‘Du most dien verantwoordelijkheid pakk’n!’

‘BERT KOSTER, waar ben je BERT KOSTER?!’. Ik schrik verbaasd wakker. In mijn beleving heb ik nog maar een paar minuten geslapen wanneer ik een opgewonden en briesende Harm Carrette accommodatie Jouke van It Aude Kolonyhus zie binnenstormen. Mijn eerste reactie is de prangende gedachte waarom hij niet naar Wessel Steendam vraagt zoals te doen gebruikelijk. En vervolgens denk ik, ‘waar is Frans wanneer je hem nodig hebt?!’

Gelukkig schaart mede-groepsoudste Mense zich naast mij wanneer Harm zijn relaas doet. Belhamels Pietje en Bennie hebben in het Holst van de nacht de plaatselijke Qbuzz-opslagloods betreden en de eerste de beste bus die ze tegenkwamen meegenomen om hem vervolgens pontificaal in de hoogste Kobbeduin te jagen totdat ze niet meer voor- of achteruit konden. Debutant Marnix staat er met een Holle schaterlach bij te grijnzen terwijl organisator en Qbuzz-teammanager Wilpie beteuterd naar zijn bus staat te kijken……

Ik snap er helemaal niets van en de beelden vervagen. Niet veel later zie ik mij met een Texels Skuumkoppe in It Aude Beuthus zitten. Het gaat er vocaal om weg zeg maar want de zwagers Paulus en de Penningmeester zitten in een felle discussie met de gebroeders Schollema. Bron van inzet is een solide centrumrechts kabinet bestaande uit slechts drie partijen en de prangende vraag welke partijen dit dan wel niet moeten zijn. Het betoog is zo vlammend dat de vonken er vanaf schieten en laat nu net één zo’n vonkje het vissersnet boven ons in lichterlaaie zetten…..

Op zoek naar Spuit 11 brult brandweerman Pool in mijn linkeroor: ‘Doe most dien verantwoordelijkheid pakk’n!’ en snelt verder. ‘Waar is Frans wanneer je hem nodig hebt?’, denk ik maar word gelukkig even later al molenwiekend van de paniek en badend in het angtzweet wakker. Waarschijnlijk heb ik mijn medeautistische kamergenoot Vrieskip, we liggen op exact dezelfde plek als een jaar eerder, neer gehoekt want hij slaapt ogenschijnlijk rustig edoch comateus door.

Zelf kan ik de slaap echter maar moeilijk vatten. Dat ligt ongetwijfeld aan mijn zuurbrandens, overgehouden aan de Saté Marijke in de Tox. Na het anderhalfgangenmenu in Wantij een dag eerder, iets met een kapotte vriezer of koelkast geloof ik, schransen we de avond erop op de dansvloer in de Tox alles naar binnen wat los en vast zit. De flessen wijn plus pitchers bier worden aangesleept alsof het onze laatste kamp is en in dit geval wordt ook Corona genotvol geabsorbeerd als ware het onze grootste vriend waar het ooit onze grootste vijand was.

De tongen worden steeds losser en dat leidt zelfs tot een hattrick aan speeches. Debutant Freek heeft het bijvoorbeeld over een warme groep waarin iedereen zichzelf kan en mag zijn. Dat maakt deze setting waarschijnlijk zó vertrouwd dat Tim eindelijk zijn mannenliefde aan ons opbiecht. Wat tot opgetrokken wenkbrauwen leidt want deze (gedeeld) op één na grootste voortplanter binnen de groep, alleen de belhamel weet hem te overtreffen, lijkt niet vies van vrouwelijk schoon te zijn. Bi-zonder inderdaad.

Afijn, de zwagers Mense, Okko en Kees gaan tijdens de maaltijd van FC-euforie naar de MOK-toestand wanneer Blokzijl een rood kaartje pakt maar na een half uur billenknijpen is de ontlading in de Tox zo groot dat ik mijn conclusies trek. DJ Fabi zijn USB-stick is ver te zoeken en sinds Hans geen DJ meer is in de Tox heb ik er geen muzikaal gezien geen vertrouwen meer in.

Ik probeer wederom de slaap te vatten maar dat lukt niet echt meer. Gelukkig hebben we de filmpjes nog. Ik zie diep in het Holst van de nacht Meijer tijdens een spaarzame opleving weer ouderwets tekeer gaan op de Tox-dansvloer onder het wakend oog van supervisor en aanvoerder Donk die de van huis meegekregen stalorders bewaakt. In de periode tussen waak en slaap meen ik vervolgens een vrouwenstem waar te nemen in de Jouke maar dat lijkt mij zeer onwaarschijnlijk.

