in Westeremden alleen toen er te weinig kinderen kwamen, moest de speelzaal noodgedwongen sluiten.
Na enige tijd werd er vervolgens toch een nieuwe peuterspeelzaal opgestart onder een andere naam waar in het begin slechts vier peuters opzaten. En omdat ik hiermee ervaring had, werd ik gevraagd of ik deze opstart wilde begeleiden. Vervolgens ben ik hier nog meerdere jaren werkzaam geweest en dat beviel prima.
Maar op den duur wilde ik toch graag wat anders en dus besloot ik in 2009 een open sollicitatiebrief naar Fraamborg in Middelstum te sturen. Een inwoner uit Westeremden, Carolien Lemmens, kreeg die brief onder ogen en nodigde mij uit voor een gesprek en een rondleiding. Met als gevolg dat ik hier inmiddels al weer 15,5 jaar werk, zowel op de locaties Fraamborg als de Hamsterborg.
Voor mij een schot in de roos want als woonbegeleidster komen zorg- en begeleidingsvaardigheden bij elkaar. Ik help de bewoners met een verstandelijke beperking met de dagelijkse gang van zaken buiten hun werkplek om en beheer gedeeltelijk hun financiën. Ook draai ik er regelmatig slaapdiensten. Ik heb een contract voor 24 uur per week en ben gemiddeld wekelijks zo’n drie dagen in Middelstum te vinden.
Wat ik bijna nog vergeet te zeggen, is dat ik toen ik op Fraamborg kwam te werken ook nog de SPW4-opleiding heb gedaan. Toen was ik inmiddels vijftig jaar. Ik ging één dag in de week naar school in Groningen en bleef er verder gewoon bij werken.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Of ik de hele rit tot mijn 67e afmaak, weet ik nog niet. Aries is immers 69 jaar maar heeft nog veel plezier in zijn werk en gaat waarschijnlijk door tot zijn 71e. Wanneer hij stopt wil ik ook minder gaan werken of misschien ook wel helemaal stoppen zodat we samen nog leuke dingen kunnen gaan doen. Over die stap moet ik tegen die tijd nog even goed nadenken. Vervelen zal ik mij in elk geval niet.
Ik zit op een zangkoor in Stedum en lees graag boeken. Tussendoor ben ik aan het handwerken en hoewel ik geen vaste oppasoma van de kleinkinderen ben, pas ik in nood toch regelmatig op. En op die manier vliegen de weken voorbij. In het verleden heb ik vijf jaar in het bestuur van de plaatselijke dorpsvereniging gezeten en Aries en ik zijn achttien jaar koster geweest van de vrijgemaakte kerk in Westeremden. Dat was destijds een drukke combi.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dan kom ik toch uit op de standaarddingen als onze trouwdag en de geboorte van onze kinderen en de kleinkinderen. Stuk voor stuk mooie hoogtepunten die er bovenuit steken.
En de dieptepunten?
Als nakomertje ben ik mijn ouders al op jonge leeftijd verloren. En toen de kinderen nog klein waren, overleden er om ons heen veel mensen en dierbaren waarvan sommigen nog heel jong waren. Dat heeft zeker zijn weerslag gehad op ons gezin. Ook onze kinderen kwamen er al vroeg achter dat het leven heel kwetsbaar is.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb nog niet eens verteld dat ik ook nog een jaar peuterleidster in Eenrum geweest ben en nog enige maanden in heb mogen vallen in ’t Zandt. Wat dat betreft heb ik, opgeleid in de zorg, toch een hele omslag qua werken gemaakt op latere leeftijd. Ik vind het mooi dat ik nu beide opleidingen kan combineren in Fraamborg in Middelstum.
Het vele omgaan met de peuters en hun gebrabbel, werpt nu zijn vruchten af. Laatst vroeg een bewoner ‘Hoe lang taxi?’. Hij werd al gefrustreerder omdat niemand antwoord op zijn vraag kon geven want hij werd niet begrepen. Maar toen kreeg ik een heldere ingeving door te vragen of hij bedoelde hoe lang hij al met de taxi gehaald en gebracht werd en toen klaarde zijn gezicht op want dat was wat hij bedoelde.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik zou nog heel graag een keer weer naar Canada willen gaan. Daar ben ik al twee keer geweest en er woont een nicht van mij. Die is inmiddels verhuisd sinds de laatste keer en dat is misschien wel een goede reden om nogmaals die kant op te gaan want Canada is een prachtig land.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb nergens spijt van. ‘Het is zoals het is’, dat is een gevleugelde uitspraak van mij. Wat er op je levenspad komt, daar moet je zo goed mogelijk mee zien te dealen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer gerust een dikke acht!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Wees lief en verdraagzaam naar elkaar toe. Dat vind ik in deze soms best wel moeilijke en lastige tijden heel belangrijk om uit te dragen. Er is wereldwijd al ellende genoeg. Laten we vooral dichter bij huis aardig zijn voor elkaar!