Toch geeft de Kwast de dag erop toe dat er wel degelijk vrouwelijk schoon in het spel was en het ging zelfs om een halve thuiswedstrijd. Het zaalvoetbalteam van Winsum werd vervolgens in de jacuzzi uitgenodigd maar toen ze een uur later met volle bepakking langs het randje van de jacuzzi stonden opgesteld om te kijken wat zich hierin afspeelde, werd het toch ietwat ongemakkelijk.

Niet veel later zag ik mij echter weer aan de pokertafel zitten waar de kaarten in allerijl werden geschud. Was dit nu een droom of toch de werkelijkheid? Want Poelemans kreeg kaartles van Demen en het was net alsof ik oom Sjoerd met zijn vingertje omhoog hoorde oreren. Duuken, onderduuken en afseinen, het kwam allemaal ter tafel. Medekamper van het eerste uur Jelte nipte nog maar even aan een nieuw vers bakje koffie en absorbeerde Pools kennis net zo gretig als een volgend bakje thee.

Zelfs buurman en chauffeur Willem zat met zijn oren te klapperen en was driftig aantekeningen aan het maken van deze overenthousiaste complottheorieën. Gelukkig bleek het uiteindelijk toch allemaal maar een droom te zijn en ik besluit op zaterdag voor een lange wandeling richting de Kobbeduinen te gaan om alles op een rijtje te zetten en natuurlijk ook om te checken of er nog iets aan de Qbuzz te redden valt.

De meeste van mijn trainingskampcollega’s zoeken echter het sportcomplex van De Monnik op. Het hoofdveld is bezaaid met vlaggetjes, ongetwijfeld om die vermaledijde rotganzen te verjagen, en ook de kantine blijft gesloten. Wanneer ik later hoor dat Mense de winnende gemaakt heeft, knijp ik mij alsnog in mijn arm ter controle of deze middag toch geen droom is….

Maar gelukkig was daar vervolgens in de Jouke eindelijk de tijd om voor het douchen aan, aan de kratten Heineken te beginnen. Die waren een dag eerder door de plaatselijke Spar later bezorgd dan gepland en verwacht en daar plukten ze in de Tox de (wrange) vruchten van. Of zouden ze daar op Schier allemaal onder één hoedje spelen? Dat kan natuurlijk ook.

Inmiddels zie ik tot mijn schrik dat ik de 1.000 woorden-grens alras bereik wanneer ik op deze maandagmorgen voor of achter mijn PC zit. Waar is de heilige Sint Egbert wanneer je hem nodig bent, vraag ik mij bezorgd af en ook Lucas is aan zijn tweede leg begonnen wat hem de debutantendas heeft omgedaan.

En naast Bennie ontwaarde ik in de Tox ook een Barry wiens partner Jolanda naast Kees aan het Hoofd van de tafel zat. Barry blijkt weer de broer te zijn van Wouter die door drukte af heeft moeten zeggen. Snapt u het allemaal nog? En dat terwijl It Aude Kolonyhus tot midden jaren zestig een opvangplek voor ondervoede kinderen was die op het eiland zes weken lang de broodnodige vitamines bij konden tanken.

Dat laatste hebben we dit trainingskamp ook weer gedaan alleen hadden wij hier slechts twee dagen voor nodig. De laatste wandelmeters werden zondagmorgen onder prachtige weersomstandigheden gemaakt en onze twee verblijfplaatsen werden dit jaar zonder achterblijvers veegschoon achtergelaten alsof er niets gebeurd was.

De Rottum bracht ons veilig naar Lauwersoog alwaar onze wegen zich scheidden. Schier 2025 was een onvergetelijke ervaring waar realiteit en (grootheids)w(a)anzin, -beelden en –toestanden vloeiend in elkaar overgingen. Het werd kortom een ongekende ode aan Middelstum 3,5. De groep die iedereen in zijn waarde laat en zo sterk lijkt als zijn zwakste schakel.

Ik ben zeer benieuwd wie dit seizoen fier zal overleven en volgend seizoen aanhaakt bij het trainingskamp van Middelstum 3. Ikzelf ga voor Plan B en pluis op een E-ventive manier mijn kledingsponsorcontract door en pak op deze manier alvast mijn verantwoordelijkheid om een plekje veilig te stellen. Daar heb ik geen Advaiz voor nodig hoor.

Rest mij nog Martijn te bedanken voor de organisatie, mijn teamgenoten voor een onvergetelijk kamp en Wessel voor zijn appje op zaterdagavond die dit verhaal aan het rollen bracht. Plus Pool natuurlijk voor al zijn mooie uitspraken. Stuk voor stuk titelwaardig!